Με τη φράση «την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, είναι άγνωστο…», άρχισα το μεσημέρι της Παρασκευής να συντάσσω το σημερινό μου κείμενο. Εννοούσα πως «δεν είχε γίνει ακόμη γνωστό» το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την ψήφο εμπιστοσύνης. Είναι μια δημοσιογραφική φράση, η οποία υποτίθεται πως επιτρέπει στον γράφοντα να αναφερθεί σε δύο ή το πολύ τρία ενδεχόμενα, ένα από τα οποία θα έχει συντελεσθεί «όταν θα διαβάζετε τις γραμμές αυτές». Στο σημείο, όμως, αυτό διαπίστωσα ότι αδυνατούσα να αναφερθώ σε «συνακόλουθες εξελίξεις» από την υπερψήφιση ή την καταψήφιση της κυβερνήσεως Παπανδρέου. Μου ήταν αδύνατον να διαβλέψω (επικαλούμενος την κοινή λογική, τη στοιχειώδη συνέπεια και την αίσθηση της προσωπικής αξιοπρέπειας) την επόμενη κίνηση του πρωθυπουργού. Νωπός παραμένει, άλλωστε, ο διεθνής εξευτελισμός μας από το «δημοψήφισμα», που εξαγγέλθηκε ως όπλο εναντίον των «σκοτεινών υποστηρικτών της δραχμής» και αποσύρθηκε πανικόβλητα στις Κάννες, με ένα παρανοϊκό επιχείρημα: ότι το ελληνικό μπουρλότο εναντίον της ευρωπαϊκής -αν όχι και της παγκόσμιας- οικονομίας είχε ριφθεί «για να συρθεί» ο κ. Σαμαράς στη συναίνεση. Αλλά και ποια είναι αυτή η συναίνεση. Ο αρχηγός της Ν. Δ. δήλωσε πως θα υπερψηφίσει τη δανειακή σύμβαση της 27ης Οκτωβρίου ώστε να ξεμπλοκαριστεί και η 6η δόση, θέτοντας -και μάλιστα με τη μορφή τελεσιγράφου- συγκεκριμένους όρους. Ο κ. Παπανδρέου χαιρέτισε ως συναίνεση «την υποχώρηση» Σαμαρά, αλλά αγνόησε παντελώς τους όρους, με πρωταρχικό την παραίτησή του από την πρωθυπουργία.
Πέραν αυτών. Ακόμη και αν επιτευχθεί μια συμφωνία των δύο μεγάλων κομμάτων, η οποία προφανώς θα αποβλέπει στην εκταμίευση της 6ης δόσης και στις «εισπράξεις» της δανειακής σύμβασης, θα θεωρηθεί τούτο από τους εταίρους μας ως ειλικρινής και σταθερή πολιτική συναίνεση; Ο κ. Σαμαράς εκλαμβάνει το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ως «αναπόφευκτο» αποτέλεσμα της αποτυχημένης κυβερνητικής πολιτικής με αφετηρία το Μνημόνιο και εμμένει, ως πρωθυπουργός, να κινήσει τη διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού προβλήματος. Γιατί, λοιπόν, η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί, που σήμερα έχουν αναλάβει την ευθύνη διαχειρίσεως της ευρωπαϊκής κρίσης, θα δεχθούν ως «εγγυητική» μια -προφανώς περιστασιακή και ευκαιριακή- συμφωνία των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά; Λόγω της τραυματικής εμπειρίας που έχουν αποκτήσει κατά την τελευταία διετία από την ασυνέπεια, τις παλινωδίες και τις κουτοπονηριές της Ελλάδος (αδιαφορούν αν αυτή εκπροσωπείται σήμερα από τον κ. Παπανδρέου και αύριο από τον κ. Σαμαρά), το πιθανότερο είναι να απαιτήσουν περισσότερες εγγυήσεις και δεσμεύσεις για τα όσα συναποφασίζει και συνυπογράφει η χώρα μας. Αλλωστε η κ. Μέρκελ το δήλωσε προ τριημέρου, και μετά τη στιγμιαία ευφορία των ηγετών του G20 για την… παπανδρεοσαμαρική «προσέγγιση», σαφέστατα: Η Ελλάδα κρίνεται όχι από τις αποφάσεις της, αλλά τις πράξεις της.
Για τους λόγους αυτούς, φίλες και φίλοι αναγνώστες, αδυνατώ σήμερα να ανταποκριθώ -έστω και στοιχειωδώς- στο δημοσιογραφικό μου καθήκον. Στα 50 χρόνια που ασκώ το επάγγελμα αυτό βρίσκομαι σε πλήρες σκότος για το τι μπορεί να έχει συμβεί στη χώρα μας «όταν θα διαβάζετε τις γραμμές αυτές». Το μόνο που εύχομαι είναι να μην επαληθευθεί η άποψη ότι «στη χειρότερη κατά τη μεταπολεμική περίοδο εθνική κρίση, η χώρα μας βρέθηκε να κυβερνάται από την πλέον ανάξια πολιτική ηγεσία»…