H απελευθέρωση της πλατείας Συντάγματος ήταν μια νίκη στα σημεία για τον δήμαρχο Αθηναίων. O κ. Γιώργος Καμίνης δεν κρύφτηκε πίσω από τη γνωστή «πιπίλα» των «αρμοδιοτήτων» («δεν είναι δική μας αρμοδιότητα», απαντούν με κρυφή ανακούφιση πολλοί δήμαρχοι στην Ελλάδα όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα) και βγήκε μπροστά υπερασπιζόμενος αυτονόητες αξίες της αστικής Δημοκρατίας. Και το «πλήρωσε» πολιτικά αν υποθέσουμε πως ό, τι απέμεινε από το «κίνημα» των «Αγανακτισμένων» εξακολουθεί να διαθέτει πολιτική επιρροή στην ελληνική κοινωνία.
Χωρίς ποτέ να ανεβάσει τους τόνους, ο πρώτος δήμος της χώρας είπε τα πράγματα με το όνομά τους: «Είναι αδιανόητο κάποιος να δηλώνει αγανακτισμένος και να θεωρεί αυτονόητο ότι μπορεί να καταλαμβάνει την κεντρική ή όποια άλλη πλατεία της πρωτεύουσας. Η πλατεία πρέπει να είναι καθαρή, ανοιχτή και διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες και κατοίκους της πόλης χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις» (από ανακοίνωση του δήμου την 1η Αυγούστου).
Με τη στάση του ο δήμαρχος Αθηναίων έχασε κάποιους, αλλά κέρδισε τους πολλούς. Αυτή είναι μια παράμετρος που ξεχνούν αρκετοί από τους πολιτικούς μας και όσους ασκούν διοίκηση. Ξοδεύουν πολλή ενέργεια προσπαθώντας να μη δυσαρεστήσουν όσους κάνουν φασαρία, αδιαφορώντας για τη σιωπηλή πλειοψηφία που υπομένει στωικά επειδή θα υπάρχει πάντα κάποιος πολιτικός ή δήμαρχος, ο οποίος στην προσπάθειά του να κρατήσει «ισορροπίες» στο τέλος δεν κάνει καλά τη δουλειά του.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η μικρή «νίκη» θα αποδειχθεί ένα χρήσιμο μάθημα για όλους. Και για τον ίδιο τον δήμαρχο Αθηναίων, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να υπερβεί τις πολιτικές αντιθέσεις των δυνάμεων που τον στήριξαν προεκλογικά, τασσόμενος χωρίς περιστροφές υπέρ του δοκιμαζόμενου και συχνά απροστάτευτου Αθηναίου.
Να δείξει στον κόσμο ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος στην κεντρική διοίκηση που αντιλαμβάνεται τον παραλογισμό της αθηναϊκής καθημερινότητας, ενώ την ίδια στιγμή λύσεις υπάρχουν. Απλά λείπει το πολιτικό θάρρος και η αποφασιστική συστράτευση με τις παραγωγικές δυνάμεις της πόλης και όχι με τις μειοψηφίες που πάντα θα κάνουν τον μεγαλύτερο σαματά.