Τελικά, η πραγματικότητα ξεπέρασε ακόμη και τη φαντασία των «Αγανακτισμένων» της πλατείας: άντεξε μόλις δύο εβδομάδες σιωπής μετά την επεισοδιακή ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου πριν ξεστομίσει την -μέχρι πρότινος- απαγορευμένη λέξη «χρεοκοπία»!
Μα, μόλις πριν από μερικές ημέρες δεν προσπαθούσε με νύχια και με δόντια όλο το στελεχικό δυναμικό της κυβέρνησης να πείσει τους βουλευτές της να υπερψηφίσουν το πρόγραμμα γιατί αυτός ήταν ο μοναδικός δρόμος για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία; Αυτό δεν είναι το σταθερό δίλημμα για κάθε επιλογή, αλλά και για κάθε ένα από τα δυσβάστακτα μέτρα που αποφασίζονται με ρυθμό πολυβόλου τον τελευταίο ενάμιση χρόνο;
«Σγουρός ή χρεοκοπία», το περυσινό φθινόπωρο. «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», τον Μάιο. «Μειώσεις μισθών ή χρεοκοπία», τον φετινό χειμώνα. «Ασήκωτους φόρους ή χρεοκοπία», την άνοιξη. Και Σγουρός και Μνημόνιοκαι μειώσεις και φόροι και χρεοκοπία. Επιλεκτική ή όπως αλλιώς θα την ονομάσουν οι ειδικοί, λίγη σημασία έχει… Στην ψυχολογία των Ελλήνων, τουλάχιστον. Και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας κατανοεί ότι η όποια διατύπωση ελάχιστη σημασία έχει, αφού εκφέρεται ή, έστω, υπονοείται εντόνως από χείλη που έχουν χάσει προ πολλού κάθε αξιοπιστία. Αλλωστε, σήμερα περιγράφεται ως επιλεκτική ή μερική ή όπως αλλιώς. Αύριο το πρωί, μπορεί να χαρακτηριστεί ολική, μοιραία, οριστική…
Αν λάβει κανείς υπόψη όλα τα παραπάνω, είναι τουλάχιστον αφελής η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι και για τον τωρινό πανικό περί χρεοκοπίας (σ. σ. των αγορών, διότι οι πολίτες είναι πιο εκπαιδευμένοι ως φαίνεται) φταίει ένα μεταφραστικό λάθος ή η κακή και ανεύθυνη αντιπολίτευση. Ηταν αποκλειστική ευθύνη του Γ. Παπανδρέου να σκεφτεί δέκα φορές πώς θα απαντήσει στο ερώτημα του Γερμανού δημοσιογράφου περί αδυναμίας του κράτους να πληρώσει τις υποχρεώσεις του. Οσες παρόμοιες εκφράσεις και αν υπάρχουν στα γερμανικά, όπως εκ των υστέρων υποστηρίζει το Μέγαρο Μαξίμου, δεν μπορεί, σε τέτοιες κρίσιμες ώρες, να επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του δημοσιογράφου των γερμανικών Financial Times το μήνυμα που θα εκπέμψει ο πρωθυπουργός της χώρας που βρίσκεται στην αιχμή του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Οπως είναι εξίσου εκνευριστικό να ζητεί ο υπουργός Οικονομίας Ευ. Βενιζέλος από τον ελληνικό λαό να ενημερώνεται μόνο από «τις υπεύθυνες πηγές ενημέρωσης», όταν ήταν ο ίδιος και ο πρωθυπουργός του που πρώτοι μίλησαν περί χρεοκοπίας. Ποιος, άραγε, παίζει με τις λέξεις, αν όχι η κυβέρνηση για να πείσει τον κόσμο ότι δεν είναι και κανένα κακό μια χρεοκοπία της Ελλάδας, με όποιον επιθετικό προσδιορισμό και αν έχει μπροστά; Σίγουρα όχι οι πολίτες. Ούτε, φυσικά, τα μίντια αντλούν την ενημέρωσή τους κυρίως από τις υπεύθυνες πηγές ενημέρωσης τις οποίες επικαλέστηκε ο υπουργός Οικονομίας. Είναι προφανές ότι ο κ. Βενιζέλος επιστρατεύθηκε από τον πρωθυπουργό για να χειριστεί επικοινωνιακά την κατάσταση. Η πληγή, όμως, έχει ήδη κακοφορμίσει και οι δυνατότητες του νέου υπουργού Οικονομίας είναι περιορισμένες έως ανύπαρκτες από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν μπορεί να απαντήσει σε δύο βασικά ερωτήματα:
– Τι άλλαξε από το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου και σήμερα οδεύουμε προς την καταστροφή;
– Αν δεν επαρκούν όλες αυτές οι θυσίες που μέχρι σήμερα κάνουν οι πολίτες για να διασωθεί η χώρα, ποιος εγγυάται ότι και οι επόμενες δεν θα χαθούν στη δυσθεώρητη μαύρη τρύπα;
Δυστυχώς για την κυβέρνηση -και πρωτίστως για τη χώρα- την έχει πατήσει σαν το παραμύθι με τον λύκο, τα πρόβατα και τον βοσκό, που στην προκειμένη, χορτοφάγος γαρ και ξενιτεμένος από μικρός, δεν ήξερε από στάνες ούτε από πεινασμένα θηρία… Φώναζε, λοιπόν, λύκος, λύκος, και όταν εκείνος τελικά αποκρίθηκε στα καλέσματα, δεν ήξερε ούτε πόσα πρόβατα είχε το μαντρί ούτε από πού να το προστατεύσει…