Ακόμη και η Πυραμίδα του Χέοπος παρέμεινε κλειστή την περασμένη Παρασκευή υπό τον φόβο του «11». Η ψηφιακή ευθυγράμμιση της ημερομηνίας 11/11/11 (και ιδίως των ωρών 11.11), που για τους ευεπίφορους στον εσωτερισμό θα απελευθέρωνε παραφυσικές δυνάμεις, διαύλους επικοινωνίας με το υποσυνείδητο, θα προκαλούσε τρομακτικές καταστροφές, δημιούργησε ένα είδος υστερίας ανά την υφήλιο, με διοργανώσεις τελετών μυστικιστικού περιεχομένου και γυναίκες να σπεύδουν να γεννήσουν (με καισαρική) αυτήν ακριβώς την ημέρα.
Αριθμολογία, αιγυπτιολογία, συμπαντολογία, συνωμοσιολογία, καταστροφολογία, παραψυχολογία… Τι προκαλεί την άνθησή τους; Στο περιθώριο της δυτικής κουλτούρας ενισχύεται διαρκώς η τάση προς το εξωπραγματικό, τη μαγεία και ο εσωτερισμός, από την καββάλα ώς τον σουφισμό, από την πνευματισμό ώς τη μασονία, από την αστρολογία ώς το Νιου Εϊτζ αποκτούν οπαδούς. Η τεράστια εμπορική επιτυχία βιβλίων όπως «Κώδικας Ντα Βίντσι», «Αλχημιστής», «Χάρι Πότερ», «Λυκόφως» ή ταινιών όπως «Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών» μαρτυρεί την επιρροή του αποκρυφισμού, έστω και μόνον στην ψυχαγωγία. Στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, μιας καθημερινότητας που υποστηρίζεται αδιαλείπτως από τις ηλεκτρονικές συσκευές, μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού έλκεται από το υπερφυσικό, τη συνωμοσία, το μυστήριο. Μάλιστα, ορισμένοι φτάνουν να απορρίπτουν τον ορθό λόγο, ίσως ηττημένοι από τον πραγματισμό ενός αντιφατικού, σκληρού κόσμου ή την εμμονή τους να συλλάβουν, να εξηγήσουν το άπιαστο. Η λογική γίνεται μια βάρκα που κλυδωνίζεται, όπως θα έλεγε κι ο Φρόυντ, στα νερά του ασυνειδήτου.
Υστερα από κοντά τρεις αιώνες δυτικού ορθολογισμού, της προσπάθειας του Διαφωτισμού, της νεωτερικότητας να ελευθερωθούν οι άνθρωποι από τη μαγεία, να γίνουν ενσυνείδητοι και ακηδεμόνευτοι χειριστές της σκέψης τους, να δοθεί στη φαντασία η στέρεη υποστήριξη της γνώσης, η μαγεία γίνεται πάλι μέσο έκφρασης των αδύτων της ανθρώπινης ψυχής, του αρχέγονου πλούτου του υποσυνειδήτου. Επανέρχεται η ιδέα του διαβόλου ως αήττητου εχθρού, στασιαστή ενάντια στην τάξη του κόσμου, παρόχου καλύτερης επίγειας ζωής…
Γιατί; Σε σχετικό συνέδριο, Αμερικανός επίσκοπος έδινε τη δική του εξήγηση: «Η θρησκεία προσφέρει πνευματική ανάταση. Το Νιου Εϊτζ είναι σούπερ μάρκετ. Αγοράζεις ό,τι επιθυμείς: εσωτερικές διδασκαλίες, μυστικισμό, δίαιτες, γυμναστική, ψυχολογία, μετενσάρκωση, διαλογισμό, οδηγούς προσωπικής επιτυχίας… Ολα χωρούν στη Βίβλο του Νιου Εϊτζ. Ακόμη και ο Χριστός. Τον οποίο όμως οι νέοι οραματιστές θέλουν να πλέει σε ένα «κοσμικό υγρό», ικανό να γεννήσει και άλλους Χριστούς στο μέλλον. Μια έννοια του θείου, ρευστή, διαπλάσιμη».
Ο Ουμπέρτο Εκο, στο «Εκκρεμές του Φουκώ», αναφέρει την εξής φράση του Τσέστερτον: «Οταν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πια στον Θεό, δεν είναι ότι δεν πιστεύουν πια σε τίποτα, σημαίνει ότι πιστεύουν σε όλα». Και συμπλήρωνε σε συνέντευξή του στη γαλλική «Μοντ»: «Δεν μας φαίνονται αρκετά μεγάλες οι υπάρχουσες θρησκείες. Ζητάμε από τον Θεό κάτι παραπάνω από αυτό που προσφέρει η Εκκλησία. Και στρεφόμαστε στο απόκρυφο. Ομως ο αποκρυφισμός δεν υπόσχεται τίποτα. Μας βάζει να γεμίζουμε μόνοι μας το «κενό» με τους φόβους και τις ελπίδες μας»…