« Θα ψηφίσετε, έστω επί της αρχής, τις αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση;» ρώτησε τον κ. Αρη Σπηλιωτόπουλο ο συνάδελφος Δημ. Τάκης, στο Mega. «Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και πριν σας απαντήσω επιτρέψτε μου ένα γενικότερο σχόλιο», απάντησε ο βουλευτής. Ε, λοιπόν, κύριε Σπηλιωτόπουλε συγχωρέστε με, αλλά ακριβώς με αυτή σας τη φράση εξαφανιστήκατε από την τηλεόρασή μου, καθώς απλούστατα άλλαξα κανάλι. Διότι ούτε «από την αρχή» είχα υπομονή να «πάρετε τα πράγματα», αλλά ούτε και να κάνετε οποιοδήποτε σχόλιο στην απολύτως συγκεκριμένη ερώτηση του συναδέλφου. Και θα σας παρακαλούσα να μην εκλάβετε ως προσωπικό το δικό μου σχόλιο, διότι σταθήκατε απλώς η αφορμή για όσα θα διαβάσετε.
Είναι πραγματικά παράδοξο ότι δεκάδες βουλευτές της Ν.Δ. εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται ότι οι πολίτες δεν έχουν πλέον καμία υπομονή να ακούν προλόγους, σχόλια, και γενικώς θεωρητικές κουβέντες άνευ ουσίας. Απαιτούν εδώ και καιρό απολύτως ξεκάθαρες θέσεις και εξοργίζονται όταν συχνότατα διαπιστώνουν ότι η Ν.Δ. επιχειρεί με ήξεις αφήξεις να τα έχει καλά και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.
Ετσι έκανε με τους ταξιτζήδες, το ίδιο με τους φαρμακοποιούς, την ίδια αμφίσημη τακτική ακολούθησε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμη και με τις αλλαγές στα ΑΕΙ. «Ελάτε να φτιάξουμε από κοινού ένα νόμο που θα έχει μακροπρόθεσμη προοπτική, θα είναι εύρυθμος (sic) και δεν θα λειτουργεί συγκρουσιακά», είπε προχθές στην κ. Αννα Διαμαντοπούλου ο κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος. Ωσάν εκείνος να έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία και η υπουργός να μην είχε κάνει καμία προεργασία. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μετά τις εύλογες επικρίσεις που δέχθηκε η Ν.Δ. τόσο από τον Τύπο όσο και από βουλευτές της, να φανεί χθες ότι εντέλει σύρθηκε να ψηφίσει μια μεταρρύθμιση που σε όλους τους πολίτες -πλην των πρυτάνεων- φαινόταν όχι μόνον επιβεβλημένη, αλλά και αυτονόητη.
Πού θέλω να καταλήξω; Μεσούσης της κρίσης είναι τουλάχιστον παρήγορο ότι κάποιοι (δυστυχώς λίγοι) υπουργοί αναγνωρίζουν διά των επιλογών τους τα τερατουργήματα που διαχρονικώς προκάλεσε το ΠΑΣΟΚ στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και επιχειρούν να τα ανατρέψουν. Ενώ στον αντίποδα, η Ν.Δ. μοιάζει διαρκώς να μεμψιμοιρεί, διεκδικώντας μάλιστα το αλάθητο για όλα τα προβλήματα, ωσάν να μην κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα και να έχει λάβει αίφνης Θεία πολιτική επιφοίτηση.
Εχουν άραγε αναλογιστεί στη Συγγρού μήπως μια άλλη αντιπολιτευτική τακτική θα ήταν αποδοτικότερη για τη Ν.Δ. και κυρίως χρησιμότερη για όλους μας; Δεν θα ήταν άραγε πιο πειστικοί, αλλά και πιο ενδιαφέροντες οι βουλευτές της αν στις εμφανίσεις τους πίεζαν τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ να γίνουν ακόμη τολμηρότεροι μήπως -και στο μέτρο που μας αφορά- διασωθεί η χώρα;