Μια στήλη όπως το «Σημειωματάριο», που είναι συνδεδεμένο με την επικαιρότητα επί 37 χρόνια, καθημερινά, από το 1974 όταν ξανάνοιξε η επί 7 χρόνια κλεισμένη λόγω δικτατορίας «Καθημερινή», «δικαιούται διά να ομιλή», τουλάχιστον, όπως ο καθένας blogger! Ο Τήλεφος, που είναι η υπογραφή της «Καθημερινής» στη στήλη που επιμελείται η συντάκτις, εκφράζει απόψεις και σχολιασμό, περιγραφή γεγονότων, δίνει έμφαση σε κοινωνικά θέματα, έχει σαφή πολιτιστικό προσανατολισμό, ανησυχεί για το περιβάλλον και μεταδίδει, μέσω της στήλης πάντοτε, στους αναγνώστες του τον προβληματισμό του πάνω σε θέματα επικαιρότητος, με εικόνες και κριτικό βλέμμα. Η μακροχρόνια πείρα που αποκομίζει, δημοσιογραφικά, ο συντάκτης, έχει και την ανταμοιβή της. Και αυτή είναι η εμπιστοσύνη των αναγνωστών που επικοινωνούν με τηλεφωνήματα, γράμματα και, τελευταία, όπως είναι του συρμού, μέσω του e-mail της εφημερίδος. Είναι μεγάλη ικανοποίηση αυτό το «σας διαβάζω» ή «μου κάνετε συντροφιά με τα γραφόμενά σας» ή «μπορεί να μη συμφωνούμε σε πολλά, αλλά θέλω να ξέρω τη γνώμη σας»! Κι είναι χαρά να σε πλησιάζουν άγνωστοι -κυρίες, κύριοι αλλά και νέοι- και με την οικειότητα στενού φίλου να σας λένε «καλά τους τα ‘πατε» ή «γράψτε για την κακία με την οποία μας αντιμετωπίζουν ξένα έγκυρα (όπως νομίζαμε) περιοδικά»! Η συγκεκριμένη αναγνώστρια ανέφερε δημοσίευμα με φωτογραφία της καιόμενης Αθήνας και των ρημαγμένων προσόψεων κεντρικών ξενοδοχείων «αντί να δείξουν φωτογραφίες από το Παναθηναϊκό Στάδιο και τα ευτυχισμένα, γελαστά χιλιάδες παιδιά και αθλητές που παρήλασαν στην Τελετή Εναρξης των Special Olympics!». Τώρα έπεσε η αυλαία και αυτού του αθλητικού event των Παγκόσμιων Αγώνων, που απέδειξε ότι και μέσα στην οξύτατη οικονομική κρίση και παρά την κατακραυγή των ξένων «κονδυλοφόρων» και του Τύπου, γενικότερα, «η Αθήνα Μπορεί!».
