Το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά ήταν πρόκληση. H χρονική απόσταση βοηθάει να δεχθούμε την πρόκληση με ψυχραιμία. Ανεπηρέαστοι από συνειρμούς εόρτιων παραχωρήσεων σε κατά συνθήκην ψεύδη.
Αλλά να μην προσπεράσουμε την πρόκληση. Δεν επρόκειτο για μια επιπλέον εόρτια ηλεκτρική φιοριτούρα στους δρόμους, που σβησμένη τώρα την αγνοούμε, αδιαφορούμε για την ύπαρξή της. Το διάγγελμα του πρωθυπουργού αφορά τη ζωή μας, αν το αφήσουμε να λησμονηθεί παραιτούμαστε από τη διαχείρισή της, αφηνόμαστε παθητικά («δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι») στο ριζικό μας. Και η παθητικότητα είναι το «τελικό στάδιο» της παρακμής πριν τον ιστορικό αφανισμό.
Κάποιοι βολεύονται ακόμα με την ψευδαίσθηση ότι η συντελεσμένη καταστροφή της χώρας και της ζωής μας μπορεί να αναχαιτιστεί με «πορείες», συλλαλητήρια και «καταλήψεις» ή παρεμφερείς παιδαριωδίες «λαϊκών αγώνων». H πείρα των πολλών βεβαιώνει ότι αποτελεσματική αναχαίτιση θα προκύψει, μόνο αν κερδίσει έδαφος η κριτική αποτίμηση, έστω των λόγων και μόνο, της πολιτικής ηγεσίας μας. Που την εκλέγουμε (ακόμα) εμείς, με τη φαλκιδευμένη (από την ακρισία) ψήφο μας.
Το διάγγελμα του πρωθυπουργού εξέθετε τα πεπραγμένα της δικομματικής κυβέρνησης. Με τις αναπόφευκτες (ίσως) σε εόρτιο λογύδριο γενικότητες. Βάλαμε τέλος στον φαύλο κύκλο της ύφεσης – χωρίς εμείς, οι πολίτες, να βλέπουμε έστω και ίχνη πρακτικών συνεπειών αυτού του «τέλους» στην καθημερινότητά μας. Αφήσαμε τα δυσκολότερα πίσω μας – όμως εμείς ζούμε άθικτο τον τυραννικό εφιάλτη του πελατειακού κράτους, την αναξιοκρατία, την ασυδοσία, τους διορισμούς των αυλόδουλων, που όλα αυτά σημαίνουν απανθρωπία κοινωνικής αδικίας αχαλίνωτη.
Καταφέραμε να καλύπτουμε μόνοι μας τις άμεσες ανάγκες μας διαγγέλλει ο πρωθυπουργός – αλλά τότε γιατί χρειαζόμαστε την έγκριση της τρόικας για να μειώσουμε τη φορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης; Και η άρνηση της τρόικας σημαίνει ότι ξεπαγιάζουν ανήμποροι οι αναρίθμητοι νεόπτωχοι. Τηρήσαμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας – αλλά προφανώς, μόνο έναντι των διεθνών κερδοσκόπων, ενώ τα όσα ο κ. Σαμαράς είχε υποσχεθεί προεκλογικά στο πόπολο για να υφαρπάσει ψήφους, αποδείχθηκαν ωμή εξαπάτηση, ανενδοίαστη ψευδολογία.
Κάναμε το πρώτο μεγάλο βήμα για να σταθούμε στα πόδια μας, για να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας ως λαός και την ανεξαρτησία μας ως χώρα, ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός. Χωρίς όμως να εξηγεί, ποιο ακριβώς είναι αυτό το βήμα: Μήπως αποκτήσαμε ορθολογικό φορολογικό σύστημα και καταργήθηκαν οι 695 εγκύκλιοι, οι ερμηνευτικές των φορολογικών αποφάσεων της κυβέρνησης μέσα στον τελευταίο χρόνο; Μήπως οργανώθηκε αποτελεσματικός φοροσυλλεκτικός μηχανισμός; Μήπως πολιτική τιμών, για να μην πληρώνουμε το γάλα στη διπλάσια από τους Γερμανούς τιμή; Μήπως κτηματολόγιο και δεν το πήραμε είδηση. Μήπως πέτυχε επιτέλους η κυβέρνηση την πληροφοριακή διασύνδεση (μηχανοργάνωση) των υπηρεσιών του Δημοσίου; Μήπως την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών υγείας; Μήπως κατόρθωσε σχεδιασμό του συστήματος κρατικών προμηθειών;
Με προκλητικά μετέωρους όλους τους μεγαλόστομους ισχυρισμού του, ο κ. Σαμαράς προχώρησε σε επιπλέον επαγγελίες: Το 2014 «θα» ξεκινήσει το επόμενο κύμα των μεγάλων μεταρρυθμίσεων – αλλά εμείς δεν έχουμε αντιληφθεί ποιο ήταν το πρώτο «κύμα» και ποιες «μεγάλες μεταρρυθμίσεις» περιελάμβανε. H ανάκαμψη που αρχίζει «θα» βάλει τέλος στην αγωνία – είναι μάλλον σίγουρο ότι αγνοεί τη σημασία της λέξης «αγωνία» ο κ. Σ. «Θα» δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και αυξήσεις μισθών – προφανώς ως προϊόντα μαγικού τεχνάσματος, αφού επιτελικός σχεδιασμός για την αύξηση της παραγωγικότητας δεν βλέπουμε να υπάρχει ούτε κατά πρόθεση.
