«Η Αθήνα δεν είναι Βαϊμάρη», ήταν τις προάλλες ο τίτλος δημοσιεύματος της γερμανικής εφημερίδας «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ», που εκτιμούσε ότι οι εταίροι δεν θα αφήσουν την Ελλάδα στην τύχη της. Μακάρι η πρόβλεψη να επαληθευτεί από τις εξελίξεις, αλλά στη χώρα μας σήμερα υπάρχουν φαινόμενα που θυμίζουν την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και ένα από αυτά είναι οι πρακτικές που εφαρμόζει το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Πρακτικές που εξυπηρετούν την ιδεολογία της και ταυτόχρονα στοχεύουν στην προσέλκυση οπαδών και ψηφοφόρων, ιδιαίτερα όταν το δημοκρατικό καθεστώς είναι αποδυναμωμένο.
Θα μπορούσε αμέσως να παρατηρήσει κάποιος ότι όλα τα κόμματα στοχεύουν στη διεύρυνση της οργάνωσης και της εκλογικής τους βάσης, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το θέμα αφορά ένα κόμμα που ουσιαστικά πουλάει εθνικολαϊκισμό, τον οποίον κάποτε ο κόσμος γνώρισε και ως «εθνικοσοσιαλισμό», σε συνδυασμό με μια συγκυρία πολύ μεγάλης οικονομικής δυσπραγίας, που θυμίζει την κατάσταση της Γερμανίας εκείνη την εποχή, αλλά ώς εκεί. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κάποιος ιθύνων νους αυτού του κόμματος έχει προφανώς εντρυφήσει στην τακτική και τη δράση των «φαιοχιτώνων» του Χίτλερ στην πορεία προς την εξουσία από το 1923 ώς το 1933 και προσπαθεί να την αντιγράψει και να την προσαρμόσει στις ελληνικές συνθήκες.
Αγνωστο αν πίσω από όλες τις ρατσιστικές επιθέσεις των τελευταίων μηνών σε βάρος λαθρομεταναστών ή γενικά μεταναστών, είναι η Χρυσή Αυγή, αν και κρίνοντας από τις μεθόδους είναι φανερό ότι πολλές από αυτές είναι κατ’ εντολή και από κάπου κεντρικά οργανωμένες. Υπάρχουν όμως άλλα κοινά γνωρίσματα, όπως το γεγονός ότι τα οργανωμένα μέλη της Χρυσής Αυγής εμφανίζονται ως παραστρατιωτικοί με κοινές στολές και σχετική ή και απόλυτη πειθαρχία, χρησιμοποιώντας πυρσούς στις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις τους, είναι έτοιμοι να συμπλακούν με αντίθετους ανά πάσα στιγμή και το επιζητούν, όπως ακριβώς οι «φαιοχίτωνες». Και όπως τους «φαιοχίτωνες» δεν τους στρατολογούσαν από ανθρώπους των… γραμμάτων και των τεχνών ακριβώς, το ίδιο συμβαίνει και με τη στρατολόγηση των μελών της Χρυσής Αυγής.
Κατά την ιδεολογία των «φαιοχιτώνων», εχθροί ήταν οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές και έπρεπε να εξολοθρευτούν, καθώς λαθρομετανάστες δεν υπήρχαν σε μεγάλους αριθμούς την εποχή της Βαϊμάρης. Για τους χρυσαυγίτες εχθροί παραμένουν οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές, αλλά οι μεν πρώτοι είναι ελάχιστοι, σχεδόν αόρατοι πλέον στην Ελλάδα, οι δε δεύτεροι δεν αποτελούν υπολογίσιμη και αρκούντως οργανωμένη δύναμη, οπότε στρέφονται προς το παρόν και κυρίως εναντίον των λαθρομεταναστών, που είναι πολλοί, αναγνωρίσιμοι, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, η παρουσία τους είναι ή θεωρείται ενοχλητική και υποβαθμίζει ολόκληρες περιοχές και τους αποστρέφονται μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Αναμφίβολα είναι υποχρέωση και δουλειά της πολιτείας να περιορίσει αποτελεσματικά τη λαθρομετανάστευση, αλλά είναι φανερή η πρόθεση της Χρυσής Αυγής να την υποκαταστήσει, για να κερδίσει πόντους και στην άσκηση εξουσίας και μέσα στην κοινωνία. Οπως κάποτε οι «φαιοχίτωνες»…
Στην προσπάθεια να κερδίσει πόντους στην κοινωνία, η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί επίσης μεθόδους που εκμεταλλεύονται τις ανάγκες και τις φοβίες κυρίως των μικρομεσαίων και των ηλικιωμένων, ακολουθώντας δοκιμασμένες πρακτικές της δεκαετίας 1923-1933 στη Γερμανία. Ξεκίνησε προσφέροντας «προσκοπικές» υπηρεσίες σε ανήμπορους, ηλικιωμένους και φοβισμένους, δικαίως ή όχι δεν έχει τόση σημασία, ανθρώπους και σε μικροκαταστηματάρχες υποβαθμισμένων περιοχών, προχώρησε σε επιδείξεις προσφοράς γευμάτων σε αναξιοπαθούντες Ελληνες -με την επίδειξη ταυτότητας- και τώρα αισθάνεται αρκετά ισχυρή για να επιλέξει πεδία σύγκρουσης με την πολιτεία. Ετσι έκαναν και οι αλήστου μνήμης «φαιοχίτωνες».
Παράδειγμα η Κόρινθος, όπου στις εκλογές η Χρυσή Αυγή πήρε σχετικά υψηλό ποσοστό ψήφων στον νομό. Μπήκε στην πρωτοπορία των αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας, η οποία και αυτή δεν θέλει τους λαθρομετανάστες στους δρόμους, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει και χώρο κράτησής τους στην περιοχή, επιδιώκοντας να δοξαστεί δημιουργώντας μια νέα Κερατέα. Οπως δηλαδή δοξάστηκαν οι «μπαχαλάκηδες» στην Κερατέα, να δοξαστούν οι χρυσαυγίτες στην Κόρινθο. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι απόπειρες υποψήφιου βουλευτή του κόμματος να οργανώσει «πολιτοφυλακή» στη Μεσσηνία, για να ενταχθούν κάποια στιγμή στη Χρυσή Αυγή. Πρόκειται για δοκιμή προς το παρόν. Και ακόμη δεν γυρίσαμε στη δραχμή…