Ακούστηκαν πολλά εναντίον της διοργάνωσης «σε χαλεπούς καιρούς να δίνονται κονδύλια για μια μόνον κατηγορία ατόμων με ειδικές ανάγκες», καθώς και μεμψιμοιρίες για το είδος του εθελοντισμού. Αλλά, τι Ελληνες θα ήμαστε εάν δεν καταστρέφαμε μόνοι μας την καλή εικόνα προς τα έξω; Ακριβώς όπως καταστρέψαμε τις μαρμάρινες σκάλες και τα πεζοδρόμια της πλατείας Συντάγματος! Την οποία, λόγω Βουλής των Ελλήνων, ακυρώσαμε ως συγκοινωνιακό κόμβο, ως τόπο περιπάτου και αναψυχής, που ήταν πάντα. Οι «Αγανακτισμένοι» την κατέλαβαν, στην αρχή μέσα στην έκρηξη της οργής τους, δικαιολογημένα, αλλά, στη συνέχεια, έπεσε ο σπόρος των συνθημάτων και «φύτρωσαν» και πανό και ήλθαν και τα ΜΑΤ με τα χημικά και τις αντιασφυξιογόνους μάσκες, με αποτέλεσμα η επέλαση των κουκουλοφόρων να αμαυρώσει, με αιματηρά, μάλιστα, επεισόδια, το αυθόρμητο ξεκίνημα του -ξενόφερτου κι αυτού- «Ελληνες Ξυπνήστε!» Και οι μεν βουλευτές συνεχίζουν τον χαβά τους, ψηφίζουν ή δεν ψηφίζουν, και δεν μοιάζει να ενοχλούνται από τον χαιρετισμό της ανοιχτής παλάμης! Χάσαμε από τους μετανάστες την Ομόνοια, χάνουμε το Σύνταγμα λόγω «Αγανακτισμένων», κι ύστερα μας φταίνε τα -κακεντρεχή- σχόλια των ξένων που τη δουλειά τους κάνουν. Εμείς τι κάνουμε για την Αθήνα; Για τον τουρισμό, για την εικόνα της κοιτίδος του πολιτισμού; Οφειλόμενο στους αναγνώστες ένα τέτοιο ξέσπασμα, από δημοσιογράφο της μεταπολίτευσης που, ως παιδί, έζησε, και θυμάται. Κατοχή, πείνα, Δεκεμβριανά, ερείπια, άσματα τύπου «και βγαίνει μια χοντρή και λέει στα παιδάκια νιξ φαΐ». Ή «το βρακί του Σκόμπυ που ‘ναι όλο κόμποι, κι αν λυθούν οι κόμποι…». Κι όμως ξαναπήρε η Ελλάδα, η Αθήνα, τα πάνω της. Μας βοήθησαν και οι ξένοι, αλλά κυρίως εμείς βοηθήσαμε τον τόπο μας, με την εργασία και κάναμε την ανάγκη φιλοτιμία «για να βάλουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας». Με πόσες, όμως, θυσίες; Και τώρα, ξεκάρφωτα τα κεραμίδια, και σε διαρκή επικαιρότητα η απορία «ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;». Εμείς, φυσικά. «Ας μην τα βάζουμε με τους ξένους μόνον» η απάντηση στη χθεσινή αναγνώστρια που είχε αγανακτήσει με φωτογραφία αμερικανικού περιοδικού μεγάλης κυκλοφορίας, αλλά όχι με τους «κατασκηνωτές της πλατείας Συντάγματος που ήρθαν για να μείνουν», όπως όλα δείχνουν.
Μας τα ‘πε, με τον τρόπο των Κένεντι, ο επικεφαλής των Διεθνών Special Olympics dr Timothy Shriver, γιος της ιδρύτριας Eunice Kennedy-Shriver, και στην ομιλία του στην Τελετή Εναρξης στο Καλλιμάρμαρο και σε κοινή δήλωση που συνυπέγραψε η πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής «Αθήνα 2011» Θερινοί Αγώνες Special Olympics, κ. Γιάννα Δεσποτοπούλου.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολιτικές και οικονομικές αντιξοότητες στην Ελλάδα έχουν δημιουργήσει βαθιές και επώδυνες πληγές. Εκατομμύρια Ελλήνων υποφέρουν και η κρίση, δυστυχώς, δεν έχει ακόμη τελειώσει.
Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα δεν εγκατέλειψε τους αθλητές Special Olympics και οι αθλητές Special Olympics δεν εγκατέλειψαν την Ελλάδα. Αντιθέτως, της έδωσαν το μεγαλύτερο δώρο: την ελπίδα». Αυτό είναι το απόσπασμα με το οποίο κλείνει η δήλωση, με τις υπογραφές τους.
Οσο για τη Σημαία των Special Olympics και τη Φλόγα της Ελπίδος στον βωμό, την πήρε η Κορέα, στη χθεσινή Τελετή Λήξης, που θα διοργανώσει τους Παγκόσμιους Χειμερινούς Αγώνες Special Olympics στην Pyeongchang της Νότιας Κορέας το 2013, με σειρά για τους επόμενους θερινούς του 2015 το Λος Αντζελες, η πόλις των Αγγέλων.
ΤΗΛΕΦΟΣ