Τρομοκρατία και υπερβολή
Κύριε διευθυντά
Τις τελευταίες ημέρες, κυρίως μετά την τρομοκρατική ενέργεια κατά της βίλας του Γερμανού πρεσβευτή B. Ντολντ, κατ’ επανάληψη επαινούνται η ευστοχία των τρομοκρατών και η ευθυβολία του AK47 (!).
Υπό τη διπλή ιδιότητα του δημοσιογράφου (προς επιβεβαίωση A.M. ΕΣΗΕΑ 674 και ΕΔΟΕΑΠ 885) και του αθλητού-σκοπευτού, νιώθω την υποχρέωση να επαναφέρω την ορθότητα στα κείμενα της έγκριτης και αγαπητής μου εφημερίδας, της οποίας η λογική και το μέτρο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά. Αυτά όσον αφορά τη σκοπευτική δεινότητα των τρομοκρατών, αλλά και το δημιούργημα του πρόσφατα θανόντος Καλάσνικοφ. Ιδιαίτερα τονίζεται, στις περιγραφές, η εμπειρία και η ικανότητα του τρομοκράτη να πλήξει με 35 σφαίρες (από τις 60) τη βίλα του Γερμανού. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός για να αντιληφθεί την υπερβολή. Ενώ οι χιλιάδες Ελληνες κυνηγοί θα υπομειδιούν. Βέβαια η αστυνομία πολλές φορές, για να τονίσει κάποιες ενέργειές της, ξεφεύγει στις αναφορές της από μια ρεαλιστική απεικόνιση, αλλά η «Καθημερινή» και οι συντάκτες της πρέπει να κρατούν το μέτρο και ιδίως τη λογική.
Βεβαίως ο τρομοκράτης ήταν προπονημένος σε κάποιο νταμάρι, βεβαίως έχει θράσος, αποφασιστικότητα και πάθος για ό,τι –εντελώς λανθασμένα– πιστεύει. Αλλά να γράφουμε ότι είναι εύστοχος όταν από ελάχιστη απόσταση κατάφερε να επιτύχει ένα κτίριο, αποτελεί χιούμορ ή βλακεία.
Κατ’ αρχήν ο ίδιος ο κατασκευαστής του όπλου, ο Σιβηριανός δεν το σχεδίασε με σκοπό την ακρίβεια. Οντας 23 ετών κατά την επίθεση των Γερμανών στην ΕΣΣΔ ήταν υπαξιωματικός του τεχνικού σώματος των αρμάτων μάχης. O B΄ Π.Π. του έδωσε την (κακή) ευκαιρία να φοιτήσει σ’ αυτό το πανεπιστήμιο των 5 ετών που λέγεται πόλεμος. Από την άλλη, ο τραυματισμός του του επέτρεψε να έχει το χρόνο να σκεφθεί «τι χρειάζεται ένας σύγχρονος στρατός;». Από τις δεκάδες μοντέλα που είχε τη δυνατότητα να μελετήσει ο ταλαντούχος Καλάσνικοφ έκρινε: Πρέπει να είναι ελαφρύτερο από ένα Enfield. Περισσότερο κοντό από ένα Mauser, όχι ημιαυτόματο όπως ένα «M1», αλλά πλήρως αυτόματο. Με μεγαλύτερη αντοχή από ένα Winchester και να ξεπερνά καλύτερα τις κακουχίες ενός πολέμου από ένα Manlicher. Επιπλέον, αφού είναι αυτόματο, ας μην έχει τα τέλεια σκοπευτικά όργανα ακριβείας ενός Veinwerbaum, ούτε τη μέγιστη βολή ενός Springfield. Ετσι έφτιαξε ένα όπλο διαφορετικής κοσμοθεωρίας και σταμίνας, ελαφρύ και μοναδικής αντοχής στον ρωσικό χειμώνα ή στη βροχή του Βιετνάμ. Κυρίως φθηνό, ευρισκόμενο στον αντίποδα ενός Hammerli. Ας μην ηρωοποιούμε τους παθιασμένους τρομοκράτες με τις λανθασμένες ιδέες τους, πως έτσι θα διορθώσουν τις κοινωνίες. Ούτε να παίρνουμε τοις μετρητοίς ό,τι μας δίνουν οι αστυνομικές αναφορές. Ενα ακόμη καθήκον των δημοσιογράφων είναι να διυλίζουμε τα γεγονότα και να διατηρούμε τη λογική.
