Οχι πως δεν βγάζει μάτι •-η Ελλάδα στην προεδρία της Ενωμένης Ευρώπης- • αλλά καταντάει και κακογουστιά αυτή η υπερευκολία των ευρωπαϊκών ΜΜΕ • ακόμη και των πιο σοβαρών • να σφαλιαρίζουν πάλι για το χαβαλέ τους τον συνήθη καρπαζοεισπράκτορα, • συνοδεία ειρωνειών, χλευασμών και δηλητηρίων. • Οσο κι αν όντως βγάζει μάτι • μια χρεοκοπημένη χώρα, • ο πάτος των πάτων όχι μόνο της ευρωζώνης αλλά και των 27, • και επιπλέον η αμετανόητη • η αυτιστικά προσκολλημένη στις φαυλότητές της • η προκλητικά αρνούμενη να μεταρρυθμιστεί, • να παριστάνει τον ηγέτη αυτών που την κρατούν διασωληνωμένη στη ζωή. • Μια φάρσα. • Την οποία επιτρέπουν οι θεατρικώς πως δομημένοι «θεσμοί» της Ενωμένης Ευρώπης. • Διότι και οι Μπαρόζο κι οι Ρομπάι «προΐστανται» αλλά κουμάντο στην ουσία άλλοι κάνουν.
Κάπως έτσι η ξανά μανά Ψωροκώσταινα ενεδύθη την τήβεννο. • Μια γελοιογραφία, • σαν Μποστ του ’60. • Οπου και η Ανεργίτσα, • κρατών την χείραν της ρακενδύτου Μητρός Ελλάς, • και ο Πειναλέων, παρά των ξυπολύτων πόδων της.
(Και ελπίζω να μην επέμβει κι εδώ καμιά φιλότιμος διορθωτική χειρ • όπως συνέβη στα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα της στήλης αλλάζοντάς της τα φώτα και τα νοήματα. • Οπου ένα «μη το Μνημόνιο» έγινε «με το Μνημόνιο» • εμφανίζοντάς με αίφνης έξαλλο «αντιμνημονιακό» • πράγμα που ιδιαιτέρως σιχαίνομαι • όχι γιατί τυγχάνω «μνημονιακός» • (κι ας λένε ό,τι θένε) • αλλά διότι πίσω απ’ το αντιμνημονιακό προσωπείο κρύβονται πολλοί απ’ αυτούς που δεν αφήνουν ν’ αλλάξει τίποτα. • (Οι υπόλοιποι ελλοχεύουν στα κυβερνητικά κόμματα).
«Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι
Το Δόξα εν Υψίστοις
Γιατί μη το Μνημόνιο,
Ούτε για να τους φτύσεις»
έγραφα εγώ • επεξηγώντας στην επόμενη στροφή:
«Φτεροκοπάνε ειδικά
Τρεις των αγγέλων τάξεις
Τα Χρυσαβγείμ, τα Καμμενείμ
Και, όπου να κοιτάξεις,
Τα νεφελώδη Συριζείμ…».
Μετατρέποντας όμως η «διορθωτική» χειρ το ΜΗ σε ΜΕ • απέδωσε το «ούτε για να τους φτύσεις» στους Σαμαρά και Βενιζέλο που αναφέρονταν στην προηγούμενη στροφή • και όχι στις «τρεις των αγγέλων τάξεις» που ακολουθούσαν • -και οι οποίες, ΜΗ το μνημόνιο, ούτε στο όνειρό τους δεν θα είχαν την απήχηση που έχουν. • Κι όχι που μου χάλασε το έπος βέβαια, • αλλά επήλθε τέτοια σύγχυση, • που έφτασαν να μου αφήνουν συγχαρητήρια στον τηλεφωνητή κάτι πύρκαυλοι αντιμνημονιακοί βουλευτικοί διάττοντες, • βρίσκοντάς με αίφνης «ομοϊδεάτη», • ενώ τακτικοί, και προσεκτικοί, αναγνώστες της στήλης απόρησαν για την αιφνίδια μετάλλαξη • και το εν γένει αλαλούμ. • Ας προσέχει πού εισέρχεται ο «διορθωτικός» δάκτυλος).
Θα μπορούσαν ποτέ δύο νεαροί Ελληνες σκηνοθέτες να γυρίσουν ταινία με θέμα «τον έρωτα δύο νέων που αναπτύσσεται μέσα από τον κοινό τους αγώνα για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα»;! • Ούτε με σφαίρες βέβαια • -παρεκτός κι αν οι νεαροί αυτοί είναι γόνοι Ελλήνων της διασποράς. • Διότι η Διασπορά συντηρεί πάντα ένα κάποιο άλλο βλέμμα πάνω σε τέτοια ζητήματα. • Δύο νεαροί ελληνοαμερικάνοι λοιπόν • οι αδελφοί Κόρτι και Τζον Βούρχης • γύριζαν τις μέρες αυτές σκηνές της ταινίας τους • με τίτλο «Πρόμαχος» • στην Ακρόπολη • όπου βρήκε την ευκαιρία • -όχι θα την άφηνε- • να σκαρφαλώσει κι ο Πάνoς ο Παιάνας ή Τουπές. • Κι ανάμεσα στα άλλα που παιάνισε σκαρφαλωμένος στον Βράχο • -κι ενώπιον των ΜΜΕ, να λέγεται- • ήταν και ολίγα τινά για τα Μάρμαρα. • «Μ’ όλο που βέβαια ήξευρε τι άξιζαν αυτά, • τι κούφια λόγια ήσανε» πια αυτά τα παιανίσματα.