Οι μεταρρυθμίσεις, ως φαίνεται, αμαυρώνουν το… προσωπείο της προοδευτικότητας, που επιμελώς φροντίζει να διατηρεί η ακαδημαϊκή ιντελιγκέντσια της χώρας. Η στάση των πανεπιστημιακών, όχι βέβαια της απόλυτης πλειοψηφίας, την τελευταία πενταετία απέναντι στις μεταρρυθμίσεις, τους εκθέτει απέναντι στα μάτια της κοινής γνώμης, την ίδια στιγμή που επετεύχθη συναίνεση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. επί της Αρχής του νομοσχεδίου. «Μα τίποτα δεν τους αρέσει» αναρωτιέται ο απλός πολίτης. Απορριπτικοί ήταν οι πανεπιστημιακοί στον νόμο-πλαίσιο, που ψηφίστηκε επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου το 2007. Απορριπτικοί είναι και στη σημερινή μεταρρυθμιστική πρόταση της Αννας Διαμαντοπούλου.
«Ολοι οι πανεπιστημιακοί μιλούν για τις μεταρρυθμίσεις, αλλά οι περισσότεροι δεν θέλουν να ξεβολευτούν. Η αλήθεια είναι ότι οι συνάδελφοι έχουν επαναπαυτεί σε ό,τι ήξεραν για τη λειτουργία του Ιδρύματος. Ετσι, εάν και ο νέος νόμος-πλαίσιο βοηθά να μπει μια τάξη, αυτό απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας. Και αυτό είναι δύσκολο. Είναι η Ελλάδα αυτή. Κανείς δεν πάει να καταγγείλει τον άλλον που έχει παρκάρει παράνομα, διότι και αυτός θέλει να παρκάρει παράνομα»! Με αυτά τα λόγια περιέγραφε στην «Κ» έμπειρος πανεπιστημιακός την κατάσταση που επικρατούσε το 2007 σε κεντρικό, ιστορικό πανεπιστήμιο. Εχει αλλάξει κάτι έκτοτε;
Σήμερα, παρότι η εξέδρα των προβεβλημένων πανεπιστημιακών εμπλουτίστηκε με νέα πρόσωπα, ο θίασος παίζει το ίδιο, ανούσιο, βαρετό, χιλιοπαιγμένο έργο. Αντιδρούν σε αλλαγές, όπως για παράδειγμα τη θέσπιση Συμβούλιου Ιδρύματος, με το επιχείρημα ότι είναι ξενόφερτες (δηλαδή, εφαρμόζονται σε 25 από τα 27 μέλη της Ε.Ε. και τις ΗΠΑ) και δεν συνάδουν με τη φυσιογνωμία των ελληνικών πανεπιστημίων.
Δεν είναι βέβαια, όλα τα επιχειρήματα των πανεπιστημιακών ανάλογης βαρύτητας. Για παράδειγμα, χωράει πολλή συζήτηση για την προτεινόμενη μετατόπιση του κέντρου βάρους (διοικητικού και ακαδημαϊκού) από το Τμήμα στη Σχολή.
Ομως, η ασυνέπεια λόγων-έργων ορισμένων από τα «πρώτα ονόματα», που απορρίπτουν τον νέο νόμο αποδεικνύεται από τις παρασκηνιακές κινήσεις τους. «Κάνουν… σουλάτσο στο Ιδρυμα. Ο λόγος; Το ποιος θα βάλει υποψηφιότητα για τις 8 θέσεις των πανεπιστημιακών, οι οποίοι θα μετέχουν στο 15μελές Συμβούλιο Ιδρύματος, που θα συσταθεί. Ενα είδος προεκλογικής εκστρατείας», μου έλεγε πανεπιστημιακός. Μάλιστα, ορισμένοι διαμαρτύρονται, διότι η ρύθμιση προβλέπει ότι μεταξύ των 8 πανεπιστημιακών-μελών του Συμβουλίου, μπορεί κάθε Σχολή να εκπροσωπείται με έως δύο μέλη. Ο στόχος είναι να μπορεί να εκπροσωπηθούν και οι λιγοστοί… νηπιαγωγοί και όχι μόνο οι πολυπληθείς ιατροί.
Οσον αφορά τους νέους πρυτάνεις που θα αναλάβουν από τον Σεπτέμβριο του 2012, ορισμένοι σε κεντρικά αλλά και περιφερειακά ΑΕΙ δείχνουν να βιάζονται. Κάποιοι θεωρούν τις φιλοδοξίες τους εύλογες, αφού στηρίζουν τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Κάποιοι άλλοι έχουν απλώς φιλοδοξίες παλαιάς κοπής, όμως θα ηγηθούν σε ένα πανεπιστήμιο που οφείλει να αλλάξει, όπως παραδέχονται όλοι – τόσο οι σοβαροί όσο και οι γιαλαντζί προοδευτικοί.