Αποτελεί άραγε «οβιδιακή μεταμόρφωση», μία ακόμη, ή πρόκειται για σοβαρό λόγο; Δύσκολο να αποφανθεί κανείς, όταν ακούει τον πρόεδρο του «Συνασπισμού Plus» να μας διαβεβαιώνει, στα σοβαρά, πως βλέπει στο κόμμα του «το πρόσωπο της κοινωνίας που βάλλεται» (sic!).
Θα μπορούσε να είναι ένας απλός ευφημισμός. Γιατί, πραγματικά, απευθυνόμενος προχθές στα κομματικά στελέχη, ο ελλογιμότατος κ. Τσίπρας έκανε βήμα μεγάλο προς τον κομματικό αυταρχισμό, ταυτίζοντας το κόμμα με την κοινωνία, ό,τι ακριβώς συνέβη με τα σταλινικά και φασιστικά καθεστώτα.
Από την άλλη, ο ίδιος πολιτικός είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ο δεκαεξάρης που ασφυκτιά από την καταστολή λόγω του ντυσίματος ή της εμφάνισής του». Τώρα τα απομπερδέψαμε…
Μα πού ζει, πού μεγάλωσε ο αγαπητός κ. Τσίπρας; Δεν γνωρίζει ότι η Ελλάδα έχει προ πολλού κατοχυρώσει την ελεύθερη έκφραση, τον αυτοπροσδιορισμό, την αναρχία των πεποιθήσεων και όλα όσα ζηλεύαμε εμείς που προλάβαμε τον μεταπολεμικό αυταρχισμό και, ακόμη χειρότερα, την καταπίεση της δικτατορίας; Το πλέον επικίνδυνο στη «στροφή προς την ιδεολογική καθαρότητα», την οποία επιχείρησε προχθές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ταύτιση μεταξύ κοινωνίας και κόμματος. Θα με συγχωρήσετε αν μοιάζω κάπως υπερβολικός, αλλά μεγάλωσα φοβούμενος ότι το «πολιτικό δυστύχημα», όπως είναι μια παρεκτροπή του πολιτεύματος, είναι πάντοτε πιθανό. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι η πιο ευάλωτη μορφή πολιτεύματος, όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Και στη χώρα μας, εδώ και καιρό, οι νόμοι δεν εφαρμόζονται.
Ξεχνάει επίσης ότι, σε μεγάλο βαθμό, η ευθύνη της ανομίας βαραίνει τους ώμους των στελεχών του σχηματισμού που θέλει να μας κυβερνήσει. Τα στελέχη του κ. Τσίπρα δεν εκτίμησαν καθόλου καλά τους κινδύνους που δημιούργησε η στάση τους, όταν σκίστηκαν να μετατρέψουν το ευρύτερο κέντρο της Αθήνας σε τεράστιο στρατόπεδο «προστασίας» παράνομων εργατών. Επιτρέποντας τις ασκήσεις ανακατάληψης του δημόσιου χώρου από τα επιθετικά, άγνωστα ακόμη τότε, στελέχη της Χ.Α., που βρήκαν ανθρώπινα ερείπια φόβου και δυστυχίας, πολύ πριν η χώρα μπει στην τρύπα του Μνημονίου.
Ο κ. Τσίπρας μάς λέγει ότι η Χ.Α. είναι πρωταγωνιστής, που «κλιμακώνει εμπράκτως την ένταση (…) είναι ο πολιτικο-στρατιωτικός πυλώνας του συστήματος της διαπλοκής». Παραλογίζεται. Αν ο ίδιος ήταν ικανός να φέρει τον πολιτικό σχηματισμό του πιο κοντά στην πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας και απέφευγε τις επαναστατικές υπερβάσεις, όπως την προχθεσινή του «Ακροπόλ», καμία Χ.Α. δεν θα διεκδικούσε τον ρόλο του εγγυητή ή, ακόμη χειρότερα, του υπερασπιστή του καθεστώτος. Ας το ξανασκεφτεί!