Γραμματα Αναγνωστων

7' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δικηγόροι σε απόγνωση

Κύριε διευθυντά

Οπως σε όλη την κοινωνία, έτσι και στον δικό μας μικρόκοσμο, η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σε επαγγελματικό επίπεδο, κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ εκτενώς στη ραγδαία μείωση της δικηγορικής ύλης. Τέρμα τα συμβόλαια, τέρμα τα σήματα, τέλος οι κατώτερες δικηγορικές αμοιβές. Τουναντίον, έξτρα φορολόγηση, ΦΠΑ στις αμοιβές λες και πουλάμε πορτοκάλια, συνεχώς αυξανόμενες ασφαλιστικές εισφορές. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα δημοσιεύονται στον Τύπο στατιστικά με την κατάσταση στον κλάδο. Οι μισοί δικηγόροι δεν πάτησαν σε δικαστήριο την προηγούμενη χρονιά, 4 στους 5 δεν υπέγραψαν συμβόλαιο, ποσοστό τεράστιο αδυνατεί να πληρώσει τις εισφορές του, χιλιάδες έκλεισαν βιβλία και γύρισαν στα χωρία τους να γίνουν αγρότες.

Σε όλη αυτή την καταιγίδα, κανένα μέτρο υπέρ του κλάδου. Αντίθετα, ακούμε για κλειστό επάγγελμα, για δικηγόρους που φοροδιαφεύγουν, με λεφτά στην Ελβετία και άλλα κωμικά. Σε όλα αυτά είμαστε υποτίθεται ενωμένοι. Εχουμε έναν σύλλογο που αυτοαποκαλείται ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της χώρας. Σε μια τέτοια κατάσταση που τα πάντα καταρρέουν, δυστυχώς ο σύλλογος θα έπρεπε να κάνει το κάτι παραπάνω από το να βγάζει ανακοινώσεις για το κάθε θέμα της επικαιρότητας και να εκδίδει βιβλία που να μοιράζουμε στις νομικές σχολές και στους περαστικούς της οδού Ακαδημίας. Η επιστημονική δράση σταμάτησε εκεί.

Η συνδικαλιστική δράση, αξιοθρήνητη. Πόσες φορές η ηγεσία του ΔΣΑ συνάντησε τον υπουργό Δικαιοσύνης; Τον υπουργό Εργασίας; Το οικονομικό επιτελείο; Πόσα διαβήματα έκανε στη Βουλή; Στο πρωθυπουργικό γραφείο; Η συνδικαλιστική δράση περιορίζεται στο να πληρώνουμε κάτι δεινόσαυρους μεγαλοσχήμονες συνδικαλιστές να κάνουν δηλώσεις τύπου: Για όλα φταίει η νεολαία. Είναι έτσι;

Το Δ.Σ. της Ενωσης Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων συναντήθηκε με δύο διαφορετικούς υπουργούς Δικαιοσύνης, με τον υπουργό Εργασίας, κατέθεσε προτάσεις για τον Κώδικα Δικηγόρων, συναντήθηκε με το οικονομικό επιτελείο για θέματα ΕΣΠΑ. Αποτέλεσμα: Διαχειρίστηκε για πρώτη φορά ευρωπαϊκά κονδύλια για νέους δικηγόρους, πέτυχε εκπτώσεις σε τιμές εισιτηρίων, εγκαινίασε λεωφορειακή γραμμή Εφετείο-Ευελπίδων, έχει χρηστή οικονομική διαχείριση, οι προτάσεις της έγιναν νόμοι, διοργάνωσε συνέδρια, ημερίδες, και το μέρισμά της ήταν διπλάσιο από αυτό του συλλόγου. Αυτά και πολλά ακόμη, από νέα παιδιά, που συνέστησαν ένα Δ.Σ. που καθείς εκπροσωπεί και μια διαφορετική πολιτική αντίληψη. Μια παράκληση: είτε παραδειγματιστείτε από τους νέους δικηγόρους είτε αφήστε τους να «αναλάβουν».

