Για τα ναρκωτικά
Κύριε διευθυντά
Διαβάζω ότι το υπουργείο προτίθεται να αντικαταστήσει τις μονάδες ΟΚΑΝΑ με γιατρούς νοσοκομείων, που θα χορηγούν μεθαδόνη στους χρήστες.
Η πρωτοβουλία αυτή του υπουργείου είναι επαινετή και σωτήρια για τους χιλιάδες χρήστες της «λίστας ντροπής» όπως αποκαλείται.
Γράφω αυτή την επιστολή στην προσπάθεια και αγωνία μου, για να προσθέσω τη δική μου εμπειρία. Εχοντας διατελέσει επί πολύ καιρό πρόεδρος της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τα ναρκωτικά, δεν έπαψα ποτέ να ενημερώνομαι και να ενδιαφέρομαι για το πρόβλημα, προκειμένου να ξεκινήσει αυτό το σωτήριο μέτρο σωστά και με αξιοποίηση της εμπειρίας εφαρμογής σχεδόν σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Η μεθαδόνη έχει καταργηθεί σχεδόν απ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης και έχει αντικατασταθεί από τη βουπρενορφίνη. Εκτός από τα άλλα πλεονεκτήματα που έχει η βουπρενορφίνη, η μεν μεθαδόνη χορηγείται καθημερινά, η δε βουπρενοφρίνη συνταγογραφείται για διάστημα εβδομάδας ή και περισσότερο οπότε απαλλάσει τον χρήστη από τη δουλεία της καθημερινής προσέλευσης για τη λήψη του φαρμάκου και έτσι του επιτρέπει να διαθέσει τον χρόνο του για ανεύρεση εργασίας και απασχόλησης.
Αλλο πλεονέκτημα της βουπρενορφίνης είναι ότι δεν χρειάζεται εγκαταστάσεις όπως η μεθαδόνη και μπορεί να χορηγηθεί, όχι μόνο στους χώρους των νοσοκομείων, αλλά και από τους γιατρούς των ασφαλιστικών ταμείων και του ΟΠΑΔ.
Επ’ αυτού υπάρχει άπειρη εμπειρία και βιβλιογραφία στη διάθεση του υπουργείου. Επειδή έχω προσπαθήσει επανειλημμένως στο παρελθόν να περάσω αυτό το μήνυμα, χωρίς αποτέλεσμα, είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό το πρώτο βήμα που κάνει το υπουργείο. Η προσπάθεια αυτή θα ήταν προς τη σωστότερη κατεύθυνση αν απευθείας προσανατολιζόταν προς τη χορήγηση βουπρενορφίνης αντί της μεθαδόνης, εκμεταλλευόμενο το υπουργείο τη μακρά εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών και αφού είχε ενημερωθεί ο υπουργός από την υπάρχουσα βιβλιογραφία.
Ακόμη, θέλω να ενημερώσω ότι η μεθοδολογία για τον έλεγχο της ασφαλούς χορήγησης της βουπρενορφίνης έχει περιγραφεί, είναι απλή και γνωστή.
Dr Σπυρος Παπαδοπουλος – Ψυχίατρος / Καβάλα
Περί εργασίας και ελευθερίας
Κύριε διευθυντά
Οσα ο διακεκριμένος καρδιολόγος κ. Δρίτσας έλεγε στο φύλλο της 10ης Αυγούστου, η καρδούλα μας τα ξέρει: Η διάρκεια του ελεύθερου χρόνου μας πράγματι συμβάλλει στην ευδαιμονία μας. Ετούτο όμως μόνον μέχρι ενός σημείου – διότι ξέρουμε «τι έκανε ο διάολος άμα δουλειά δεν είχε»! Το πρώτο αυτό σημείο διαφωνίας υποστηρίζεται κι απ’ τη γνωστή (θεμελιώδους υποστασιακής σημασίας) αξία της εργασίας ως πηγής δημιουργικότητας, άρα ευδαιμονίας – αντί για το «εργάζομαι για να ζω» μόνο. Αλλωστε, αυτή η κοσμοθεωρία του αρχαίου κόσμου είναι κάπως ειδυλλιακή: Η κοινωνική αδικία τότε ήταν τόσο έντονη, ώστε οι όντως εργαζόμενοι να απασχολούνται στις δουλειές τους εξουθενωτικότερα απ’ ό,τι φανταζόμαστε…
Πάντως, στον σύγχρονο βίο υπάρχουν κι άλλες δύο βασικές αιτίες που ευλόγως εντείνουν την εργασία: Πρώτον η πληθυσμιακή πλημμυρίδα εν συγκρίσει με το παρελθόν (δεν μας φθάνουν πια τα «φυσικά αγαθά»), και δεύτερον οι πολυπληθέστερες και οξύτερες απαιτήσεις διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου (απ’ ό,τι τον καιρό «των σπηλαίων»).
