Κατακαλόκαιρο στο λιμάνι δημοφιλούς κυκλαδίτικου νησιού. Ζέστη. Περίπου 500 άτομα περιμένουν κάτω από τον καυτό ήλιο -ελλείψει επαρκούς υπόστεγου- το πλοίο που έχει καθυστερήσει 40 λεπτά. Μπαγκάζια παρατημένα στο πεζοδρόμιο, μωρά γκρινιάζουν από βαριεστημάρα, δυσθυμία. Ξαφνικά το πλοίο εμφανίζεται. Οι τουρίστες ανασκουμπώνονται, μπαίνουν σε σειρά και αναμένουν τον κατάπλου. Μέσα σε λίγα λεπτά το πλοίο δένει, αποβιβάζει μιλιούνια ανθρώπων και δεκάδες οχήματα και είναι έτοιμο να αναχωρήσει και πάλι.
Καταϊδρωμένοι και καταπονημένοι οι τουρίστες αρχίζουν να επιβιβάζονται. Τα βήματα αργά. Ποιος ο λόγος να βιαστείς να κουβαλήσεις παιδιά, βαλίτσες και κακή διάθεση λόγω επιστροφής; Ομως το δρομολόγιο του πλοίου έχει βγει ήδη εκτός χρόνου, και έτσι κάποιος από το πλήρωμα αναλαμβάνει να δώσει τον ρυθμό. Ανεβαίνει στη γέφυρα και με στεντόρεια φωνή παρακινεί τους τουρίστες να βιαστούν: «hurry up, hurry up». Μόλις αντιλαμβάνεται ότι οι εντολές του δεν εισακούονταν πιέζει περισσότερο. «Hurry up, σας λέω ρε». Να σημειώσουμε ότι το φθηνότερο εισιτήριο για το συγκεκριμένο πλοίο είναι 61,50 ευρώ, καθότι ταχύπλοο.
Πλοίο για Κρήτη, βραδινό δρομολόγιο. Λίγο μετά τον απόπλου στις αεροπορικές καρέκλες εμφανίζεται υπάλληλος του πληρώματος. Με πολύ σοβαρό ύφος ρωτάει τους επιβάτες. «Εσείς εδώ με ακούσατε». «Οχι» απαντούν σχεδόν τρομοκρατημένοι. «Τώρα που θα χαμηλώσουν τα φώτα του πλοίου, να προσέχετε τα πράγματά σας, γιατί είναι πολύ επικίνδυνο, πολλά μπορεί να συμβούν» ανακοινώνει με ύφος ανθρώπου που διαχειρίζεται μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση. Μια κυρία τολμά να ρωτήσει. «Δηλαδή πόσο θα χαμηλώσουν τα φώτα;». Η απάντηση έρχεται καταιγιστική. «Οσο λέει ο νόμος. Πάντως, θα είναι αρκετά χαμηλά για να σας κάνει κάποιος κακό. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχετε». «Πότε θα σβήσουν» τόλμησε να ρωτήσει και πάλι η κυρία. «Οταν το αποφασίσω εγώ» ήρθε η πληρωμένη απάντηση. Οι επιβάτες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους τρομαγμένοι. Κάποιοι ξένοι τουρίστες ρωτούν τι συμβαίνει… Δεν ξεκίνησαν καθόλου καλά οι διακοπές, μουρμούρισε κάποιος.
Ηρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι ως τουριστική χώρα όλοι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με τους τουρίστες, ξένους αλλά και Ελληνες, πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι γι’ αυτό, να κινούνται μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια και κανόνες. Από αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το αν θα περάσει κανείς καλά και άρα θα λειτουργήσει η φθηνότερη και καλύτερη διαφήμιση, αυτή που γίνεται «από στόμα σε στόμα». Μπορεί το κατάλυμα να μην είναι ακριβώς όπως το είχες φανταστεί, το φαγητό να μη σε ενθουσιάσει. Ομως, μία ζεστή καλημέρα, ένα χαμόγελο, η αίσθηση ότι κάποιος χαίρεται που σε φροντίζει και βάζει τα δυνατά του για να σε φιλοξενήσει με τον καλύτερο τρόπο μπορεί να σου κλέψει την καρδιά και να σε κάνει να γυρίζεις ξανά και ξανά σε έναν τόπο…