Να γίνονται φοροέλεγχοι αλλά όχι και να έχουν «τιμωρητικό χαρακτήρα». Το πολύ ένα πρόστιμο, που το πας δικαστικά, και ζήσε Μάη μου.
Κάτι σαν την παραπομπή των επίορκων δημόσιων υπαλλήλων στα διαβόητα «πειθαρχικά» τους. Που επιβάλλουν αυστηρές ποινές -ως και τράβηγμα αυτιού.
Ετσι και η «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών. Την οποία έχει μεν την μεγαλοψυχία να αποδέχεται η συνδικαλαρία των Δοϋολμέδων αρκεί «να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα». Τους αδιάφορους να βελτιωθούν, τους ανεπαρκείς ή και παντελώς άχρηστους δασκάλους άστους να συνεχίσουν τυφλώνοντες παίδας Ελλήνων.
Από τότε που η Ελλάς είδε τον τουρισμό σαν τη «βαριά βιομηχανία της» (πάνε 40-50 χρόνια) άρχισε και το γενικευμένο αεροκοπανίζειν. Τουτέστιν το μηδέν παράγειν -όπερ και θα μας στείλει εν τέλει αδιάβαστους για 50 χρόνια στην τριτοκοσμία, αφού μείνουμε δε μείνουμε στην ευρωζώνη βαρέσουμε δε βαρέσουμε το μεγάλο κανόνι κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται με το κεφαλαιώδες: Τι θέλει και τι μπορεί πια να παράγει ο εθισμένος στην «προσφορά υπηρεσιών» και στο αεροκοπανίζειν Ελλην άνθρωπος;
Το αεροκοπανίζειν δέκα μήνες το χρόνο χωνεύοντας τα αισχροκέρδη από το εθνικό σπορ του δίμηνου θερινού «ρουμ του λετ» δεν εγκαταλείπεται εύκολα. Εξ ου και η νέα Εθνική Αντίσταση στους φοροελέγχους του ΣΔΟΕ η οποία ξεκίνησε από νήσο ηρωική. Γνωρίζω κι εγώ όπως κάθε Ελλην ψωμόλυσσες πάλαι ποτέ νησιώτες που απόχτησαν εν μια νυκτί «ριζόρτ» στις φτενές και πετρώδεις πεζούλες τους και βίλες στα βόρεια προάστια -όχι, πού θα ξεχειμώνιαζαν ξεκοκαλίζοντας τ’ αφορολόγητα; Μόνο οι πολιτικοί που υποχρεούνται τώρα να βάλουν καπίστρι στα ασύδοτα χαϊδεμένα τους μοιάζουν «αιφνιδιασμένοι» από την αντίστασή τους. Αλλοι πολιτικοί συριζοκουκουανεξαρτητοχρυσαυγίτες ανέλαβαν ήδη να προστατεύουν τα παλιόπαιδα τα ατίθασα. Και καλά κρασά.
Ανήκω (ως γνωστόν, για τους τακτικούς αναγνώστες) στους θλιβερά ολίγιστους που δεν χρειάζονται κανένα βιβλίο για να πειστούν ότι οι Ελληνες όλοι μαζί τα φάγαμε -με διαβαθμίσεις βουλιμίας εννοείται. Φτάνει να αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει ολόγυρα χρόνια τώρα. Αλλά δεν μου φαίνεται πιθανό να μεταπειστούν οι πεπεισμένοι για το αντίθετο «αγανακτισμένοι», ακόμα και αν ανακαλύψουν τη φωτογραφία τους στο συγκλονιστικό βιβλίο του Πάγκαλου. Ου με πείσεις καν με πείσεις. Ως γνωστόν κι αυτό.
Πρύτανης Αριστοτελείου -επιφανής και προφανής Μυλόπουλος- έφα: Που κατατάσσονται τα πανεπιστήμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης στον πάτο της «Λίστας Σαγκάης» φταίει το… κτιριακό τους. Καλά, άπαιχτος. Και υφυπουργό Παιδείας τον βλέπω.
Επίκαιρος Παπαδιαμάντης αλιευμένος σε εργασία της Λαμπρινής Τριανταφυλλοπούλου (που αποδεικνύει ότι δεν ανήκει στον Παπαδιαμάντη το αποδιδόμενο σ’ αυτόν δημοσιογραφικό άρθρο «Ηρωικός αντίπαλος»). Ενα χρόνο πριν από την ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 έγραφε ο Παπαδιαμάντης στον πικρό «Οιωνό» του:
«Αμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι (…). Αμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας».
Αλλά «Τις ημύνθη περί πάτρης;» κατέληγε ο κυρ Αλέξανδρος. Θα αναρωτιέται ακόμα.