Ο κ. Στέφανος Μάνος
Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στην επιστολή 4 γνωστών έγκριτων πολιτών «Δώστε το παράδειγμα» που απευθύνει έκκληση στον κ. Αλέκο Παπαδόπουλο και σε όλους τους Αλέκους Παπαδόπουλους -με ό,τι αυτό το όνομα έφτασε να αντιπροσωπεύει- να μην αρνηθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όποια θέση και αν τους ζητηθεί.
Για να καταστεί σαφές τι εννοούν οι επιστολογράφοι με τον ανθρωπότυπο «Αλέκος Παπαδόπουλος», αναφέρουν ενδεικτικά τα ονόματα των κ. Λουκά Παπαδήμου, Στέφανου Μάνου και Γιάννη Στουρνάρα.
Από τα τέσσερα ονόματα που αναφέρουν οι επιστολογράφοι, οι Αλ. Παπαδόπουλος και Στ. Μάνος υπήρξαν υπουργοί. Οι άλλοι δύο, έγκριτοι οικονομολόγοι και καθηγητές, διοίκησαν δύο τράπεζες. Την Τράπεζα της Ελλάδος ο κ. Παπαδήμος και την Εμπορική Τράπεζα ο κ. Στουρνάρας.
Ως υπουργός ο κ. Μάνος υπήρξε εξαιρετικά ταχύς και αποτελεσματικός. Σε αυτόν οφείλονται όλη η βασική πολεοδομική νομοθεσία, οι αστικές παρεμβάσεις (πεζόδρομοι, Πλάκα), η προστασία των παραδοσιακών οικισμών κ.λπ. Το μετρό της Αθήνας και όλα τα μεγάλα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα («Ελ. Βενιζέλος», Αττική οδός, γέφυρα Ρίου) υπάρχουν επειδή ήταν υπουργός ο κ. Μάνος. Οι λεωφορειολωρίδες, η απόσυρση, η κινητή τηλεφωνία φέρουν την υπογραφή του. Η έννοια αποκρατικοποίηση έγινε γνωστή χάρη στους αγώνες του. Σήμερα ανακαλύπτουν όσοι ασχολούνται με την αξιοποίηση των δημόσιων ακινήτων τη σημασία του νόμου για τον τουρισμό (2160/93) του Στ. Μάνου. Οσες επιχειρήσεις μετασχηματίστηκαν τα 20 τελευταία χρόνια στηρίχτηκαν πάλι σε νόμο του Στ. Μάνου (2166/93). Δυστυχώς δεν τα θυμάμαι όλα. Θυμάμαι όμως την αποφασιστικότητα, το θάρρος και την αποτελεσματικότητά του.
Προκύπτει από διάφορα δημοσιεύματα ότι έγιναν από την κυβέρνηση ποικίλες προτάσεις προς τους κ. Παπαδόπουλο, Παπαδήμο και Στουρνάρα, που δεν τις δέχτηκαν. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να ζητήσει από τον κ. Μάνο οποιαδήποτε υπηρεσία. Αν του ζητήσει, του κάνω έκκληση να το σκεφτεί πολύ και πριν αποδεχτεί οτιδήποτε, να βεβαιωθεί ότι θα του δοθούν τα μέσα που χρειάζεται για να είναι αποτελεσματικός.
Αλλιώς, προτιμώ να παραμείνει ο κ. Μάνος ως τελευταία εφεδρεία αν όλα πάνε στραβά.
Κωστας Π. Πετροπουλος – επιχειρηματίας
Προδιαγεγραμμένη η αποτυχία
Κύριε διευθυντά
Αδιαμφισβήτητα το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 είναι το κορυφαίο ζήτημα των ημερών μας. Είναι κορυφαίο γιατί είναι η κυβερνητική πρόταση για την οικονομική πολιτική της χώρας για τα επόμενα έτη και με την ψήφιση και την εφαρμογή του θα επηρεάσει άμεσα τις ζωές όλων των Ελλήνων. Το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο προβλέπει την εξοικονόμηση 28,3 δισ. ευρώ μέσω μισθολογικών – συνταξιοδοτικών περικοπών, μείωσης δημοσίων δαπανών και επενδύσεων, αύξησης των φορολογικών εσόδων από την αύξηση φορολογικών συντελεστών, την επιβολή νέων φόρων και τη μείωση των φοροαπαλλαγών. Παράλληλα υλοποιείται ένα πρωτόγνωρο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων, υποδομών, δικτύων και ακινήτων με στόχο τη συγκέντρωση 50 δισ. ευρώ.
