«Γιατί δεν ενημερώσατε και τα άλλα κόμματα, π.χ., τα κόμματα της Αριστεράς; Γιατί δεν ενημερώσατε τον ελληνικό λαό; Γιατί περιοριστήκατε να ενημερώσετε μόνο τον πρωθυπουργό και τον κ. Παπανδρέου;». Το ερώτημα έθεσε, με το γνωστό οργισμένο ύφος του, ο Δημήτρης Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ – ο πάντα προεδρικός βουλευτής, όποιος και αν ήταν ο πρόεδρος, όπως και αν λεγόταν το κόμμα. Ετέθη στο πλαίσιο των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για το έλλειμμα και το απηύθυνε προς τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. Ο Δ. Παπαδημούλης, χαρακτήρας φλογερός και θυμώδης, συνήθως τρέμει ελαφρώς και κοκκινίζει όταν εξάπτεται από το πάθος για τα ιδεώδη της Αριστεράς· και τον φαντάζομαι κάπως έτσι να έθεσε την ερώτηση – καταπέλτη προς τον Γ. Προβόπουλο.
Μπορώ επίσης να φαντασθώ ότι η απάντηση την οποία έλαβε από τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος θα έδωσε στο πρόσωπό του μια περισσότερο σκούρα απόχρωση του κόκκινου, ας πούμε προς το μπορντό. Την παραθέτω αυτούσια: «Φοβάμαι ότι κάνατε αυτή την ερώτηση επειδή ήρθατε καθυστερημένος. Απαντήθηκε εκτενώς, διαβάζοντας περικοπές από εκθέσεις και στατιστικά δελτία της Τραπέζης της Ελλάδος, τα οποία ήταν τοις πάσι γνωστά. Ακόμα όμως και αν δεν παρακολουθούσαν τα δελτία, θα παρακολουθούσαν τις εφημερίδες. Οι εφημερίδες λοιπόν -και αν θέλετε να σας τις στείλω στο γραφείο σας- την επομένη είχαν πρωτοσέλιδους τίτλους περί δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Δεν ξέρω αν ζούσατε σε άλλη χώρα και δεν τα βλέπατε αυτά. Αλλά επειδή οι επιτελείς του κόμματός σας ζουν σε αυτή τη χώρα, είμαι βέβαιος ότι τα παρακολουθούσαν, όπως και οι επιτελείς των άλλων κομμάτων».
Προφανώς, ο χρόνος του προέδρου Αλέξη Τσίπρα είναι τόσο πολύτιμος, ώστε δεν τον σπαταλά για να διαβάζει τις εκθέσεις της Τραπέζης της Ελλάδος και, πολύ περισσότερο, τις εφημερίδες. Δεν νομίζω καν να έχει την ανάγκη για διάβασμα ο πρόεδρος, αφού έχει προ πολλού ανακαλύψει στον Μαρξ και τον Λένιν την μία αλήθεια, που ισχύει παντού και πάντα και καθιστά περιττή κάθε άλλη γνώση. Να χάνει τον χρόνο του με φυλλάδες και εκθέσεις;
Μα ποιοι είναι επιτέλους;
Γερμανία 27.354, Γαλλία 9.530, Ολλανδία 5.957, Ηνωμένο Βασίλειο 5.402, Ιταλία 4.088, Σουηδία 3.560, Βέλγιο 2.040, Δανία 1.843, Αυστρία 1.730, Φινλανδία 1.639, Ισπανία 1.436, Ιρλανδία 515, Λουξεμβούργο 423, Ελλάδα 85, Πορτογαλία 81, Βουλγαρία 9. Οι αριθμοί δίπλα από το όνομα της κάθε χώρας αναφέρονται στις αιτήσεις για την κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών, που κατετέθησαν στο αρμόδιο γραφείο της Ε.Ε. το έτος 2010. Εμείς, τρίτοι από το τέλος, με μία αίτηση ανά περίπου 117.000 κατοίκους, δεν είμαστε και άσχημα – ή κάνω λάθος; (Και λάθος αν κάνω, δεν πειράζει. Αρκεί που πιστεύουμε ότι είμαστε ο εξυπνότερος λαός του κόσμου…) Επομένως, για να θυμηθούμε την απροσμέτρητη σοφία του Προέδρου της Δημοκρατίας μας, αυτοί οι Γερμανοί με 1 προς 2.990, οι Ολλανδοί με 1 προς 2.800 και οι Φινλανδοί με 1 προς 3.290, ποιοι είναι επιτέλους;
Ποιοι είναι οι Ολλανδοί – ΙΙ
Διαπιστώνοντας ότι το θέμα προκάλεσε το ενδιαφέρον των αναγνωστών, επανέρχομαι στο σημείωμα της 9ης του μηνός («Ποιοι είναι οι Ολλανδοί;») με περισσότερες λεπτομέρειες για την υπόθεση του αρχηγού της Αστυνομίας του Ρότερνταμ, που συνελήφθη να οδηγεί μεθυσμένος την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και τιμωρήθηκε με αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης για τρεις μήνες και πρόστιμο 950 ευρώ, ενώ επίσης επικρέμαται της κεφαλής του η απόλυση, αν υποτροπιάσει τα επόμενα δύο χρόνια, όπως ανακοίνωσε ο δήμαρχος της πόλης Αχμέτ Αμπουταλέμ. Λοιπόν, ο αρχηγός είχε πάει με τα πόδια σε φιλικό σπίτι για την παραμονή, ακριβώς επειδή γνώριζε ότι επρόκειτο να πιει. Στην επιστροφή, η σύζυγός του δεν αισθάνθηκε καλά και ο αρχηγός τηλεφώνησε στα επείγοντα. Επειδή το ασθενοφόρο αργούσε, πήγε ώς το σπίτι τους για να φέρει το αυτοκίνητο. Οταν έφθασε στο σημείο που είχε αφήσει τη σύζυγό του, οι πρώτες βοήθειες είχαν φθάσει. Οι αστυνομικοί μύρισαν το αλκοόλ στην ανάσα του αρχηγού τους, του έκαναν αλκοτέστ και τη συνέχεια την γνωρίζετε.