Αμφότερες οι αιτίες γεννούν την ανάγκη πολλαπλάσιου πλούτου, πολλαπλάσιας εργασίας κ.λπ. – κι όχι μόνον διότι συνωμοτούν οι πολυεθνικές…
Γι’ αυτό κι η ελπίδα της «άγριας ελευθερίας», που δίκαια λαχταράει ο διακεκριμένος αρθρογράφος σας, πρέπει μάλλον να στηριχθεί στην υπογεννητικότητα, τη λιτότητα και (φευ) την πνευματικότητα – όλα αμφίβολα.
Υμέτερος
Θ. Π. Τασιος – Ομ. καθηγητής Εθν. Μ. Πολυτεχνείου, επ. δρ Δημοκριτείου Παν., επ. δρ ΑΠΘ / Πεντέλη
Η άμεση Δημοκρατία
Κύριε διευθυντά
Η απαξίωση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας για την οποία βεβαίως υπεύθυνος είναι κυρίως ο πολιτικός κόσμος της μεταπολίτευσης, επαλήθευσε, φρονώ, τη ρήση του Ζαν Ζακ Ρουσώ (1712 – 1778), Γαλλοελβετός φιλόσοφος και πολιτικός στοχαστής, κατά τον οποίον «όταν ο λαός αποκτήσει αντιπροσώπους, δεν είναι πλήρως ελεύθερος, αλλά δούλος τούτων». Είναι προφανές ότι η μεταπολίτευση δεν παρήγαγε ούτε σοβαρούς ούτε ικανούς ούτε ακόμα έντιμους πολιτικούς και αυτοί, με τη σειρά τους, δεν μπόρεσαν να επιτύχουν μια αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας.
Ετσι επί δεκαετίες η Βουλή εψήφιζε ελλειματικούς προυπολογισμούς. H εύκολη λύση ήταν ο απεριόριστος δανεισμός, ουδένα απασχολούσε η δυνατότητα της χώρας για την εξόφληση του χρέους. O λαϊκισμός ξεπέρασε τα όρια της υστερίας. Ενθυμούμαι πρωτοκλασάτο υπουργό της πρώτης τετραετίας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, απευθυνόμενο σε συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα, να τους προτρέπει: διεκδικήστε, διεκδικήστε, διεκδικήστε…
Ετσι έφτασε η χώρα ούτε να κυβερνάται ούτε το κράτος να λειτουργεί. H χώρα σχεδόν επορεύετο με αυτόματο πιλότο, με κατεύθυνση τους δρόμους της καταστροφής…
Από την «πλατεία» ακούγονται φωνές για την «άμεση Δημοκρατία». Μπορεί όμως ν’ αποδειχθεί αποτελεσματική στη βαλκανική σκόνη της Αθήνας;
Η Ελβετία λοιπόν είναι η χώρα που προσεγγίζει σημαντικά την έννοια της «άμεσης Δημοκρατίας». Τη διατρέχει μάλιστα, συνταγματικά, μια δυσπιστία προς τους αντιπροσώπους. Ετσι διοικείται ουσιαστικά από δημοψηφίσματα και σε εθνικό και σε περιφερειακό επίπεδο (καντόνια). Εχει όμως μια παράδοση 200 σχεδόν ετών και ένα κατάλληλο Σύνταγμα, που συντάκτης, λέγεται, ήταν ο κόμης Ιω. Καποδίστριας. O λαός έχει μια κουλτούρα υπεύθυνης και σοβαρής στάσης και δεν ρέπει προς τον λαϊκισμό, ούτε διακατέχεται από ιδεοληψίες ούτε εξάλλου έχει τους χιλιάδες λαθρομετανάστες που έχει η χώρα μας.
Ετσι οι εραστές της «άμεσης Δημοκρατίας» -και έχω φίλους που ιδιαίτερα εκτιμώ- ας έχουν τουλάχιστον τις επιφυλάξεις του Καβάφη: «Ισως το φως θα ‘ναι μια νέα τυραννία, ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξη».
