Την ερχόμενη Παρασκευή και το Σάββατο το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου θα είναι άδειο. Η προγραμματισμένη παράσταση «Μικρά Διονύσια» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος δεν θα δοθεί. Ακυρώνεται λόγω των στάσεων εργασίας που έχουν εξαγγείλει οι εργαζόμενοι, τεχνικό προσωπικό και ηθοποιοί.
Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει ότι η απόφαση οφείλεται στον νόμο 3899/2010 που εντάσσει τις δύο κρατικές σκηνές (Εθνικό και ΚΘΒΕ) στο καθεστώς των ΔΕΚΟ, ενώ έως σήμερα λειτουργούσαν ως ΝΠΙΔ.
Στο απεργιακό κύμα και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, δύο παραστάσεις αρχαίου δράματος που ματαιώνονται, ακόμη κι αν πολλαπλασιαστούν και γίνουν 4 ή 6, συμπεριλαμβάνοντας και τις προσεχείς εμφανίσεις του Εθνικού στην Επίδαυρο, δεν καταγράφονται στα μείζονα γεγονότα. Εκείνο όμως που ενδεχομένως να κινητοποιήσει τους αρμόδιους είναι τα διαφυγόντα κέρδη: έχει υπολογιστεί ότι αν δεν εμφανιστούν οι δύο κρατικές σκηνές στα φετινά Επιδαύρια και δεν ανταποκριθούν και στις ανά την Ελλάδα περιοδείες τους, οι απώλειες θα ξεπεράσουν τα 2,5 εκατ. ευρώ.
Τι σημαίνει όμως ακριβώς η «εξομοίωση σε ορισμένες πλευρές» -και όχι πλήρης ένταξη, όπως μας πληροφόρησαν αρμοδίως- με τα ισχύοντα στις ΔΕΚΟ; Σημαίνει κατ’ αρχάς τη δραστική μείωση των αποζημιώσεων που παίρνουν οι εργαζόμενοι για εκτός έδρας εργασία, υπερωρίες και απασχόληση σε εξαιρέσιμες ημέρες. Τα θέατρα, όμως, κάνουν τις καλύτερες εισπράξεις τους Σαββατοκύριακο, όταν οι υπόλοιπες ΔΕΚΟ αργούν, το δε ΚΘΒΕ περιοδεύει σχεδόν όλο τον χρόνο καλύπτοντας τη Βόρειο Ελλάδα συνολικά και όχι μόνο την έδρα της, τη Θεσσαλονίκη. Οι ιδιομορφίες του επαγγέλματος δε (για τις παραστάσεις της Επιδαύρου, παραδείγματος χάριν, οι φωτιστές δουλεύουν νύχτα μέχρι τα ξημερώματα) προϋποθέτουν μια διαφορετική αντιμετώπιση.
Οι γενικεύσεις, εν ονόματι του ελέγχου μη κερδοφόρων οργανισμών, οδηγούν σε ανορθολογικές και αναποτελεσματικές συρρικνώσεις. Ενώ, δηλαδή, από τη μια, περιορίζουν τις αποζημιώσεις, από την άλλη, οι κρατικές σκηνές είναι υποχρεωμένες να συντηρούν 100 ηθοποιούς χειμώνα-καλοκαίρι, είτε είναι είτε δεν είναι απαραίτητοι για το ρεπερτόριο του θεάτρου. Ο όρος που επέβαλε το ΣΕΗ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν έγιναν το ΚΘΒΕ και το Εθνικό ΝΠΙΔ, διασφαλίζοντας 200 θέσεις εργασίας, παρέμεινε αμετάκλητος έστω και αν αποδείχθηκε ζημιογόνος, καλύπτοντας μισθολογικά ηθοποιούς οι οποίοι μένουν για καιρό στα αζήτητα. Πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν.
Η επαναφορά σε ένα δαιδαλώδες και γραφειοκρατικό δημόσιο λογιστικό, δύο οργανισμών που προσπαθούν να νοικοκυρευτούν περιορίζοντας τις δαπάνες τους, μάλλον αυξάνει τα προβλήματα αντί να τα επιλύει. Δεν είναι ο τυφλοσούρτης των συνδικαλιστικών αιτημάτων που προκαλεί, αυτή τη φορά, τις κινητοποιήσεις αλλά η ισοπεδωτική κρατική πολιτική. Οι άκριτες και πανικόβλητες γενικεύσεις αποδεικνύονται, κατ’ αρχάς, ζημιογόνες. Η εξοικονόμηση από τις εκτός έδρας αποζημιώσεις είναι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες και η απώλεια από τα έσοδα των Επιδαυρίων υπερδιπλάσια. Χωρίς να συνυπολογίσουμε το τουριστικό πλήγμα. Εχει αυτό καμιά λογική;