Τη Δευτέρα 27 τρέχοντος, στο μέγαρο της Βουλής και στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας θα πραγματοποιηθεί διάσκεψη προέδρων των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, με θέμα την «επανασύνδεση της Ευρώπης με τους πολίτες της». Ο α΄ αντιπρόεδρος της Βουλής Γ. Τραγάκης, σε άρθρο του (περιοδικό «Βουλή και Ευρωβουλή») μεταξύ άλλων σημειώνει: «Η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων απέναντι στους θεσμούς της Ενωσης, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ολοένα και φθίνει».
Στην Ελλάδα της ακραίας δημοσιονομικής-κοινωνικής-πολιτισμικής κρίσης και των «έκτακτων καταστάσεων» διαπιστώσεις καθώς και τα «πρέπει» που τις συνοδεύουν έχουν γίνει γνωστές με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Θα έλεγε κανείς ότι η ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας και η παράπλευρη «δραστηριοποίηση» του ελληνικού Κοινοβουλίου, έστω με συμβολικό τρόπο, θα μπορούσε να κινητοποιήσει όσες δυνάμεις στο εσωτερικό της πολιτικής κοινότητας εξακολουθούν να διακρίνονται από ιδέες και πραγματική βούληση για τη διόρθωση των κακώς κειμένων. Υπάρχουν τέτοιες, σχεδόν σε όλο το φάσμα των κομματικών δυνάμεων. Ωστόσο, ακόμα και τώρα, μοιάζουν αδρανείς. Ως «ευκαιρίες» που χάθηκαν, επί παραδείγματι, αναφέρονται ενδεικτικά η μη αξιοποίηση κάποιων «προπαρασκευαστικών» της προεδρίας συναντήσεων που έγιναν στη Βουλή με Ευρωπαίους αξιωματούχους, καθώς και η μη «εκμετάλλευση» των δυνατοτήτων που δίδονται στο «εντός συνόρων» προσωπικό μέσω της συστηματικής συνεργασίας με τους Ελληνες ευρωβουλευτές για σειρά θεμάτων. Κάποιος με πιο τολμηρή φαντασία θα έλεγε πως η στενότερη επαφή των στελεχών και των μελών του ελληνικού με το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα προσέφερε και ευκαιρίες επίλυσης εσωτερικών προβλημάτων, ως προς τη λειτουργία του Ναού της Δημοκρατίας, που αδικαιολογήτως παραμένουν συμβάλλωντας στην περαιτέρω απαξίωση του Θεσμού. Η αφαίρεση του λόγου -με τη διακοπή της λειτουργίας του μικροφώνου- στους ομιλητές που υπερβαίνουν τον χρόνο που δικαιούνται, η επιβολή κυρώσεων σε περιπτώσεις αντικοινοβουλευτικής συμπεριφοράς, είναι ορισμένα εξ αυτών που θα μπορούσε να… διδαχθεί η Αθήνα από τις Βρυξέλλες.
Βεβαίως, θα ήταν άδικο να μην καταγραφούν και κάποια βήματα που γίνονται την τελευταία περίοδο προς τη σωστή κατεύθυνση – πλην όμως φαίνονται δειλά. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μόλις χθες στον διαδικτυακό τόπο της Βουλής δημιουργήθηκε χώρος δοκιμαστικής δημοσίευσης των διοικητικών αποφάσεων (επιχείρηση «Διαφάνεια»). Δεν είναι πολύς ο καιρός, εξάλλου, που από τον ίδιο διαδικτυακό τόπο δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία αναφορικά με τη βουλευτική αποζημίωση. Αμφότερα, υπήρξαν ζητήματα που, εξαιτίας ακριβώς της έλλειψης διαφάνειας και πεισματικής άρνησης των αρμοδίων να παράσχουν εγγράφως σχετικά στοιχεία, δημιουργούσαν ένα περιβάλλον απολύτως αιτιολογημένης καχυποψίας, η οποία με τη σειρά της ερχόταν να τραυματίσει βαθύτερα την εξαιρετικά κλονισμένη εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς τον -ίσως- σημαντικότερο πυλώνα του πολιτεύματος.
Δεδομένων των συνθηκών και της στάσης που επιδεικνύει το πολιτικό προσωπικό, μάλλον είναι ουτοπικό να περιμένει κανείς ότι αυτή η ευκαιρία θα αξιοποιηθεί για θεαματικές βελτιώσεις. Μόνο που πλέον ουδείς θα μπορεί να ισχυριστεί ότι είχε άγνοια των αναγκών και κατ’ επέκταση πως το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί για τις όποιες αρνητικές εξελίξεις είναι μικρό.