Βρήκε τον τρόπο ο Αντώνης Σαμαράκης, ο διαχρονικός λογοτέχνης, ο βαθύτατα ανθρώπινος πολυβραβευμένος συγγραφέας που το έργο του έχει μεταφραστεί σε 33 γλώσσες, σε 114 ξένες εκδόσεις, να μας στείλει μήνυμα αυτό το δύσκολο καλοκαίρι: «Δεν μεταναστεύω, «Αρνούμαι», να κάνω το ίδιο «Λάθος» με τους ξενιτεμένους παππούδες. Με «Διαβατήριο» το «Ζητείται Ελπίς» μένω εδώ. Θα ψάξω και θα βρω την ελπίδα στην πατρίδα μου, την Ελλάδα»…
Δεν ήταν η φωνή του Αντώνη Σαμαράκη που τα είπε αυτά, αλλά τα βιβλία του, που είχαν φθάσει στο δημοσιογραφικό γραφείο, αυτή τη φορά από τις «Εκδόσεις Ψυχογιός A.E.». Αραδιασμένα για φωτογράφιση, με τους πασίγνωστους τίτλους τους, μιλούσαν για εκείνον και για μας. «Για ένα πράγμα μπορώ να σας διαβεβαιώσω για μένα. Οτι προσπαθώ, και θα προσπαθώ πάντα» έλεγε στους δικούς του, στους φίλους του.
Ο Αντώνης Σαμαράκης (1919 – 2003) που, ως εκπρόσωπος της Ελλάδος και των Ηνωμένων Εθνών, ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, της Αφρικής, προσθέτοντας τη φωνή του σε κοινωνικά θέματα που ζητούν λύση, που το 1989, η UNICEF Νέας Υόρκης τον ονόμασε πρώτο Ελληνα Πρεσβευτή Καλής Θέλησης για τα παιδιά του κόσμου, που ίδρυσε και ήταν πρόεδρος της Βουλής των Εφήβων, είναι χάρις στα έργα του πάντα κοντά μας. Και προσπαθεί… Με εικονογραφημένα εξώφυλλα από τον Γιάννη Μπουτέα, σε σοβαρά γήινα χρώματα, με επιμελημένο δέσιμο, με νέα γραμματοσειρά, εύκολη στην ανάγνωση, σε μονοτονικό, κυκλοφορούν ήδη τα βιβλία του: «Ζητείται Ελπίς», Αυτοέκδοση 1954, 92α έκδοση «Ψυχογιός A.E.» Ιούνιος του 2013. Συλλογή διηγημάτων με την οποία πρωτοεμφανίστηκε στην πεζογραφία σε ηλικία 35 ετών, βαριεστημένος υπάλληλος υπουργείου Εργασίας, με πτυχίο Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα βιβλιοπωλεία δεν έπαιρναν το βιβλίο του, κανείς δεν το αγόραζε κι ας τους πλησίαζε ο ίδιος, με αντίτυπα στο βαλιτσάκι του. Μόνο η αληθινή ιστορία μπορεί να αγγίξει τον καθένα και όλους. Είχε μπει, όπως γράφει, στο «Καφενείο των Παρισίων» για καφεδάκι, ουζάκι, και μια βόλτα μετά στην Πλάκα.
Η εφημερίδα τράβηξε την προσοχή του, ενώ άλλοι γύρω του παίζανε χαρτιά και συζητούσανε. «Μάχες στην Ινδοκίνα» διάβασε, «H σκιά νέου τρίτου παγκοσμίου πολέμου απλούται στον κόσμο μας», τρεις αυτοκτονίες, οι δύο για οικονομικούς λόγους, οι δύο νέοι, 30 και 32 χρονών. Στις «Μικρές Αγγελίες» Πωλείται, Ενοικιάζεται, Ζητείται. «Ζητείται γραφομηχανή…», «Ζητείται τζιπ εν καλή καταστάσει»… «Ζητείται τάπης γνήσιος περσικός». Εβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι του: Ζητείται Ελπίς. Υστερα πρόσθεσε το όνομά του και τη διεύθυνσή του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ηθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο. Εδώ τελειώνει το διήγημα που έδωσε στη συλλογή τον τίτλο «Ζητείται Ελπίς». H αγγελία μπήκε στη ζωή μας, σφράγισε τη δική του ζωή και συγγραφική καριέρα. Ψάχνοντας την ελπίδα βρήκε τον δρόμο της συγγραφής.
Στην Πύλο, τον Μάη του 2004, ένας δρόμος κοντά στο σχολείο πήρε το όνομά του «Οδός Αντώνη Σαμαράκη» και αντηχεί πάντα με τα γέλια και τις φωνές των παιδιών που τόσο αγαπούσε ο Αντώνης Σαμαράκης κι εκείνα του ανταπέδιδαν την αγάπη του. Οσο υπάρχει αγάπη, υπάρχει ελπίς. Τα βιβλία του, σοβαρεμένα, σαν να μεγάλωσαν κι αυτά μαζί με μας, τους αναγνώστες του, ήρθαν για να ενισχύσουν τις αξίες για τις οποίες αξίζει να ζει κανείς. Και τις οποίες υπερασπίσθηκε πάντα σθεναρά, υπερκομματικά, ο ανθρώπινος Αντώνης Σαμαράκης.
Ευκαιρία να τα ξαναδιαβάσουμε. «Αρνούμαι», συλλογή διηγημάτων, πρώτη έκδοση, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1961. Τριακοστή ογδόη έκδοση «Ψυχογιός», Ιούνιος 2013. «Το Λάθος», μυθιστόρημα, πρώτη έκδοση Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1965, εξηκοστή έβδομη έκδοση «Ψυχογιός», Ιούνιος 2013, «Το Διαβατήριο», πρώτη έκδοση «Ελευθερουδάκης», 1973. Εικοστή έκτη έκδοση, «Ψυχογιός» Ιούνιος 2013.
«Ολα έχουν τυπωθεί σε χαρτί ελεύθερο χημικών ουσιών, προερχόμενο αποκλειστικά και μόνο από δάση που καλλιεργούνται για την παραγωγή χαρτιού», η σημείωση. Απόδειξη ότι ο Αντώνης Σαμαράκης προσπαθεί και για τα δέντρα, για τα δάση, για το όλο πρόβλημα. Αυτά τα τέσσερα βιβλία που ήρθαν στο γραφείο της «K» -κι ευχαριστούμε»- είχαν μια αποστολή. Μήνυμα ελήφθη…