Είναι απίθανο στο τι έχουμε εθισθεί να θεωρούμε φυσικό και λογικό, ενώ είναι αφύσικο και παράλογο. Προφανώς οφείλεται στον μιθριδατισμό, που μας έχει ενσταλάξει η «επικοινωνιακή πολιτική» των κομμάτων κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Π.χ γνωρίζουμε όλοι πως η κύρια μάχη για τη σωτηρία της χώρας δεν θα δοθεί στις Βρυξέλλες, αλλά στο εσωτερικό. Εμείς πρωτίστως πρέπει να εξυγιάνουμε τον νοσηρό και τερατώδη σε μέγεθος δημόσιο τομέα, να προχωρήσουμε στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και να καταστείλουμε την αλόγιστη σπατάλη. Ο ιδιωτικός τομέας, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, που χρησιμοποιήθηκε έως τώρα ως αιμοδότης των ελλειμμάτων του Δημοσίου, δεν αντέχει πια ούτε σταγόνα αιμοδοσίας. Αυτήν την εβδομάδα, λοιπόν, δημοσιοποιήθηκε πως η πλειονότητα των υπουργών, στους οποίους έχει ανατεθεί η εξυγίανση του Δημοσίου «είναι απρόθυμοι» να το πράξουν. Χωρίς αμφιβολία έχουν κυριευθεί από το γνωστό σύνδρομο του φεουδάρχη. Οπως έχουμε επισημάνει και άλλοτε πρόκειται για ένα φαινόμενο καθαρά ελληνικό. Κάθε νέος υπουργός αισθάνεται κυρίαρχος και προστάτης του τομέα του. Ωσάν η παρουσία του να είναι μόνιμη και αναντικατάστατη. Κυρίαρχη επιδίωξή του είναι όχι να διατηρήσει απόρθητα τα «σύνορά» του, αλλά να τα επεκτείνει και προς τα όμορα «φέουδα», απλώνοντας, μέχρις εξαρθρώσεως, τα πλοκάμια των «αρμοδιοτήτων» του. Ταυτόχρονα αγωνίζεται σθεναρά, ώστε οι «υπήκοοί» του να είναι οι πλέον ευδαίμονες και προνομοιούχοι κάτοικοι της «επικράτειας».
Στο φαινόμενο αυτό οφείλεται διαχρονικά η δημιουργία του υδροκέφαλου κράτους. Η ατέρμονη διαμάχη των «φεουδαρχών» είναι εξίσου υπαίτια για τη δαιδαλώδη κατάσταση των «επικαλύψεων» και των «συναρμοδιοτήτων», με αποτέλεσμα κάθε εξυγιαντική προσπάθεια να απαιτεί όχι μία, αλλά δύο και περισσότερες υπογραφές… «απροθύμων» υπουργών. Και φθάνουμε τώρα στο αφύσικο και στο παράλογο. Μόλις ο κ. Σαμαράς βρέθηκε αντιμέτωπος με την «απροθυμία» των υπουργών του να συνδράμουν στη συγκέντρωση του ποσού των 11,6 δισ. ευρώ, που ορίζει το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2013-14, δεν αγανάκτησε. Δεν έστειλε στα σπίτια τους άχρηστους υπουργούς, που ο ίδιος επέλεξε. Απλώς τους κοινοποίησε «τελεσίγραφο» το οποίο, όμως, τους παρέχει τη δυνατότητα αποχής και αδράνειας, από τον επώδυνο, αλλά υποχρεωτικό «έρανο». Τους «προειδοποίησε», πως αν δεν προχωρήσουν οι ίδιοι στις ριζικές εξοικονομήσεις που απαιτούνται στους τομείς τους, τούτο θα το πράξει το «οικονομικό επιτελείο». Δηλαδή ο μη «φεουδάρχης» κ. Γ. Στουρνάρας, με «πρωθυπουργική κάλυψη». Ομως τι νομίζει ότι διευθύνει ο κ. Σαμαράς. Μήπως καμιά ορχήστρα από πλανόδιους και αυτοδίδακτους μουσικούς; Κατά τον νόμο πρωταρχική του ευθύνη είναι να επιτυγχάνει την ενότητα και τον συντονισμό της κυβερνήσεώς και να εποπτεύει για την εκτέλεση του έργου της. Κανείς δεν του ζήτησε (ούτε προβλέπεται πουθενά) να υποκαταστήσει το έργο και την ευθύνη των υπουργών του. Κάτι τέτοιο είναι, άλλωστε, ανέφικτο και ατελέσφορο. Τέλος, το εξωφρενικότερο είναι πως αυτή η «πρωτοβουλία-τελεσίγραφο» εμφανίσθηκε επικοινωνιακά από τη Συγγρού, ως κάτι το θετικό, που αποδεικνύει την αποφασιστικότητα και το υψηλό αίσθημα ευθύνης του πρωθυπουργού. Ε, όχι κ. Σαμαρά. Βασικό σας καθήκον είναι να επιβάλλετε πειθαρχία, ανάληψη ευθύνης και να διευθύνετε, με τρόπο άτεγκτο και αποτελεσματικό, τους υπουργούς σας. Το ό,τι αλλιώς θα αποτύχετε, είναι δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι πως δεν μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα…