Συνήλθε χθες η τριανδρία σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου και ενημερώθηκαν από τον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά και το οικονομικό επιτελείο οι άλλοι δύο κυβερνητικοί εταίροι, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ και ο κ. Φώτης Κουβέλης της ΔΗΜΑΡ, για τις περικοπές, που αφορούν την εξυγίανση της οικονομίας και την εξασφάλιση της δόσεως των 31 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Παρέλκει ο χαρακτηρισμός των μέτρων, που θα οδηγήσει σε νέα απομείωση των αποδοχών συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Συγκινητικό πάντως το ενδιαφέρον της τριανδρίας -κυρίως των δύο ηγετών της Κεντροαριστεράς- να αποφευχθούν οι «οριζόντιες περικοπές» σε μισθούς του Δημοσίου και σε όλες τις συντάξεις. Πιστεύουν προφανώς ότι το αίσθημα δικαιοσύνης αποκαθίσταται με την πληβειοποίηση των ανωτάτων υπαλλήλων και των λεγομένων υψηλο-συνταξιούχων. Είκοσι τρία χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού συστήματος στην Ευρώπη, η λογική της εξισώσεως της κοινωνίας προς τα κάτω εφαρμόζεται στην Ελλάδα.
Θα μπορούσε κανείς να αποδεχθεί τις νέες βάρβαρες περικοπές εάν δεν υπήρχε όντως διέξοδος. Αλλά από τα 43 δισεκατομμύρια των ανεισπράκτων φόρων, αρμόδιοι ελεγκτές έχουν αποφανθεί ότι τα οκτώ δισ. ευρώ μπορεί να εισπραχθούν. Οι κυβερνήσεις, όμως, από τον Οκτώβριο του 2009 και εφ’ εξής, που άτεγκτα επιβάλλουν νέες περικοπές εσόδων, σε όσους προκαταβολικώς φορολογούνται -σε μισθωτούς και συνταξιούχους- δεν έπραξαν τίποτε προς την κατεύθυνση αυτή.
Πέραν τούτου, η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Αγκελα Μέρκελ, άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες και ο πρόεδρος της ομάδος του ευρώ κ. Ζαν – Κλοντ Γιουνκέρ, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, τονίζουν διαρκώς την ανάγκη αντιμετωπίσεως της φοροδιαφυγής, από την οποία η χώρα υπολογίζεται ότι έχει απώλειες δεκαπέντε δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.
Επί πλέον, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γιώργος Προβόπουλος έχει υποβάλει στοιχεία όλων όσοι απέσυραν καταθέσεις πάνω από εκατό χιλιάδες ευρώ και τις τοποθέτησαν σε τράπεζες του εξωτερικού. Το ύψος των καταθέσεων αυτών είναι σε πολλές περιπτώσεις ασύμβατο με τις αποδοχές που εδήλωναν επί σειράν ετών τα συγκεκριμένα άτομα, και βάσει των οποίων φορολογούνταν.
Αγνωστο πώς ενεργεί η κυβέρνηση σε αυτές τις περιπτώσεις. Βέβαιον όμως ότι δεν είναι η τρόικα και οι Ευρωπαίοι που καλύπτουν τις περιπτώσεις ανομίας. Ασκούν αντίθετα πιέσεις για την εξάλειψη του φαινομένου. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα αρνείται να συμμορφωθεί. Διερωτάται κανείς εάν πρόκειται απλώς για ανικανότητα. Δίχως αμφιβολία, όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των χορηγών κομμάτων και πολιτικών -από τους μικρότερους έως τους πλέον επιφανείς- προέρχεται από αυτή την τάξη των ανόμων.
Δίδει η κυβέρνηση τη μάχη αποκαταστάσεως της αξιοπιστίας στην Ευρώπη. Δεν θα το αμφισβητήσουμε. Πρωτίστως όμως θα πρέπει να δώσει τη μάχη της αξιοπιστίας στην κοινωνία, έναντι της οποίας το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι βαθύτατα, εάν όχι οριστικά, εκτεθειμένο.