Μεσοπρόθεσμο και συναίνεση
Κύριε διευθυντά
Τα δύο κόμματα εξουσίας είναι απαξιωμένα στη συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Δημιούργησαν ένα πλέγμα διαπλοκής και ατιμωρησίας, με συνοπτική διαδικασία παραγραφής, για όσους βουλευτές και υπουργούς πλούτισαν παράνομα.
Η ατιμωρησία έχει επεκταθεί σε ολόκληρο τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα ποικιλώνυμα «συμβούλια» και «επιτροπές».
Ειδικά η σημερινή κυβέρνηση δεν αθετεί απλώς τμήμα των προεκλογικών της υποσχέσεων, πράγμα συνηθισμένο στο παρελθόν, αλλά πράττει τα ακριβώς αντίθετα απ’ ό,τι είχε υποσχεθεί (λεφτά υπάρχουν). Συγχρόνως μεταθέτει την ευθύνη στον κοσμάκη (μαζί τα φάγαμε).
Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν ήταν καλύτερη. Υποσχέθηκε «επανίδρυση του κράτους» και κατέληξε σε επανίδρυση της διαπλοκής.
Η αλόγιστη πολιτική των τελευταίων 30 χρόνων, οδήγησε τη χώρα στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο και σε καθημερινή παγκόσμια απαξίωση, πράγμα που δεν συνέβη για καμία άλλη υπό πτώχευση χώρα στο παρελθόν.
Τους τελευταίους μήνες, μετά την αποτυχία του Μνημονίου (που δεν εφαρμόστηκε αφού το κράτος ούτε μειώθηκε ούτε βελτιώθηκε), εφευρέθηκε το Μεσοπρόθεσμο που είναι η χαριστική βολή για τον ιδιωτικό τομέα, τους μικρομεσαίους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Πριν από την ψήφισή του ασκήθηκε ασφυκτική πίεση στον κ. Σαμαρά, του οποίου η πρόταση για ανάκαμψη της οικονομίας έχει σιωπηλά απορριφθεί, να συναινέσει και να υπερψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο, από τα κορυφαία θεσμικά όργανα της Ε.Ε., του ΔΝΤ και του ΕΛΚ, χωρίς επιτυχία. Τελευταία προστέθηκε και ο καθηγητής κ. Βερέμης, με «ανοιχτή επιστολή» στην «Κ» της 03-07-2011, επικαλούμενος μάλιστα τη γενναιότητα των προγόνων του κ. Σαμαρά, φτάνοντας μέχρι την Πηνελόπη Δέλτα! Καταλογίζει επομένως, εμμέσως πλην σαφώς, έλλειψη γενναιότητας στον πρόεδρο της Ν.Δ.
Τι θα συνέβαινε αν η Ν.Δ. συναινούσε και υπερψήφιζε ένα σχέδιο που το θεωρεί καταστροφικό; Το Μεσοπρόθεσμο θα εγκρίνετο με άνετη πλειοψηφία και αρκετοί από τους δικαίως διαφωνούντες βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος θα είχαν τη δυνατότητα να απόσχουν ή να καταψηφίσουν, δηλώνοντας ότι ψηφίζουν κατά συνείδηση. Θα είχαμε δηλαδή αντιστροφή ρόλων και υποκατάσταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από ένα τμήμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας! Θα συμφωνούσε ο κ. Βερέμης με ένα τέτοιο πολιτικό αχταρμά;
Κωστας Γ. Τζαμουζάκης – Πολιτικός Μηχανικός
Συντάξεις
Κύριε διευθυντά
Οταν σπουδάσει κανείς γιατρός (ή οδοντίατρος), τον υποχρεώνει η Πολιτεία να γραφτεί στο Ταμείο Υγειονομικών (ΤΣΑΥ). Θέλει δεν θέλει, πληρώνει μια ζωή στο ΤΣΑΥ. Αν τύχει να εργάζεται και σε κάποιον φορέα του Δημοσίου (π.χ. ΕΣΥ, πανεπιστήμιο), υποχρεώνεται και πάλι να γραφτεί (και) στα Ταμεία του Δημοσίου, με αποτέλεσμα ένα τεράστιο μέρος του μισθού του να παρακρατείται (θέλει δεν θέλει) για τη σύνταξη, που κάποτε περιμένει να πάρει και, που για τα ελληνικά δεδομένα, είναι «υψηλή», χωρίς αυτό να είναι δική του επιλογή. Κανείς όμως ποτέ δεν είχε προβλέψει ότι θα καθίστατο… ποινικό αδίκημα να χαρακτηριστείς μη χαμηλοσυνταξιούχος! Και όταν έλθει εκείνη η ώρα, το κράτος, που τον υποχρέωνε να ασφαλιστεί στους κρατικούς φορείς, του ανακοινώνει ότι (τα) λεφτά (του), που τα κακοδιαχειρίστηκαν ατιμώρητα οι διορισμένοι απ’ αυτό διοικητές των Ταμείων (πρβλ. «δομημένα ομόλογα»), δεν υπάρχουν και τον… τιμωρεί με τους παρακάτω τρόπους: 1. Του πληρώνει συντάξεις – εφάπαξ… μερικά χρόνια μετά, αδιαφορώντας πώς θα ζήσει εν τω μεταξύ. 