Οσον αφορά τον δήμαρχο Αμπουταλέμ, όπως μου γράφει η κυρία Ε.Μ., που ζει και εργάζεται στην Ολλανδία, είναι μαροκινής καταγωγής, γιος ιμάμη, και έφθασε στη χώρα στα δεκαπέντε του. Εχει διατελέσει υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Πρόνοιας. Τα δε ολλανδικά του είναι άψογα, «πολύ καλύτερα από της πριγκίπισσας Μάξιμας, θυγατέρας χουντικού υπουργού της Αργεντινής, που παντρεύτηκε τον διάδοχο και κάποια μέρα θα γίνει βασίλισσα», όπως σημειώνει με μια ανεπαίσθητη δόση ειρωνείας η επιστολογράφος…
Ράιχενμπαχ προ 153 ετών
Σχεδόν ολόκληρο το υπ’ αριθμόν 19 φύλλο της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος, της 5ης Οκτωβρίου 1859, καταλαμβάνει η Διαταγή του Στρατού, αριθ. VIII, που αφορά κυρίως μεταθέσεις, προβιβασμούς (καθώς και μία απόταξη για αναξιότητα), αλλά και παρασημοφορήσεις, με τον κατάλογο των οποίων ξεκινά. Στη δεύτερη στήλη της πρώτης σελίδας, διαβάζουμε ότι τον αργυρούν σταυρό των Ιπποτών του Τάγματος του Σωτήρος λαμβάνει και κάποιος «Υπολοχαγός του Πυροβολικού και διευθυντής του Νομισματοκοπείου Χριστόφορος Ράιχενμπαχ»! Δεν ξέρω αν υπήρξε συγγενής του σημερινού επικεφαλής της ομάδας δράσης για την Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ούτε τι είδους οιωνός θα μπορούσε να είναι η παρασημοφόρηση του τότε διευθυντή του Νομισματοκοπείου για τον Χορστ Ράιχενμπαχ. Οι συνωμοσιολόγοι που αρέσκονται σε βλακώδεις συσχετισμούς για να τεκμηριώνουν την ύπαρξη σχεδίου των ξένων -και μάλιστα των Γερμανών που είναι γνωστό ότι μας φθονούν περισσότερο όλων των άλλων- κάτι θα βρουν. Αυτοί πάντα βρίσκουν…
Από τον μύθο στην ικεσία
Σε πολλούς αρέσει το σύνθημα της διεθνούς καμπάνιας «Give Greece a chance» (δώστε στην Ελλάδα μια ευκαιρία). Είναι φυσικό, καθώς είναι μια έξυπνη ιδέα που παραπέμπει μάλιστα στο πασίγνωστο (κατά τα λοιπά, βαρετό, μονότονο και βλακώδες) τραγούδι του Λένον, το οποίο ταυτίστηκε με το ειρηνιστικό κίνημα, που υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της σοβιετικής προπαγάνδας στις χώρες της Δύσης. Προσωπικώς, βρίσκω το σύνθημα έξοχο, κυρίως για τη διδακτική αξία του, η οποία προβάλλει αμέσως μόλις θυμηθεί κανείς το αλησμόνητο εκείνο «Live your myth in Greece». Ετσι γίνεται συνήθως όταν αφήνεται κανείς στον μύθο του και τον ζει: καταλήγει ικέτης…
Κύριε Πρόεδρε,
Εχω την εντύπωση -και είθε να αποδειχθεί αβάσιμη- ότι έχετε προκαλέσει μια μικρή, σχεδόν ασήμαντη, περιπλοκή, ίσως επειδή λησμονείτε, όπως πολύ συχνά όλοι μας, ότι η Αθήνα μας είναι πολύ μικρή. Πληροφορούμαι, συγκεκριμένα, ότι, οσάκις, σε κάποια βεγγέρα ή κάποιο δείπνο, σας θέτουν το ερώτημα ποιον θα κάνετε υπουργό Οικονομικών, εσείς εκμυστηρεύεσθε ότι έχετε ήδη συμφωνήσει μαζί του ώστε να αναλάβει τον τομέα της οικονομίας ο Λουκάς Παπαδήμος. Κάνετε πάρα πολύ καλά και, αν μου το επιτρέπετε, σας συγχαίρω κιόλας! Αυτή η επιλογή σας καθησυχάζει τους ανησυχούντες, οι οποίοι, όσο θαυμασμό και αν τρέφουν για τις γνώσεις και την πείρα των συμβούλων σας, θα ένοιωθαν μάλλον ασφαλέστεροι αν γνώριζαν ότι την ευθύνη της οικονομίας θα αναθέσετε σε δοκιμασμένα χέρια. Επειδή είμαι βέβαιος ότι η απάντηση που δίνετε απηχεί τις πραγματικές επιθυμίες σας, μήπως θα ήταν καλό αν το λέγατε προηγουμένως και στον ίδιο τον κ. Παπαδήμο ή του φυλάτε για έκπληξη της τελευταίας στιγμής; Αν ισχύει το δεύτερο, ζητώ ταπεινά συγγνώμη που σας χαλάω την έκπληξη…