Ηλιας Γ. Σιδερης – Δικηγόρος – μέλος Δ.Σ. ΕΑΝΔΑ

Για τον Γιώργο Χ. Εμμανουηλίδη

Κύριε διευθυντά

Τον γνώριζα μόνο από τη φήμη του. Είχα ήδη αρχίσει τις σπουδές μου στην παιδοκαρδιολογία, μια ειδικότητα αναγνωρισμένη στις ΗΠΑ ήδη από το 1961. Ενιωθα θαυμασμό και δέος που το όνομα ενός Ελληνα φιγουράριζε στο εξώφυλλο έγκυρου και δημοφιλούς στις ΗΠΑ συγγράμματος της ειδικότητάς μας. Ηταν για πολλά χρόνια co-editor αυτού του κλασικού textbook. Τον συνάντησα επιτέλους σε κάποιο από τα εθνικά συνέδρια των Αμερικανών καρδιολόγων στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η άμεση εντύπωσή μου ήταν απολύτως διαφορετική από εκείνη για την οποία ήμουν προετοιμασμένος. Με νωπή ακόμα στη μνήμη την εικόνα και τον χαρακτήρα του τυπικού καθηγητή ιατρικής στην Αθήνα, έζησα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη όταν γνώρισα τον Dr. George Emmanouilides, το πρόσωπο πίσω από τη φήμη. Ηταν ανθρώπινος, ανεπιτήδευτος και ταπεινός. Απλός, προσηνής και πρόθυμος να σε γνωρίσει και να σε καθοδηγήσει. Στα χρόνια που ακολούθησαν συνέχισε να με συμβουλεύει και να με βοηθάει, όπως είχε κάνει και με άλλους Ελληνες γιατρούς. Οταν τον συναντούσα, μιλούσαμε πολύ για τις προοπτικές της ανάπτυξης της ιατρικής και της παιδοκαρδιολογίας στην Ελλάδα. Επισκεπτόταν συχνά την πατρίδα, στην οποία ζούσαν τα επαγγελματικώς καταξιωμένα αδέλφια του. Συναντούσε εκεί πολλούς γιατρούς. Κατάφερνε να είναι φιλικός και γενναιόδωρος με όλους και να παραμένει μακριά από φατρίες και ατομικά συμφέροντα. Επέστρεφε στις ΗΠΑ πάντα απορημένος με την υπανάπτυξη της δημόσιας υγείας και της παιδοκαρδιολογίας. Κάποτε μου είπε με παράπονο: «Μπορείς να το διανοηθείς ότι ακόμα και για μια απλή ακτινογραφία θώρακος γίνεται εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο;». Η περιπέτεια της εκλογής των πρώτων καθηγητών ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών στα τέλη της δεκαετίας του 1970 τον είχε πικράνει. Το ελληνικό κράτος τον είχε ορίσει εκλέκτορα μαζί με άλλους ξεχωριστούς Ελληνες επιστήμονες της διασποράς, οι προτιμήσεις των οποίων προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του ιατρικού καθηγητικού κατεστημένου της Αθήνας.

Ο Γιώργος Εμμανουηλίδης ήταν γιατρός με όραμα, που εργάστηκε σκληρά, με επιμονή και αφοσίωση για να επιτύχει τους υψηλούς στόχους του. Γεννήθηκε στα Κύργια της Δράμας από γονείς που ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο. Ο πατέρας του ήταν ο δάσκαλος του χωριού. Ηταν ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια του, άλλα πέντε αγόρια κι ένα κορίτσι. Τα εφηβικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τις δοκιμασίες της οικογένειάς του στη διάρκεια του πολέμου και της βουλγαρικής κατοχής. Εξαίρετος φοιτητής ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, που συνειδητοποιεί αργότερα στη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας ότι τον ενδιαφέρει η παιδιατρική. Το 1955 μεταναστεύει στις ΗΠΑ και αρχίζει σιγά σιγά να αγγίζει το όνειρό του. Η πορεία του στη συνέχεια είναι χαρακτηριστική της θέλησης, της εργατικότητας και της προσήλωσης στους στόχους του. Και η καταξίωση δεν αργεί να έρθει. Βρίσκεται, άλλωστε, στη χώρα που ευνοεί τους άξιους, τους εργατικούς, τους φιλόδοξους και τους καινοτόμους. Μεσολαβούν τα χρόνια στο Ιλινόι, στη Φιλαδέλφεια, στην Ουάσιγκτον D.C. και στο Τορόντο μέχρι την εγκατάστασή του το 1961 στο Λος Αντζελες, όπου θα παραμείνει για το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1963 διορίζεται στο διδακτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (UCLA) και ως διευθυντής παιδοκαρδιολογίας και νεογνολογίας στο Harbor General Hospital στο Τόρανς, Καλιφόρνια. Εκεί θα ξεδιπλώσει όλα του τα ταλέντα, όλες του τις ικανότητες. Ως ερευνητής και συγγραφέας, ως εξαίρετος και αφοσιωμένος στο άρρωστο παιδί κλινικός ιατρός, ως εμπνευσμένος δάσκαλος και πρότυπο προς μίμηση. Εγινε σύντομα τακτικός καθηγητής της παιδιατρικής και ήταν επί 23 χρόνια ο διευθυντής (chief) της παιδοκαρδιολογίας στο Harbor-UCLA Medical Center. Αργότερα ήρθαν και οι διακρίσεις και οι τιμές. Από τo πανεπιστήμιό του (UCLA), από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, από την ελληνική ομογένεια. Το 1995 έγινε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Κάποτε τον ρώτησα αν σκέφτηκε ποτέ να επιστρέψει στην Ελλάδα. Με κοίταξε στα μάτια και πολύ ήρεμα μου εξήγησε πόσο πολύ τον επηρέασε η περίπτωση της Στέλλας Ζαχαριουδάκη. Η Στέλλα (1927-2006) -μια ευφυέστατη, καλλιεργημένη και πολύπλευρη γυναίκα και μια εξαιρετική παιδοκαρδιολόγος- είχε επιστρέψει από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και εργάστηκε στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» στην Αθήνα. Ομως, οι συνθήκες και τα εμπόδια που συνάντησε την ανάγκασαν να φύγει πάλι ύστερα από σύντομο διάστημα και να εγκατασταθεί μονίμως στις ΗΠΑ. Εκεί, ως Dr Stella Van Praagh πλέον, αναγνωρίστηκε και έγινε πολύ γνωστή διεθνώς για τη σημαντική συνεισφορά της στην παιδοκαρδιολογία. «Λοιπόν», μου απάντησε ο Γιώργος Εμμανουηλίδης, «ύστερα από την εμπειρία της Στέλλας στην Ελλάδα, εγώ δεν το αποτόλμησα».