2. Του κόβει κατά 10% το εφάπαξ. 3. Του βάζει ειδική έκτακτη εισφορά στη σύνταξη. 4. Του επιβάλλει «επίδομα αλληλεγγύης», δηλαδή επειδή του έκανε μεγάλες κρατήσεις χωρίς να ερωτηθεί (για να πάρει ικανοποιητική σύνταξη), του ελαττώνει τη σύνταξη αυτή για να δώσει σ’ αυτούς που πλήρωναν λίγο στα Ταμεία τους, δηλαδή τους γίνονταν μικρές κρατήσεις ή και καθόλου! 5. Βάζει… δεύτερο «επίδομα αλληλεγγύης» επειδή προφανώς δεν τον έχει τιμωρήσει αρκετά με το πρώτο. Να σημειωθεί ότι πρώτα φορολογείται η σύνταξη στο σύνολό της και μετά αφαιρούνται τα «επιδόματα αλληλεγγύης» και η έκτακτη εισφορά, δηλαδή φορολογείσαι σαν να τα εισπράττεις, ενώ τα εισπράττει το κράτος! 6. Βάζει πλαφόν στις συντάξεις (άραγε αυτό αφορά όλους, π.χ. πρώην διοικητές τραπεζών;). 7. Ανεβάζει το όριο συνταξιοδότησης. 8. Καταργεί τη 13η και 14η σύνταξη. Το τρελό της ιστορίας είναι αν κάποιος χηρεύσει, και ο/η σύζυγός ανήκε στο ίδιο Ταμείο, παίρνει μόνο το… 25% της σύνταξης που δικαιούται, αν δε είναι εν ενεργεία, για να πάρει έστω αυτό το ποσοστό, τα χρόνια που το παίρνει δεν θεωρούνται συντάξιμα, αλλά οι κρατήσεις γίνονται κανονικά! Απίστευτες καταστάσεις. (Σε αντιδιαστολή, οι βουλευτές θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα με μόνο… δύο θητείες.) Με ένα τέτοιο ανέντιμο κράτος όμως, πώς είναι δυνατόν να περιμένει κανείς οι πολίτες του να είναι συνεπείς ως προς τις υποχρεώσεις τους και να συμπαραταχθούν στις δύσκολες στιγμές που περνάμε;
Νικος Ζαχαριαδης
Αιδώς Αργείοι
Κύριε διευθυντά
Είναι απορίας άξιο πώς με τα οικονομικά μέτρα, που μέρα με τη μέρα γίνονται όλο και πιο σκληρά, απάνθρωπα, επιβάλλονται φόροι και εκεί που δεν το περιμένει κανείς και επιβαρύνονται όλο και περισσότερο συνταξιούχοι, μισθωτοί και άλλοι οπωσδήποτε οι ίδιοι πάντα φορολογηθέντες αγανακτισμένοι, πεινασμένοι, αποκαρδιωμένοι χωρίς βελτίωση ζωής. Και παρουσιάζονται στο γυαλί οι καμερο-καμάρηδες ξυλινολογούντες, κολλαρισμένα γραβατωδοί ή επιμελώς ατημέλητοι μουσάτοι. Αυτοί κανοναρχούνε το ίδιο πάντα φερεφονικό τους ποίημα, σ’ αυτούς που ζουν μέσα σε οικογένειες ασθμαίνουσες για την αβέβαια εξασφάλιση του επιούσιου.
Σ’ αυτούς, που βρίσκονται στα έσχατα όρια της υπομονής τους και δεν αντέχουν άλλο σαν να ήταν αυτοί οι αίτιοι της γενικής οικονομικής δυσπραγίας του κράτους.
Δεν υπάρχει στον ορίζοντα προοπτική αισιοδοξίας, μαραίνεται η νεανική αλκή της χώρας στην απραξία. H ανεργία μαστιγώνει ανελέητα. O εφιάλτης του τρόμου, «τι θα γίνει;». Το μέλλον χαράζεται ζοφερό.
Οταν κανείς διαχειρίζεται τις τύχες των πολιτών μιας χώρας, πρέπει να είναι υπεύθυνος για ό,τι αποφασίζει. Πατρίδα δεν είναι μόνον οι συνταξιούχοι, μισθωτοί και ο μοχθών λαός. Είναι και οι καμερο-καμάρηδες με το διπλό πρόσωπο του Ιανού, που κρύβουν την αλήθεια από τον λαό, για να κλέψουν τώρα χρόνο όχι λεφτά. H πολιτεία δεν φτουράει να έχει τόσους ανθρώπους σε ύπατα αξιώματα. Πολλοί είναι αμφίβολο αν γνωρίζουν τι υπογράφουν και είναι αβάπτιστοι στις εκλογικές κάλπες. Και όμως αμείβονται αδρά!
