Την περασμένη Τετάρτη, ο ελληνικός τουρισμός υπέστη συντριπτικό πλήγμα. Οι εικόνες που μεταδόθηκαν σε όλη την υφήλιο από τις πλατειομαχίες και τις οδομαχίες στο Σύνταγμα, από τις καταλήψεις και τις εκκενώσεις πολυτελών ξενοδοχείων στην καρδιά της Αθήνας, από τις επελάσεις του όχλου για την άλωση της Βουλής και από την αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε η μεγάλη χρήση χημικών, θύμιζαν έντονα Καμπούλ και Βαγδάτη, είναι σίγουρο ότι προβληματίζουν ή και αποθαρρύνουν τους ξένους που σχεδιάζουν επίσκεψη στη χώρα μας το φετινό καλοκαίρι. Ηταν τέτοια η δύναμη των εικόνων που μετέδωσαν τα ελληνικά και ξένα τηλεοπτικά δίκτυα, που Αθηναίοι έλαβαν τηλεφωνήματα από φίλους και συγγενείς, οι οποίοι ζουν στο εξωτερικό και ανησύχησαν για την τύχη τους.
Για πολλούς ίσως, οι καταστροφικές για τον τουρισμό προχθεσινές εικόνες, απλά προστέθηκαν σε αντίστοιχες προηγούμενες και δεν είναι κάτι το εξαιρετικό. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι εικόνες της Τετάρτης υστερούν σε ένταση και διάρκεια μόνο σε σύγκριση με τις εικόνες του Δεκεμβρίου του 2008, οι συνέπειες από συνεχή τέτοια φαινόμενα είναι αθροιστικές, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελούν κορύφωση επαναλαμβανόμενης βίας και αυτή τη φορά συνέβησαν κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, όταν ακόμη και η Αγκυρα έχει δεχθεί «μορατόριουμ» πάνω από το Αιγαίο τέτοια εποχή. Και τέλος πάντων, η κυνική αποδοχή επεισοδίων τέτοιας έκτασης ως κάτι το φυσιολογικό, ως εκδήλωση διαμαρτυρίας και ως μέρος της καθημερινότητάς μας, είναι απαράδεκτη και δείχνει εθισμό.
Οι πάντες αναγνωρίζουν ότι ο τουρισμός είναι η μοναδική βαριά βιομηχανία αυτής της χώρας και ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός για το πέρασμα της οικονομίας στην ανάπτυξη. Η επιβίωση πολύ μεγάλου ποσοστού του ελληνικού πληθυσμού εξαρτάται άμεσα από τον τουρισμό και ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό εξαρτάται έμμεσα, αν και ταυτόχρονα πολλοί από όλους αυτούς κάνουν επίμονες προσπάθειες για να καταστρέψουν το περιβάλλον που χάρισε απλόχερα η Φύση και να ακυρώσουν την πολιτιστική κληρονομιά με την οποία οι αρχαίοι κάτοικοι σφράγισαν αυτή την ευλογημένη γωνιά της γης. Είναι γνωστό, επίσης, ότι φέτος και με όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία στον τουρισμό για μεγαλύτερες επιδόσεις που τόσο τις έχουμε ανάγκη.
Φαίνεται όμως πως συλλογικά η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει την ευθυκρισία, την ορθολογική υπεράσπιση των συμφερόντων της, την εξασφάλιση μιας θετικής προοπτικής, την εκμετάλλευση κάποιας ευνοϊκής συγκυρίας και ακόμη περισσότερο, την φροντίδα της διατήρησης συλλογικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Το έχει αποδείξει με τη σταδιακή, αλλά επιταχυνόμενη, εξαθλίωση του κέντρου της Αθήνας, τη χρησιμοποίηση των πολιτιστικών μνημείων της (Ακρόπολη) ως χώρων κομματικής προπαγάνδας, την υπολειτουργία των μουσείων της, σύμφωνα με τις συντεχνιακές επιταγές και τις δημοσιοϋπαλληλικές αγκυλώσεις και τελικά, με την ολική, σχεδόν, καταστροφή του πυρήνα της πόλης.
Δεν αποκλείεται μετά τα προχθεσινά γεγονότα, η Αθήνα «να έκλεισε» ως τουριστικός προορισμός για φέτος. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούν οι μαζικές ακυρώσεις αφίξεων και οι ματαιώσεις προγραμματισμένων συνεδρίων. Ούτως ή άλλως, η πρωτεύουσα της Ελλάδας δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική πόλη και οι τουρίστες που θα ήθελαν να πάρουν από κοντά μια γεύση των μνημείων του αρχαίου κλασικού πολιτισμού δεν θα την επισκεφθούν, φοβούμενοι ότι μπορεί να κινδυνεύσουν. Οι συνέπειες όμως των διαδοχικών μαχών μεταξύ «Αγανακτισμένων» και οργανωμένων «μπαχαλάκηδων» από τη μία πλευρά και αστυνομικών από την άλλη δεν περιορίζονται στην Αθήνα. Θα τις νιώσουν έντονα και τουριστικοί προορισμοί, όπως η Ολυμπία, οι Δελφοί και τα νησιά του Αργοσαρωνικού, καθώς πολλοί επισκέπτες τους έχουν βάση την Αθήνα.
Αν στα προηγούμενα προστεθεί το γεγονός ότι ο τουρισμός αποτελεί και φέτος αγαπημένο στόχο του ΚΚΕ και των παραφυάδων του, όπως αποδεικνύεται από τον αποκλεισμό των επιβατικών πλοίων στα λιμάνια του Πειραιά, της Ραφήνας και του Λαυρίου, από τις απειλές για ματαιώσεις παραστάσεων στην Επίδαυρο και από την ουσιαστική διατήρηση του «καμποτάζ», το πλήγμα παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Μια τουριστική περίοδος που ξεκίνησε με πολλές υποσχέσεις βουλιάζει μέσα στην… αγανάκτηση.