Το Μεσοπρόθεσμο προτείνεται από την κυβέρνηση ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο, εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας των μέχρι σήμερα παρεμβάσεων να εξασφαλίσουν την αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας της χώρας. Η χώρα συνεχίζει να έχει πρωτογενές έλλειμμα, συνεχίζει να αυξάνει το χρέος της, δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, αντιμετωπίζει δυσκολίες να πάρει τις επόμενες δόσεις από το ΔΝΤ και ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης και οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί, καθώς τα μέτρα που λήφθηκαν το 2010 αντί να περιορίσουν τη φοροδιαφυγή και να τονώσουν την παραγωγική δραστηριότητα, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει, τροφοδότησαν την ύφεση, την επενδυτική και καταναλωτική αναβλητικότητα και περιόρισαν τα προσδοκώμενα φορολογικά έσοδα.
Η πορεία του Μεσοπρόθεσμου είναι προδιαγεγραμμένη. Θα αυξήσει τα βάρη στους ήδη συνεπείς φορολογούμενους, θα μειώσει την αγοραστική δύναμη σε ήδη πιεσμένα κοινωνικά στρώματα, τροφοδοτώντας νέα ύφεση. Η πρόβλεψη του Μεσοπρόθεσμου πως το 2011 θα περιοριστεί η ύφεση και το 2012 θα υπάρξει ανάκαμψη θα ανατραπεί στην πράξη από το μείγμα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής. Οι στόχοι των εσόδων από αποκρατικοποιήσεις δεν θα επιτευχθούν λόγω της αποκαρδιωτικής πορείας του Χρηματιστηρίου, της πτώσης στην κτηματαγορά και της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά για να διευκολυνθεί η εξαγορά δημοσίων επιχειρήσεων και ακινήτων από ιδιώτες. Επιπλέον, με τις ιδιωτικοποιήσεις το κράτος θα χάσει τα μελλοντικά έσοδα από μερίσματα.
Μοναδική λύση για τη χώρα είναι η αλλαγή πορείας. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ευθύνη να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση πως η προτεινόμενη συνταγή από το ΔΝΤ δεν είναι η ενδεδειγμένη στην περίπτωση της Ελλάδας. Ενα χρόνο μετά την εφαρμογή της, αυτό είναι ξεκάθαρο. Μεγαλύτερη δόση από την ίδια συνταγή θα παραλύσει την οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Για την άμεση χρηματοδότηση της χώρας απαιτείται σε συνέργεια με την Ε.Ε. και την ΕΚΤ μια συνδυαστική λύση αναδιάρθρωσης και έκδοσης ευρωομολόγων χαμηλού κόστους. Για τη δημοσιονομική σταθεροποίηση και ανάκαμψη της χώρας χρειάζεται να δοθεί στην Ελλάδα περισσότερος χρόνος. Στο διάστημα αυτό, θα πρέπει η οικονομική πολιτική να εστιάσει στην υιοθέτηση μέτρων που θα τονώσουν την εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα, θα αντιμετωπίσουν τη φοροδιαφυγή και θα συμβάλουν στη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών.
Θανασης Ζεκεντες – Οικονομολόγος ΜSc
Μετρό στον Πειραιά
Κύριε διευθυντά
Στις 22.6.2011 στη σελίδα 6 της εφημερίδας σας δημοσιεύθηκε άρθρο με τίτλο «Νέες ενστάσεις καθυστερούν τα έργα – O πόλεμος ανάμεσα στις κοινοπραξίες συνεχίζεται, με θύμα την επέκταση του μετρό προς Πειραιά».
Διαβάζοντας το παραπάνω δημοσίευμα, με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε ότι αποδίδεται έμμεση, αλλά σαφής μομφή προς τον μητροπολίτη Πειραιά, ότι δήθεν πίεσε τους αρμοδίους ώστε να αφαιρεθεί ο τελευταίος σταθμός της επέκτασης της γραμμής του μετρό προς Πειραιά.
Η παραπάνω μομφή είναι παντελώς ανακριβής και είναι πραγματικά άδικο να επιρρίπτονται ευθύνες στον μητροπολίτη Πειραιά για θέματα εκτός της αρμοδιότητάς του και επί των οποίων ουδεμία επιρροή μπορούσε να ασκήσει.
Είναι αλήθεια ότι ο μητροπολίτης Πειραιά, ως πρόεδρος του Ιδρύματος με την επωνυμία «Ασυλο Πενήτων Αθανασίου Πρωθιερέως – Γηροκομείο Πειραιά» υποχρεωμένος από την ιδιότητά του αυτή να προασπίζεται και διασφαλίζει τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα του Γηροκομείου και των 200 και άνω γερόντων που φιλοξενούνται σε αυτό, αντέδρασε στο αρχικό σχέδιο της τοποθέτησης του σταθμού του μετρό στον περίβολο του Γηροκομείου, με τρόπο ώστε να καταστρέφεται σχεδόν ολοσχερώς ο μοναδικός ελεύθερος χώρος, όπου μπορούν να προαυλίζονται οι γέροντες, μόλις 700 τ.μ.