Γιωργος Λιβερης – Ιδρυτικό μέλος Ελληνικής Ενωσης συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες (ΕΣΟΑ)
Φορολογία των αγροτεμαχίων
Κύριε διευθυντά
Δημοσιεύθηκε τις προηγούμενες ημέρες επιστολή αναγνώστη σας για τη «φορολογία των αγροτεμαχίων». Δεν αμφισβητώ τα λαϊκίστικα κίνητρα με τα οποία ο επιστολογράφος χρεώνει τους βουλευτές που ελάφρυναν τη φορολογία των καλλιεργούμενων αγροτεμαχίων, καθόσον θέματα αρχής σπανίως απασχολούν τους πολιτικούς μας. Επισημαίνω όμως και την επιδερμική ανάλυση όσων επιχειρηματολογούν επί θεμάτων για τα οποία δεν γνωρίζουν. Συγκεκριμένα, επί του προκειμένου τυχαίνει/συμβαίνει, το σύνολο των επιστημονικών οργανώσεων που έχει αντικείμενο τη γεωργική οικονομία (Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, Επιστημονική Εταιρεία Αγροτικής Οικονομίας και Ινστιτούτο Συνεταιριστικών Ερευνών και Μελετών), να υπενθυμίζει με σχεδόν οργισμένη επιστολή προς τα ανώτατα κλιμάκια διακυβέρνησης της χώρας, πως οι καλλιεργούμενες εκτάσεις, το ίδιο όπως και οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις, καθώς και οι ξενοδοχειακές, αποτελούν συντελεστές παραγωγής και ως εκ τούτου δεν φορολογούνται. Η πέραν των κερδών φορολόγηση των επιχειρήσεων αποτελεί γενικά αντιπαραγωγικό θεσμικό μέτρο. Μόνη η Διαλελυμένη και Διαβρωμένη Δημόσια Διοίκηση (ΔΔΔΔ), την οποία στηρίζουν με νύχια και με δόντια όλα τα κόμματα, τόσο αναποτελεσματική που είναι ώστε π.χ. να μην μπορεί να συλλάβει τη φοροδιαφυγή, μόνον αυτή η ΔΔΔΔ δικαιολογεί τέτοια και τόσο απόλυτα αντιπαραγωγικά μέτρα. Ως πότε, όμως;
Πανοσ Κ. Παναγοπουλος – Γεωπόνος-Οικονομολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης
Ελληνική Προεδρία και μεταναστευτικό
Κύριε διευθυντά
Ανακοινώθηκε ότι ένας από τους στόχους της Ελληνικής Προεδρίας θα είναι να αναδείξει το μεταναστευτικό και την ανάγκη για μία κοινή ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική. Θα ήθελα να κάνω σχετικά μερικές σύντομες παρατηρήσεις. Ενόψει του δημογραφικού προβλήματος που τα νέα ήθη και η πολιτική της Ε.Ε. κατά της πολυμελούς οικογένειας δημιούργησαν, χωρίς μία γενναία πολιτική υπέρ των πολυτέκνων και μία λογική μεταναστευτική πολιτική, τα ασφαλιστικά ταμεία και γενικά η κοινωνική πολιτική των χωρών της Ε.Ε. θα καταρρεύσουν σε λίγες δεκαετίες. Μία τέτοια πολιτική μπορεί, για παράδειγμα, να προβλέψει φορολογικές απαλλαγές και φθηνότερα δάνεια για τους πολυτέκνους, αλλά και τη μοριοδότηση, για παράδειγμα, όσων μεταναστών έχουν ειδικότητες που χρειάζονται στην Ε.Ε. ή μπορούν να ενταχθούν ευκολότερα στην τοπική κοινωνία λόγω της καταγωγής τους ή της σχέσης κάποιου συγγενούς με μία χώρα της Ε.Ε.
Από την άλλη πλευρά, αν δεν σβηστούν άμεσα δύο πυρκαγιές που το μεταναστευτικό έχει βάλει στα θεμέλια της Ε.Ε. η τεράστια ανθρωπιστική κρίση και τα θέματα ασφαλείας, η κοινωνική συνοχή και η αναπτυξιακή δυναμικότητα της Ε.Ε. θα καταρρεύσουν σε λίγα χρόνια. Η ανθρωπιστική κρίση αποτελεί πρόκληση για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό αλλά και τις οικονομικές αντοχές χωρών υποδοχής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία. Για να την αντιμετωπίσει, η Ε.Ε. οφείλει να συνδράμει άμεσα τις χώρες υποδοχής ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, να διεκπεραιωθούν τάχιστα οι αιτήσεις για άσυλο, να νομιμοποιηθούν και να μοιρασθούν με βάση κοινά αποδεκτές πληθυσμιακές ποσοστώσεις στις χώρες της Ε.Ε. όσοι συμπληρώνουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, ενώ οι υπόλοιποι να προωθηθούν στις χώρες τους, με παράλληλη λήψη μέτρων ώστε να μην επιστρέψουν.