Αντωνης N. Βενετης / Εξάρχεια
Κράτος άδικο και παράλογο
Κύριε διευθυντά
Εχω στην ιδιοκτησία μου από το 1988 ένα οικόπεδο συνολικής έκτασης 1.035,50 τετρ. μέτρων, το οποίο ευρίσκεται στην περιοχή Σουσάκι Αγ. Θεοδώρων Κορινθίας. Το οικόπεδο αυτό βάσει του από 12 Ιανουαρίου 1965 Βασιλικού Διατάγματος που δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθμ. 13Δ/20-1-1965 ΦΕΚ υπήχθη στο σχέδιο πόλεως της κοινότητας Αγ. Θεοδώρων Κορινθίας και καθορίζονταν πλήρως οι όροι δομήσεως. Το υπόψη οικόπεδο η ΔΟΥ Γλυφάδας το φορολόγησε βάσει του ETAK (Ενιαίο Τέλος Ακινήτων) με αντικειμενική αξία 176.035,00 ευρώ, θεωρώντας, όπως δηλώνει στο υπ’ αριθ. 4012/23-2-2011 έγγραφό της, ότι ισχύει το Βασιλικό Διάταγμα. Ομως τότε θα έπρεπε αντίστοιχα να μπορώ να αξιοποιήσω το οικόπεδό μου, πράγμα που δεν συμβαίνει διότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση N. Κορινθίας με το υπ’ αριθ. 1613/27-5-2010 έγγραφό της δηλώνει ότι δεν μπορεί να εκδοθεί οικοδομική άδεια. Σημειώνεται επιπλέον ότι το δασαρχείο Κορίνθου στο οποίο η περιοχή Σουσάκι που ευρίσκεται το οικόπεδό μου δηλώνει με τα υπ’ αρ. 4400/16-10-2009 και 1792/13-4-2011 έγγραφά του ότι αυτό ευρίσκεται εντός δάσους και θα έπρεπε, βάσει της παρ.1 του άρθρου 8 του N.3634/2008, το οικόπεδο να απαλλαγεί από το ETAK. Ομως το υπ. Οικονομικών θεωρεί ότι για την απαλλαγή αυτή πρέπει ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης ως δασικής να γίνει με βεβαίωση από τη σχετική διεύθυνση δασών νομαρχικού επιπέδου. Κάτοπιν τούτου ζήτησα με την από 4 Απριλίου 2011 αίτησή μου από το δασαρχείο Κορίνθου να προβεί στις σχετικές διαδικασίες, ώστε να καταστεί δυνατό να απαλλαγώ από το Ενιαίο Τέλος Ακινήτων. Ομως το δασαρχείο Κορίνθου μού απέστειλε το υπ’ αρ. 1792/13-4-2011 έγγραφό του στο οποίο βεβαίωνει και πάλι ότι η περιοχή Σουσάκι ευρίσκεται εντός δάσους και προφορικά μου δήλωσε ο δασάρχης ότι δεν μπορεί να εκδώσει βεβαίωση σύμφωνα με τις απαιτήσεις του υπ. Οικονομικών αν προηγουμένως δεν ακυρωθεί το Βασιλικό Διάταγμα, που όμως δεν ακυρώνεται αν και έχουν περάσει 46 χρόνια από την έκδοσή του. Από τα παραπάνω αναφερόμενα πιστεύω ότι η φορολόγηση του οικοπέδου μου, που σημειωτέον ευρίσκεται σε υποβασθμισμένη σήμερα περιοχή λόγω της εγκατάστασης πλησίον διυλιστηρίων πετρελαίου και της εκπομπής αναθυμιάσεων, βάσει αντικειμενικής αξίας 176.035,00 ευρώ είναι παντελώς παράλογη και άδικη για ένα κράτος που θέλει να είναι ευνομούμενο.
Παναγιωτης Μαγγιωρος – Συνταξιούχος Πολιτικός Μηχανικός
Διασφαλίζοντας τη συνοχή
Κύριε διευθυντά
Ούτε στην Ευρώπη υφίστανται σοβιετικά κράτη ούτε βεβαίως η Ελλάδα είναι σοβιετική, όπως θεωρεί ο κύριος Μανδραβέλης. Οσο για την κρίση στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο, ο καλός αρθρογράφος σας πιστεύει ότι φταίει αυτός ο σοβιετισμός. Εγώ πάλι, χωρίς να παραγνωρίζω τη δημοσιονομική κρίση, πιστεύω ότι η ρίζα βρίσκεται στις ασύδοτες αγορές και στους κερδοσκόπους. Δεν συμφωνώ ούτε με τον σοβιετισμό – κρατισμό ούτε όμως και με τον αγοραίο νεοφιλελευθερισμό. Πιστεύω σε κανόνες που ρυθμίζουν τις αγορές και οργανώνουν την κοινωνία, απελευθερώνοντας δυνάμεις και προσφέροντας δυνατότητες και ευκαιρίες ισότιμα στους πολίτες, διασφαλίζοντας έτσι τη συνοχή. Τέλος, για τα κριτήρια και τα στοιχεία ας μη φιλοδοξούμε να ανακαλύψουμε την Αμερική.
Τα στοιχεία δεν καθορίζουν τις επιλογές, οι άνθρωποι τις καθορίζουν, γνωρίζοντας και αξιοποιώντας τα στοιχεία στη βάση πολιτικών αρχών και προγραμμάτων.
Δημητρης Π. Ρεππας – Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης