Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου.
Ελλάδα: Η ανεργία έφτασε στο ιστορικό ρεκόρ 18,4%. Οι άνεργοι ξεπέρασαν τις 900.000. Η οικοδομική δραστηριότητα μειώθηκε 40%. Το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί 5,5% φέτος και 2,8% το 2012. Το δημόσιο έλλειμμα ξεφεύγει από τον στόχο και κινείται προς το 8,9% του ΑΕΠ. Τα επίσημα στοιχεία αποτυπώνουν ένα τοπίο κατεστραμμένο από τη λαίλαπα της κρίσης. Λίγες ώρες αργότερα, διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν ότι η Ελλάδα αδυνατεί να προμηθευτεί πετρέλαιο από Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν και Καζαχστάν. Οι ξένες τράπεζες φοβούνται ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει, αρνούνται να την πιστοδοτήσουν. Η Ελλάδα συγκλονίζεται.
Ευρώπη: Ο κόσμος παρατηρεί έντρομος ότι η απειλή κατάρρευσης δεν αγγίζει μόνο την Ιταλία. Τα ισπανικά spreads εκτοξεύονται στο 4,2%. Τα γαλλικά στο 1,7%. Την ίδια ημέρα, όλα τα συστήματα κινδυνεύουν να πάθουν εγκεφαλικό, καθώς η S&P ανακοινώνει ότι υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας. Ο οίκος αξιολόγησης ανακάλεσε και μίλησε για λάθος. Αλλά αυτό που υποψιάζονται όλοι είναι ότι το λάθος απλώς αποκάλυψε ότι η S&P εξετάζει την υποβάθμιση της Γαλλίας. Οταν, το καλοκαίρι, τα ιταλικά spreads ανέβηκαν στο 2%, η Ιταλία πανικοβλήθηκε ότι έρχεται η χρεοκοπία. Σήμερα, οι αναλυτές εκτιμούν πως η Γαλλία είναι μόλις έξι μήνες πριν από το ίδιο σημείο. Η Ευρώπη συγκλονίζεται.
Αθήνα: Ο κ. Λ. Παπαδήμος αποδέχεται την ιστορική ευθύνη να ηγηθεί μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας. Ευτυχώς, η λογική επικράτησε – αφού, βεβαίως, είχαν εξαντληθεί όλες οι άλλες δυνατότητες. Εχουμε την ευκαιρία μιας τελευταίας προσπάθειας.
Η προσδοκία από την κυβέρνηση Παπαδήμου είναι μία: να παραμείνει η Ελλάδα εντός ευρώ. Εδώ που φτάσαμε, αυτό θα είναι τεράστιος άθλος. Που δεν μπορεί να επιτευχθεί ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού. Πρώτη προϋπόθεση, λοιπόν, είναι η νέα κυβέρνηση να σπάσει την κακή παράδοση και να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας. Να πει όλη την αλήθεια.
Δεύτερη προϋπόθεση, το πολιτικό προσωπικό να συνειδητοποιήσει (έστω, εκ των υστέρων…) την πραγματική σημασία του βήματος που υπό την πίεση της ελληνικής κοινωνίας υποχρεώθηκε να κάνει. Και, στο εύκρατο κλίμα που δημιουργεί η μάχη για τη σωτηρία της χώρας, να λειτουργήσει με πνεύμα ουσιαστικής συνεννόησης. Θωρακισμένο από την παραλυτική επίδραση κομματικών μηχανισμών – ή κάποιων μανιακών της εξουσίας.
Είναι θετικό το ότι, ήδη, όλα τα μέρη έκαναν ένα βήμα. Οι βουλευτές της συμπολίτευσης ανέλαβαν τις ευθύνες τους και απαίτησαν να παραδοθούν τα κλειδιά της κυβέρνησής τους. Η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφάσισε και τόλμησε μια κομματικά επώδυνη αλλαγή στρατηγικής. Τα μέσα ενημέρωσης αποφάσισαν να δώσουν φωνή στην Ελλάδα της λογικής και του δημόσιου συμφέροντος.
Θα πείτε: Ανάγκα και θεοί πείθονται. Γεγονός είναι, πάντως, ότι όλα τα μέρη αφυπνίστηκαν και αντέδρασαν για να ανακοπεί η τρελή πορεία της χώρας.
Ετσι, η κρίση ανοίγει μια νέα ευκαιρία. Προφανώς, δεν εννοώ μια μονολιθική, γκρίζα πολιτική ζωή, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους. Ούτε μια Ελλάδα χωρίς συγκρούσεις και κοινωνικούς αγώνες. Ολα αυτά δεν είναι παρά αντιδραστικές ουτοπίες. Η ευκαιρία συνίσταται στην επαναφορά της πολιτικής αντιπαράθεσης από το πεδίο της ανευθυνότητας στο πεδίο της ανάγκης. Με στόχο την κοινωνική, οικονομική ανάπτυξη. Αν αξιοποιηθεί, η νέα κυβέρνηση δεν θα είναι μια παρένθεση. Αλλά η γέφυρα προς ένα σύγχρονο πολιτικό σύστημα και μια ισχυρή Ελλάδα.