Η παραπάνω όμως, απολύτως εύλογη και δικαιολογημένη αντίδραση του μητροπολίτη, υπαγορευμένη από το ιερό καθήκον αυτού να προστατεύει το κοινωφελές ιδρυμα του Πειραιά με 120 χρόνια αδιαπτώτου προσφοράς και τους γέροντες, ουδόλως επηρέασε με οιονδήποτε τρόπο την απόφαση της κατάργησης της τελευταίας στάσης του μετρό προς Πειραιά, όπως εσφαλμένα αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Εξάλλου ο μητροπολίτης Πειραιά, στις νόμιμες κατά τα παραπάνω αναφορές του προς τους αρμοδίους, πρότεινε και υπέδειξε έτερους υπαίθριους και ελεύθερους χώρους πολυεθνικής εταιρείας σε μικρή απόσταση, απόλυτα ικανούς να αποτελέσουν τόπο χωροθέτησης της παραπάνω στάσης του μετρό. Εντούτοις, για λόγους που μόνο οι ιθύνοντες γνωρίζουν, επελέγη η αφαίρεση του τελευταίου σταθμού του μετρό από την περιοχή.
Πρέπει μάλιστα να τονισθεί ότι, πλην του μητροπολίτη Πειραιά, στην εγκατάσταση στάσης του μετρό εντός του χώρου του Γηροκομείου, με άμεση και βέβαιη συνέπεια την υποβάθμιση – αν όχι διάλυση – αυτού, αντέδρασε σύσσωμος όλος ο πειραϊκός κόσμος και όλοι οι αρμόδιοι φορείς του Πειραιά και το τότε νομαρχιακό συμβούλιο, που γνωρίζουν καλά την παράδοση και την ποιότητα του έργου που προσφέρει το ιδρυμα στην πειραϊκή κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση όμως, η απόφαση της κατάργησης της τελευταίας στάσης του μετρό στην επέκταση της γραμμής αυτού προς Πειραιά, μια απόφαση πολεοδομικής και τεχνικής φύσεως, ουδόλως μπορεί να αποδοθεί στον μητροπολίτη Πειραιά, ο οποίος ουδεμία επιρροή άσκησε ούτε μπορούσε να ασκήσει επ’ αυτής.
Βασιλειος Π. Βενετης – Αντιπρόεδρος Γηροκομείου Πειραιώς
Τι δεν είπε ο κ. Θ. Βερέμης εις τον κ. Σαμαρά
Κύριε διευθυντά
Σχετικά με την ανοικτή επιστολή του κ. Θ. Βερέμη στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντ. Σαμαρά θα ήθελα να πω τα εξής:
α) Οι νεοδημοκράτες, που τον εξέλεξαν αρχηγό, του έδωσαν τη δυνατότητα να γράψει ιστορία. Περίμεναν ανατροπές. Πρώτα στο κόμμα του. Να αλλάξει τα γνωστά κατεστημένα και τις ξεπερασμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες. Στη συνέχεια να αναληφθεί οργανωμένη και συνεχής προσπάθεια και ξεκίνημα για θεσμικές αλλαγές και ανατροπές στο πολιτικό σύστημα και τη διακυβέρνηση της χώρας. Τώρα το εγχείρημα αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο. Ομως κάτι τέτοιο φαίνεται ακόμη σαν μακρινός μονόδρομος. Ιδωμεν.
β) Δεν του επεσήμανε έντονα και ξεκάθαρα ότι έχει γίνει πλέον κατανοητό και αποδεκτό -από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας- ότι η χώρα δεν μπορεί να πορευθεί ομαλά προς την εξυγίανση και την ανόρθωση, με άρχοντες και μπροστάρηδες τους βασικούς υπαίτιους για το σημερινό κατάντημα.
γ) Ακόμα, δεν υπέδειξε ο κ. Βερέμης προς τον κ. Σαμαρά ότι και αυτός (ως μέλος της οικογένειας) έχει υποχρέωση προς την πατρίδα όχι μόνο να συμβάλει, αλλά και έντονα να επιδιώξει τη συγκρότηση αμιγώς υπερκομματικής κυβέρνησης, για τη διαχείριση των τρεχουσών υποχρεώσεων, αλλά και διά την προετοιμασία σχετικά με τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές (δημοψήφισμα, νέο Σύνταγμα) που τόσο χρειάζεται η χώρα για να μην μπορεί ο οιοσδήποτε «Κουτσόγιωργας» να την κάνει μπάχαλο.
Κωνσταντινος Κ. Καρδαρας / Αλιμος