Ο Θουκυδίδης (H, 97), όταν ο πολεμικός κίνδυνος για την Αθήνα ήταν εγγύς, έγραφεν ότι «οι Αθηναίοι ψήφισαν νόμο ότι κανείς από τους ασκούντες δημόσια υπηρεσία δεν θα παίρνει χρήματα». Και ο παραβάτης της απαγόρευσης αυτής είχε τη δημόσια κατακραυγή, το δημόσιο ανάθεμα της πατρίδας, την αρά!
Σήμερα ακούμε πως και οι ασκήσαντες κάποτε εξουσία και αποφασίσαντες για την τύχη των συμπολιτών τους αναζητούν αναδρομικά στις συντάξεις τους. Αδιανόητο η σύνταξη βουλευτή. Δηλαδή εξασφάλιση διά βίου σίτισης από το πρυτανείο. Μα για το σημερινό κατάντημα της χώρας έχει και αυτός το μερίδιό του, γιατί κατά τη δημοσθένεια ρήση «προς το τελευταίον συμβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». Αιδώς Αργείοι!
Δημ. Σ. Μασουρης – Μαρούσι
Η όπερα «Ναμπούκο»
Κύριε διευθυντά
Σε λίγες ημέρες η Εθνική Λυρική Σκηνή θα παρουσιάσει σε τέσσερις παραστάσεις την όπερα του Giuseppe Verdi «Ναμπούκο». Η όπερα αυτή, που πρωτοπαίχθηκε στο θέατρο Scala του Μιλάνου στις 9 Μαρτίου 1842, είχε τον τίτλο «Ναβουχοδονόσωρ» με τον οποίον εμφανίστηκε στις πρώτες παραστάσεις μέχρις ότου πήγε στην Κέρκυρα, όπου την εποχή εκείνη κάθε νέα όπερα, για να θεωρείται καθ’ όλα επιτυχής και αποδεκτή, έπρεπε να έχει απαραίτητα την «επισφράγιση» του κερκυραϊκού κοινού, που βαθμολογούσε αυστηρά. Στην Κέρκυρα ο «Ναβουχοδονόσωρ» είχε καταπληκτική επιτυχία και αποδοχή, του άλλαξαν όμως το τίτλο σε «Ναμπούκο» τον οποίον έχει από τότε.
Αχ. Γ. Εξαρχος – Πρέσβης ε.τ.
Αγάλματα κρυμμένα από διαφημίσεις
Κύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου να θέσω υπ’ όψιν σας την άθλια εικόνα που παρουσιάζει η πλατεία στην οποία είναι τοποθετημένο το άγαλμα του ήρωα του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη στο λιμάνι του Πειραιά. Το άγαλμα αν και εντυπωσιακό -τον παρουσιάζει έφιππο- δεν είναι ορατό από τον δρόμο λόγω των μεγάλων διαφημιστικών πινακίδων, των λεωφορείων που έχουν τέρμα εκεί, των κουβουκλίων των σταθμαρχών λεωφορείων, της κλούβας των ΜΑΤ που σταθμεύει συνήθως εκεί, και των ψηλών δέντρων της πλατείας.
Προτείνω ανασχεδιασμό της πλατείας με πρότυπο την πλατεία Κολοκοτρώνη στην Αθήνα, έμπροσθεν τού Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, ώστε το άγαλμα να είναι ορατό από όλες τις πλευρές.
Πιο θλιβερή εικόνα παρουσιάζει η πλατεία με την προτομή του Υδραίου Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη, μπροστά στον Ιερό Ναό τού Αγίου Σπυρίδωνα, που τοποθετήθηκε παλαιότερα από αξιέπαινη ιδιωτική πρωτοβουλία. Πιστεύω πως η προσφορά του Μιαούλη στο έθνος είναι αντάξια ολόσωμου αγάλματος – ανδριάντα, σε περίοπτη θέση, στην ακτή που φέρει το ένδοξο όνομά του.
Αν προσθέσουμε τα σπασμένα πεζοδρόμια, την κατάληψη αυτών από εμπορεύματα, την ύπαρξη πλήθους λαθρομεταναστών, αστέγων, ναρκομανών και παρανόμων αλλοδαπών μικροπωλητών που περιφέρονται στις κεντρικές αυτές περιοχές και υποδέχονται τους τουρίστες, είναι φανερό ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα επειγόντως.
Οι άθλιες αυτές εικόνες αποτελούν ντροπή για την Ιστορία μας, αλλά και για τη Ναυτιλία και τον Τουρισμό μας.
Γιαννης Σαχινης – Πρόεδρος «Αδελφότητος των Υδραίων Αθηνών»