Εχοντας κατακτήσει επάξια τον τιμητικό τίτλο του σοφότερου πλάσματος του Δημιουργού, εμείς οι άνθρωποι κάνουμε ευρύτατη χρήση στερεότυπων και από το ζωικό βασίλειο, εντάσσοντάς τα στο καθημερινό σημειολογικό λεξιλόγιο. Ετσι, συνεννοούμαστε μια χαρά, σε πολιτισμένο βεβαίως πλαίσιο, όταν αποκαλούμε τον τάδε γαϊδούρι και είναι ξεκάθαρη η άποψή μας όταν χαρακτηρίζουμε τον δείνα αλεπού. Η γκάμα είναι ατέλειωτη, αφού τους περάσουμε από τη δική μας ευμετάβλητη κρησάρα, βαφτίζουμε τους άλλους ελέφαντες, φίδια, τσακάλια, καρχαρίες, ξεφτέρια, πρόβατα και παγόνια. Είτε για καλό είτε για κακό, άδικα ή όχι, κανείς μας δεν ξεφεύγει από την αιχμηρή λαλιά-ρετσινιά των υπολοίπων που άλλωστε δεν τους κοστίζει τίποτα.
Από τους βασικούς πρωταγωνιστές του Αισώπου ο λαγός (πολύ πριν από την ιστορική ανακάλυψη του στιφάδου και την κατίσχυση της σοβαροφάνειας στον δημόσιο λόγο), δεν κρύβεται μόνο στη φτέρη για να γλιτώσει από τους διώκτες του, ούτε πετάγεται για το μεροκάματο από το καπέλο ταχυδακτυλουργού. Προικισμένος να τρέχει γρήγορα, με οξύτατη ακοή μα ελαφρόμυαλος, παραμένει αιώνιο σύμβολο της επικίνδυνης αυτοπεποίθησης και θύμα της έπαρσής του· παρότι τρέμει το φυλλοκάρδι του. Ετσι την πάτησε όταν έβαλε στοίχημα με τη χελώνα, καθώς σίγουρος για τη νίκη του πήρε έναν υπνάκο βλέποντας τελικώς την πειθαρχημένη αντίπαλό του να κόβει πρώτη το νήμα. Στο δημόσιο βεστιάριo ντύνουμε τον λαγό με πετραχήλια, ξεμπροστιάζοντας όσους τάζουν αφειδώς, τους φαφλατάδες, αυτούς που υπόσχονται τα μύρια όσα για να σκάσουν κατόπιν τα λόγια τους σαν φούσκες.
Ανθρώπους-λαγούς βλέπουμε με μελαγχολία και σε διεθνείς αθλητικούς αγώνες, τα γνωστά χρυσοτόκα μίτινγκ, όπου τα ρεκόρ εκβιάζονται με κραυγαλέα γελοίο -ρατσιστικό θα έλεγαν άλλοι- τρόπο. Στους δρόμους ημιαντοχής, αναλώσιμοι δευτεροκλασάτοι δρομείς με την εκκίνηση ξεχύνονται λες και τους κυνηγούν αγριόσκυλα, παρασέρνοντας στον τρελό ρυθμό τούς υπόλοιπους «κανονικούς» αθλητές. Μόλις τους βγει η γλώσσα από το ανορθολογικό τρεχαλητό, αυτοί οι ρολίστες-λαγοί εγκαταλείπουν την κούρσα, έχοντας προσφέρει (με το αζημίωτο) υπερπολύτιμα δευτερόλεπτα σε αυτόν που θα κερδίσει, σπάζοντας το χρονόμετρο, χρήμα και δόξα.
Ενα άλλο είδος ανθρωπολαγού πολλαπλασιάστηκε τα τελευταία χρόνια βοηθούσης της κρίσης. Τούτοι εδώ -δοκιμασμένη παλαιόθεν η συνταγή- εκτόξευαν τροχιοδεικτικά και κυρίως προφορικά (παρα)πληροφορίες και εκτιμήσεις «κύκλων» ζυγίζοντας αντιδράσεις και αντοχές της ζαλισμένης κοινωνίας. Προσέφεραν έτσι χρήσιμες υπηρεσίες στους εντολείς τους για τα περαιτέρω.
Ασφαλώς και η συσχέτιση των παραπάνω με πρόσωπα και γεγονότα της ορατής επικαιρότητας έγκειται στη δημοκρατική ευχέρεια και στο αισθητήριο του καθενός.