Το αδιέξοδο της συνόδου των υπουργών της Ευρωζώνης διέψευσε με τρόπο τραγικό τις προσδοκίες της κυβερνήσεως του κ. Αντώνη Σαμαρά, αλλά και της πλειοψηφίας των πολιτών που υποστηρίζουν πεισμόνως και ορθώς την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Επειτα από πολύμηνες και μάλλον ατυχείς διαπραγματεύσεις με την τρόικα, την περιπετειώδη υπερψήφιση μέτρων σκληρότατης λιτότητος, την περαιτέρω απομείωση της κοινοβουλευτικής δυνάμεως των τριών κομμάτων, που συνασπίσθηκαν διά την «σωτηρίαν της Ελλάδος», ανέμενε κανείς ότι θα υπήρχε άμεση ανταπόκριση από την πλευρά των δανειστών της χώρας.
Απεδείχθη ότι οι εταίροι μας στην Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν ίδια και αντικρουόμενα συμφέροντα να υπερασπισθούν.
Διαπίστωσε επίσης η κυβέρνηση, αλλά και οι Ελληνες πολίτες, ότι τα συμφέροντα αυτά δεν αφορούν το ευρωπαϊκό όραμα, αλλά είναι μάλλον λογιστικού περιεχομένου. Οδυνηρά τα ανωτέρω, πλην όμως αυτή είναι η κατάσταση.
Την προσεχή Δευτέρα οι υπουργοί της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα καταλήξουν πιθανόν σε συμφωνία η οποία θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του χρέους. Μόνον που αυτή, εν μέρει, θα επιβαρύνει τους Ευρωπαίους εταίρους μας και οι Ελληνες πολίτες θα επωμισθούν και πάλι το επί πλέον κόστος – έπειτα από λίγους μήνες.
Η διάψευση των προσδοκιών δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο πολιτικό επίπεδο. Το ανώτατο οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδος οδηγείται εκόν άκον περίπου σε ευθανασία. Οι όροι ανακεφαλαιοποιήσεως των τραπεζών θέτουν εκτός σκηνής τις διοικήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας, οι οποίες διαδραμάτισαν ρόλο κυρίαρχο τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα θα έχουν μοιραίες συνέπειες σε πλείστες όσες επιχειρήσεις που επιβίωναν χάρις σε «ειδικές σχέσεις» με την κρατούσα πολιτική και οικονομική τάξη της χώρας.
Θα ήταν παράλογο εάν από τη σάρωση του οικονομικού συστήματος διασωζόταν το πολιτικό κατεστημένο της μεταπολιτεύσεως.
Ρόλο ρυθμιστικό ετοιμάζονται να διαδραματίσουν τα άκρα. Είναι μία λύση που δεν τη θέλησε και ούτε μπορούσε να τη φαντασθεί κανείς πριν από λίγους μήνες. Τα πράγματα θα ήταν ασφαλώς καλύτερα εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου. Αλλά επισημάνσεις της μορφής αυτής δεν έχουν πλέον νόημα.