Συναντηθήκαμε για τελευταία φορά το 1996 στο Βουκουρέστι, σε συνέδριο παιδοκαρδιολογίας όπου ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. Ο Γιώργος Εμμανουηλίδης, ένας σπουδαίος Ελληνας, πέθανε στις 29 Ιανουαρίου 2013. Η επί 54 χρόνια σύντροφος της ζωής του Ακριβή, τα πέντε παιδιά του και τα τέσσερα εγγόνια του τον αποχαιρέτισαν στον ελληνορθόδοξο ναό της Αγίας Αικατερίνης στο Redondo Beach στην Καλιφόρνια. Για την πολύ μεγάλη συνεισφορά του στην ιατρική και την παιδοκαρδιολογία, εγώ, οι παιδοκαρδιολόγοι φίλοι του σε όλον τον κόσμο και οι ασθενείς μας θα του είμαστε για πάντα ευγνώμονες.

Δημητρης Α. Δασκαλοπουλος – Ιατρός

Για την ΕΡΤ

Κύριε διευθυντά

Παρακολούθησα τις πρωινές εκπομπές (9/8) στην τηλεόραση. Μια εκπομπή με άλογα στη Δ.Τ., τηλεπωλήσεις, κινούμενα σχέδια και κουτσομπολίστικες εκπομπές στα άλλα κανάλια πλην ΣΚΑΪ. Η ΕΡΤ είχε παραδόξως καλό σήμα και παρακολούθησα μια απολαυστική, ζωντανή, ενημερωτική εκπο-μπή για το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και τη λοιπή επικαιρότητα, με ωραία ελληνικά, αξιοπρεπή ντυσίματα και χτενίσματα, χωρίς ακκισμούς και περιττές φλυαρίες. Και το προηγούμενο βράδυ, πάλι στην ΕΡΤ, το φλέγον θέμα του πρωθυπουργικού ταξιδιού, με ουσιαστικές ανταποκρίσεις και ένα στρογγυλό τραπέζι με ενημερωμένους συνομιλητές για το ίδιο θέμα, που φώτιζαν όλες τις θεατές και αθέατες πλευρές του. Αυτά μας έχουν λείψει με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Να δούμε πότε και αν η κυβέρνηση θα λύσει αυτό τον γόρδιο δεσμό, που η ίδια δημιούργησε.

Νενα Ρηγα – Χαλάνδρι

Αργομισθίες και ψέματα

Κύριε διευθυντά

Στη σημερινή εποχή οι συζητήσεις και το ενδιαφέρον στρέφονται κυρίως στα οικονομικά, και η κουτσή Μαρία έχει γνώμη· και σωστά έχει, αφού την αφορά το θέμα άμεσα. Η επίθεση που γίνεται στη μεσαία τάξη είναι άδικη κι επικίνδυνη, κανένα έθνος δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αυτή. Η κατώτερη τάξη που υποφέρει στρέφεται στον κάθε Τσίπρα πιστεύοντας στα παραμύθια που της ξεφουρνίζει. Η ανώτερη τάξη πλήττεται μεν, αλλά η ζωή της δεν άλλαξε. Η ζωή όμως δεν είναι μόνο τα οικονομικά. Δεν σας ενοχλεί που ο οδηγός ανοίγει το παράθυρο και φτύνει, ο μαθητής που τον ρωτήσανε τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου κι απάντησε ότι κάτι έγινε με τους Τούρκους, η εγγονή μου που πάει σ’ ένα αριστεροσοσιαλιστικό σχολείο να μου λέει ότι 200 παιδιά σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο, η κατάντια του Δημοσίου που οι μισοί υπάλληλοι λείπουν κι οι άλλοι μισοί μισοκοιμούνται, ότι το όνειρο κάθε νέου είναι να αποκτήσει πλούτο άσχετα πώς, ότι τους πνευματικούς ανθρώπους τους βόλεψε το σύστημα σε κάποια αργομισθία και σιωπούν, που δεν προχωράει τίποτα αν δεν «λαδώσεις» ακόμη και τους παπάδες, κι εμείς όλοι άδομεν;

Μαριος Χριστοφοριδης – Χιώτης εμποροκαπετάνιος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή