THE NEW YORK ΤΙΜΕS
Ερωτήματα
Η συμφωνία της Παρασκευής στις Βρυξέλλες πιθανόν διέσωσε το κοινό νόμισμα προς το παρόν, αλλά υπάρχουν άλλα τουλάχιστον τέσσερα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν: πόσα χρήματα απαιτούνται για να προστατευτεί η Ιταλία από κερδοσκοπική επίθεση; Πώς θα κινηθούν οι τράπεζες; Τι θα γίνει με την απομόνωση της Βρετανίας; Και, τέλος, η θεραπεία των Βρυξελλών, που συνταγογράφησε η Γερμανία, ταιριάζει στην ασθένεια; Σύμφωνα με τον αναλυτή Μπέρναρντ Αβισάι του Harvard Business Review, τα ερωτήματα, τώρα, έπρεπε να είναι: Υπό ποια σενάρια είναι πιο πιθανό να αναπτυχθούν οι νότιες οικονομίες; Ποιος θα ωφεληθεί από ποιες επιχειρήσεις; Σε τι πλαίσιο θα συνέφερε την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα κ.λπ. να επιστρέψουν στο εθνικό τους νόμισμα; Δεν θα γίνονταν πιο ανταγωνιστικές με μια απλή υποτίμηση; Η απάντησή του σε αυτό το τελευταίο είναι «όχι». Μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία απαιτεί σταθερό νόμισμα. «Το κλειδί δεν είναι τα φθηνά εργατικά χέρια, αλλά οι πλούσιες ιδέες, το κλίμα που θα ωθήσει τον κόσμο να μεταμοσχεύσει το DNA εμπορικών επιχειρήσεων στη νότια Ευρώπη».
ΤΗΕ WALL STREET JΟURΝΑL
Καλή αντάμωση…
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες επέστρεψαν από τη σύνοδο των Βρυξελλών την Παρασκευή υποστηρίζοντας ότι κέρδισαν. Το μέλλον είναι πρόδηλο: πολλές ακόμη σύνοδοι θα χαρακτηρισθούν «ύστατες ευκαιρίες» και κάθε μία από αυτές θα στεφθεί από δάφνες επιτυχίας. Η κ. Μέρκελ εξασφάλισε όσα ζητούσε, με τα κράτη-μέλη να δεσμεύονται ότι θα γίνουν πιο «γερμανικά» σε ό,τι αφορά τις δαπάνες, τα ελλείμματα και το χρέος. Αν και το αίτημα του Βερολίνου είναι λογικό, η επιλογή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ως οργάνου επιβολής δεν πείθει κανέναν. Το δεύτερο πρόβλημα αφορά την έλλειψη ανάπτυξης, που δεν θα αντιστραφεί με πολιτική αέναης λιτότητας. Η κυβέρνηση Ομπάμα δεν αποδείχθηκε διόλου εξυπηρετική, με τη σιωπηρή της εκστρατεία να πείσει την ΕΚΤ να διασώσει τους μεγαλοοφειλέτες. Εν μέσω της αταξίας αυτής, η στάση του κ. Κάμερον δεν είχε παρά δευτερεύουσα σημασία. Παρότι Γάλλοι και φιλοευρωπαίοι συμπατριώτες του θα τον κακίζουν για πάντα, ο κ. Κάμερον προσέφερε ανεκτίμητη υπηρεσία σε όλους, υψώνοντας το ανάστημά του απέναντι σε άδικες και ατελέσφορες ευρωπαϊκές απαιτήσεις.
ΒLΟΟΜΒΕRG ΝΕWS
Αναγκαίες συνθήκες
Η προσπάθεια των Ευρωπαίων ηγετών να διασώσουν την Ευρωζώνη απαιτεί υποστήριξη από επενδυτές, τραπεζίτες και οίκους αξιολόγησης, τουλάχιστον μέχρις ότου η νέα συμφωνία τεθεί σε εφαρμογή. Ταυτόχρονα, θα χρειαστεί και απλή τύχη. Πέρα από αυτό όμως, οι πολιτικοί θα πρέπει να αποφύγουν τα σφάλματα του παρελθόντος που μετέβαλαν το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας σε βόμβα για την παγκόσμια οικονομία. Και παλιότερα οι κυβερνήσεις κόμπαζαν ότι είχαν πετύχει νίκη επί των δημοσιονομικών προβλημάτων, για να επιστρέψουν τελικά ξανά στο τραπέζι, αναζητώντας συστημική λύση. Συχνά, δε, αποδείχθηκαν οι χειρότεροι εχθροί του ίδιου τους του εαυτού, όπως όταν απέτυχαν να εφαρμόσουν τα αποφασισθέντα τον Ιούλιο. Εξίσου επώδυνη ήταν και η απόφαση της Ελλάδας να ζητήσει διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τους όρους του πακέτου οικονομικής βοήθειας. Οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η νέα συμφωνία είναι ιδιαίτερα φιλόδοξη και η εφαρμογή της είναι πιθανώς ανέφικτη. Οι γαλλικές εκλογές, οι αντιρρήσεις των κρατών-μελών της Ε.Ε., η απομόνωση της Βρετανίας, αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια.
CΟRRΙΕRΕ DELLA SΕRΑ
Επιτέλους, σχέδιο
Το νέο στοιχείο που η σύνοδος των Βρυξελλών προτείνει στις αγορές είναι ότι για πρώτη φορά από τότε που άρχισε η κρίση η Ευρωζώνη έχει ένα σχέδιο. Οχι ένα σχέδιο των «27», γιατί η Βρετανία δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχθεί ένα σχέδιο για επιβολή νέων κανόνων που να θέτουν όρους στο Σίτι του Λονδίνου. Ούτε ένα σχέδιο για την τροποποίηση των υπαρχουσών συνθηκών, διότι χωρίς τους Βρετανούς θα πρέπει να υπάρξουν διακυβερνητικές συνθήκες με όσες χώρες επιθυμούν να μετάσχουν. Ενα σχέδιο πάντως που σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή πλεύσης. Επί μακρόν και ενώ η κρίση ελάμβανε μεγαλύτερες διαστάσεις, οι ηγέτες της Ευρώπης επεδείκνυαν σύγχυση ως προς τις προθέσεις τους. Τώρα,με την Αγκελα Μέρκελ στον ρόλο του διευθυντή ορχήστρας, έχει τεθεί ένας στόχος που πρέπει να πληρωθεί μέχρι τα τέλη Μαρτίου, στόχος για μεγαλύτερη δημοσιονομική ένωση και συνεπώς μεγαλύτερη παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, αυτόματη επιβολή κυρώσεων για τους παραβάτες των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας, έλεγχοι των δημοσιονομικών σε επίπεδο χωρών-μελών και προσαρμογή των εθνικών συνταγμάτων.