Υπάρχει κάτι αδιόρατα τρυφερό στις αθηναϊκές φωτογραφίες του Γιάννη Κολεσίδη, που συνοδεύουν ένα ενθαρρυντικό ρεπορτάζ του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου «Ρόιτερς» για τις αυξητικές τάσεις του ελληνικού τουρισμού το φετινό καλοκαίρι. Ακόμα και στην ημερήσια λήψη, εκεί που η Αθήνα δεν έχει πολλές ευκαιρίες για να «κρυφτεί», το βλέμμα «ξεκουράζεται» στο παράδοξα χτισμένο μωσαϊκό όπως απλώνεται κάτω από τα πόδια της Ακρόπολης. Τα κεραμίδια των σπιτιών της Πλάκας, το εύρημα του κάδρου μέσα από το γοητευτικό τρίγωνο που σχηματίζει η πέτρινη οχύρωση του κορυφαίου αθηναϊκού μνημείου. Ακόμα και η σύγχρονη πόλη στο βάθος, χωρίς ανοίγματα και στοιχειώδη ρυμοτομία, δεν αποπνέει κάτι το επιθετικό. Ισως γιατί καμία πόλη στον κόσμο, όταν είναι ο εαυτός της, δεν ενέχει τον παραμικρό κίνδυνο.
Το βράδυ αλλάζουν όλα. Αυτή τη φορά ο φακός έχει αφετηρία τον λόφο του Λυκαβηττού, σε πρώτο πλάνο τα τραπέζια του εστιατορίου με θέα την κατάφωτη πόλη. Στη μία άκρη, τη βορινή, το ξενοδοχείο «Χίλτον», στην άλλη το Παναθηναϊκό Στάδιο που σιγά σιγά επιστρέφει στη σιωπηλή ρουτίνα των ημερών πριν από τους Special Olympics. Και στη μέση ο φωταγωγημένος «σταυρός» της Βασιλίσσης Σοφίας και της οδού Πλουτάρχου, που κατεβαίνοντας προς το Παγκράτι γίνεται Ριζάρη. Τι ευλογημένη γεωγραφία! Ο Υμηττός που «σβήνει» στη θάλασσα, τα τελευταία δέντρα του Λυκαβηττού να κάνουν σκιά στις πρώτες πολυκατοικίες του περιφερειακού, το Καλλιμάρμαρο δίπλα στον Αρδηττό, ο Σαρωνικός και στο βάθος το αχνό περίγραμμα κάποιου νησιού. Πόσες πόλεις στον κόσμο θα ζήλευαν για τέτοιο τοπίο!
Και, ναι, οι τουρίστες δεν μας εγκαταλείπουν. Τίποτα δεν τους σταματά. Ούτε οι αποτρόπαιες εικόνες εκείνης της Τετάρτης, ούτε οι απεργίες, ούτε η αρνητική δημοσιότητα λόγω των οικονομικών μας. «Οι τουρίστες συρρέουν στα ηλιόλουστα νησιά επωφελούμενοι των χαμηλότερων τιμών και των προσφορών για τα τουριστικά πακέτα του Αιγαίου, αλλά η χτυπημένη από την κρίση χώρα θα χρειαστεί επώδυνες μεταρρυθμίσεις προκειμένου η τουριστική ανάκαμψη να έχει διάρκεια», σημειώνει ο ρεπόρτερ του «Ρόιτερς». Να συμπληρώσουμε τον καλό συνάδελφο αν μας επιτρέπεται; Εκτός από τις «επώδυνες μεταρρυθμίσεις» θα χρειαστεί και κάτι περισσότερο: η αγάπη των Ελλήνων για τον τόπο τους. Η αγάπη μας για τον τόπο μας. Ο καθένας μπορεί να είναι θυμωμένος, οργισμένος, κουρασμένος. Αλλά ας προσπαθήσουμε αυτούς τους δύσκολους μήνες να μη διοχετεύουμε την οργή μας εναντίον της ίδιας μας της χώρας. Δεν είναι ότι έτσι βοηθούμε την κυβέρνηση. Ή προσφέρουμε συναίνεση σε μέτρα ή πολιτικές που δεν εγκρίνουμε. Κάθε επιπλέον τουρίστας, κάθε ευχαριστημένος τουρίστας παραπάνω μεταφράζεται σε μία ή περισσότερες κερδισμένες θέσεις εργασίας με ό,τι αυτό σημαίνει για όλους μας. Είναι στο χέρι μας, αυτό το πολύ δύσκολο καλοκαίρι να αφήσει πίσω του μια τόσο επιτυχημένη τουριστικά σεζόν που θα γίνει αφετηρία για καλύτερες ειδήσεις στο άμεσο μέλλον. Οι ξένοι φίλοι μας το λένε με χίλιους δυο τρόπους. Καιρός να τους πούμε ότι συμφωνούμε. Με ένα χαμόγελο.