Ακόμα: H αντιστροφή του κλίματος άρχισε, και σιγά-σιγά «θα» διαχυθεί παντού – αυτό μάλλον θα το βεβαιώνουν αστρολόγοι. Τη νέα χρονιά το ελληνικό χρέος «θα» ανακηρυχθεί (sic) και επίσημα βιώσιμο, χωρίς ανάγκη νέου δανεισμού και χωρίς νέα Μνημόνια – τονίζονται οι λέξεις «νέος» – «νέα», για να φανεί ότι είναι κυβερνητικό κατόρθωμα το ότι θα συνεχίσουμε μόνο με τον υπάρχοντα εφιάλτη που δεν παλεύεται. H Ελλάδα «θα» βγει ξανά στις αγορές, «θα» αρχίσει να γίνεται μια φυσιολογική χώρα όπως όλες οι άλλες – ο πρωθυπουργός της χώρας θεωρεί φυσιολογική και αυτονόητη την αέναη συνέχιση του δανεισμού και της εξάρτησης από τις «αγορές», γι’ αυτό και καμιά άλλη στρατηγική ανάπτυξης, κανένα τόλμημα «επανίδρυσης του κράτους» δεν τον απασχολεί.
Αποδείξαμε ότι χτυπάμε τη διαφθορά παντού – αλλά το «παντού» είναι εξόφθαλμα σχετικό (ή σκόπιμα αναληθές) και ορθότερο θα ήταν το «επιλεκτικά» ή «κατά τύχην» ή το «στάχτη στα μάτια». Διότι εκκρεμούν: η αλλαγή του νόμου «περί ευθύνης υπουργών», όνειδος για την πολιτική αξιοπρέπεια της χώρας. H συνεχιζόμενη απόκρυψη της «λίστας Λαγκάρντ». H κάλυψη των εγκλημάτων Τσοχατζόπουλου από τους διαδόχους του υπουργούς της Εθνικής Αμυνας. H μη παραπομπή στην ποινική Δικαιοσύνη πρωθυπουργών και υπουργών που έβαλαν την υπογραφή τους για τον υπερδανεισμό της χώρας. O έλεγχος όλων των επανακοστολογήσεων δημόσιων έργων τις τελευταίες δεκαετίες, της παραγραφής χρεών ποδοσφαιρικών ομάδων και τηλεοπτικών καναλιών.
Η επιφυλλίδα δεν είναι δημοσιογραφική «έρευνα», δεν είναι «ρεπορτάζ». Δεν αποβλέπει πρωταρχικά στην πληροφόρηση, αντλεί από την ειδησεογραφία προκειμένου να εισηγηθεί προβληματισμό. Να συμβάλει στη διάκριση (ξεχώρισμα) των γεγονότων από τις εντυπώσεις για τα γεγονότα: τις τεχνητές, σκόπιμες εντυπώσεις που αποβλέπουν στην εξαπάτηση του πολίτη. Να μεταγγίζει η επιφυλλίδα κριτήρια αξιολόγησης ποιοτήτων: πώς ξεχωρίζουν η ανιδιοτέλεια και η αξιοσύνη από τη φαυλότητα, την ανικανότητα, την ευτέλεια.
Το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του πρωθυπουργού το συνέταξαν, ίσως, χρυσοπληρωμένοι «επικοινωνιολόγοι» της κομματικής καμαρίλας. Την ευθύνη την έχει πάντως ο πρωθυπουργός που το υιοθέτησε. Αλλά και ο πολίτης, δέκτης του διαγγέλματος: ευθύνη για τη ζωή του, την αξιοπρέπειά του, την ψήφο του. Να κρίνει ο πολίτης αν πρόκειται για κείμενο ντροπής, σκοπιμοτήτων ευτέλειας, προϊόν ανθρώπων με αρρωστημένα μυαλά, εξουσιολάγνων. Ή αν οι καταδείξεις της επιφυλλίδας δεν έχουν λογική, είναι αυθαίρετες.
Βοήθημα για τον προβληματισμό (συναρπαστικό, εκπληκτικής ποιότητας μάθημα) είναι ένα σύντομο ντοκιμαντέρ στο Διαδίκτυο (youtube): «Εξάντας Ισλανδία – Μαθήματα από τους Βίκινγκς». Μακάρι να ξεκινούσε, από στόμα σε στόμα, έκκληση – προτροπή να το δει κάθε Ελληνας.