Αλλά και χωρίς την άμεση αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας των πολιτών ούτε η ανάπτυξη μπορεί να έλθει ούτε και ο ρατσισμός να αναχαιτισθεί. Επομένως, η κοινή μεταναστευτική πολιτική οφείλει να συνοδευθεί και από μία κοινή πολιτική ασφάλειας κυρίως κατά της παράνομης διακίνησης προσώπων αλλά και του οργανωμένου εγκλήματος εν γένει. Τέλος, ελπίζω ότι η Ελληνική Προεδρία δεν θα προωθήσει μόνο την κοινή μεταναστευτική πολιτική, την κοινή πολιτική ασφάλειας και την κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, αλλά και την κοινή ενεργειακή πολιτική ώστε να μη χαθούν για την Ευρώπη τα ελληνικά και κυπριακά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και με αυτά ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την ανάπτυξη αλλά και την ενεργειακή ανεξαρτητοποίηση της Ε.Ε. Μια επιτυχημένη δε Ελληνική Προεδρία θα βοηθήσει σημαντικά στην προσπάθεια για την αποκατάσταση του διεθνούς κύρους της χώρας.
Σπυρος Μπαζινας
Περί διοικητών νοσοκομείων
Κύριε διευθυντά
Περίπου πριν από ένα μήνα παρακολουθούσα εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ. Φιλοξενούμενος ήταν ο υπουργός κ. Γεωργιάδης, ο οποίος φανερά σε δύσκολη θέση προσπαθούσε να εξηγήσει στον πράγματι επιθετικό σχολιασμό του δημοσιογράφου/διευθυντού του σταθμού: «Γιατί σε θέσεις διοικητών νοσοκομείων βρίσκονται άσχετοι, αποτυχόντες πολιτευτές των κομμάτων, εντελώς ακατάλληλοι»; Ο υπαινιγμός ήταν σαφής. Επρόκειτο για εξαργύρωση αμαρτωλών «γραμματίων». Ο υπουργός απολύτως ξεκάθαρα αμύνθηκε παραδεχόμενος τη διαπίστωση, αλλά αρνούμενος την προσωπική ευθύνη. Ισχυρίστηκε ότι δεν το είχε κάνει ο ίδιος! Ο λόγος δεν ήταν για τον Τομπούλογλου, περί άλλου επρόκειτο! Για την τωρινή περίπτωση πληροφορηθήκαμε όλες τις λαϊκίστικες λεπτομέρειες, τα ντετεκτιβικά καμώματα της «αποκαλύψεως» του εκβιασμού, αλλά δεν μάθαμε τίποτα το ουσιαστικό.
Δηλαδή: Πώς βρέθηκε στη θέση αυτή; Πώς προΐστατο άνθρωπος χωρίς μόρφωση (γράφτηκε ότι ήταν κατώτερος υπάλληλος της Εθνικής Τραπέζης) ενός ιδρύματος όπου οι πλείστοι των εργαζομένων είναι εξειδικευμένοι επιστήμονες; Πώς εξακολουθούσε να πληρώνεται από την Τράπεζα; Γιατί αυτήν την εποχή, όταν όλες οι υπηρεσίες Υγείας και κυρίως τα νοσοκομεία χρειάζονται εξυγίανση, μετά το ξέφρενο φαγοπότι του πρόσφατου παρελθόντος, που όλοι γνωρίζουμε, δεν πήρε τη θέση αυτή άνθρωπος με ιδιαίτερες γνώσεις διαχείρισης; Τα ερωτήματα είναι πολύ περισσότερα, αλλά κάπου εκεί κάτι παθαίνουν οι αρμόδιοι και οι κρίνοντες. Ενώ συνήθως φωνάζουν και διατυμπανίζουν ότι θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, την κρίσιμη στιγμή χάνεται το μαχαίρι. Το ίδιο περίπου δεν έγινε με την τοποθέτηση του Χρ. Παπουτσή στο ΔΝΤ; Και μετά σκότος!
Μαιρη Φωτεινου
Δύο διχασμοί φθάνουν, όχι τρίτος
Κύριε διευθυντά
Τον εικοστό αιώνα η χώρα μας πέρασε δύο διχασμούς με φρικτά επακόλουθα. Ο πρώτος, κατά το πρώτο τέταρτο του αιώνα, με αποτέλεσμα τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο δεύτερος, το επόμενο τέταρτο, με συνέπεια τον εμφύλιο πόλεμο. Τα αποτελέσματα του τελευταίου διχασμού, του Εμφυλίου, μας ταλανίζουν ακόμα και σήμερα, εξήντα χρόνια μετά. Και στις δύο περιπτώσεις το πείσμα ότι η άλλη πλευρά έχει άδικο, μας οδήγησαν σε καταστροφή.
Τα σκληρά παθήματα των καταστροφών δεν μας έγιναν μάθημα. Σήμερα παρατηρούμε με έκπληξη τον διχασμό ο οποίος υπάρχει στους πολιτικούς μας. Δεν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει ανάγκη μιας στοιχειώδους ενότητας για να αντιμετωπιστεί το χάος που μας απειλεί; Πόσο πιο σοβαρό θα ήταν για τη χώρα μας, αν υπήρχε μια συζήτηση για τα μεγάλα θέματα και μια συναίνεση;
Αθανασιος Ι. Νικολιτσας