Ο βασικός μέτοχος με την παρέμβασή του στην έκτακτη γενική συνέλευση της ΔΕΗ έκανε σαφές ότι πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα ειλικρινείς διαπραγματεύσεις για εξατομικευμένα τιμολόγια βάσει του ιδιαίτερου προφίλ κάθε μεγάλης βιομηχανίας χωρίς κόκκινες γραμμές. Οι λιγνιτικές μονάδες κάθε βράδυ λειτουργούν στα τεχνικά ελάχιστά τους συμπιεζόμενες από τη μείωση της ζήτησης. Είναι αυταπόδεικτο ότι η λειτουργία τους στηρίζεται στο νυχτερινό φορτίο των βιομηχανιών και ότι η ΔΕΗ ανακτά υπεραξίες από την πώληση της λιγνιτικής παραγωγής στις άλλες ζώνες όπου οι τιμές είναι τουλάχιστον τριπλάσιες. Για να το πούμε διαφορετικά: η επιβίωση και κερδοφορία της ΔΕΗ στηρίζεται στην ύπαρξη των νυχτερινών φορτίων των βιομηχανιών. Και αντίστροφα, η επιβίωση της βιομηχανίας εξαρτάται από τη ΔΕΗ.
Η βιομηχανία αναμένει από τον πρόεδρο και το διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΗ να αναλάβουν πρωτοβουλία έναρξης ειλικρινών διαπραγματεύσεων. Και από την πλευρά τους οι βιομηχανίες είναι έτοιμες να ανταποκριθούν όπως πάντα. Σε αυτή τη διαπραγμάτευση χρειάζονται νηφάλιες και λογικές φωνές. Το παρελθόν έχει δείξει ότι η συμμετοχή προσωπικά του προέδρου της ΔΕΗ λειτούργησε σε αυτήν την κατεύθυνση. Η παρουσία του αποδείχθηκε καταλυτική.
Εκτιμούμε ότι δεν μπορεί ένας αναγνωρισμένος ακαδημαϊκός, όπως ο επικεφαλής της ΔΕΗ, αλλά και τα μέλη του Δ.Σ., καθώς και στελέχη με μακρόχρονη εμπειρία στην αγορά, να μην αντιλαμβάνονται ότι η αδιάλλακτη στάση που έχει υιοθετήσει η ΔΕΗ οδηγεί την ελληνική βιομηχανία σε λουκέτα. Το γιατί ζητήθηκε από την κυβέρνηση να υποδείξει στη διοίκηση της ΔΕΗ το πώς θα διαχειριστεί δικά της εμπορικά θέματα είναι ερωτηματικό. Εκτός εάν η όλη κίνηση είχε μοναδικό στόχο να σύρει το υπουργείο Οικονομικών σε μια άσκοπη συζήτηση, προκειμένου να «νομιμοποιήσει» τα παράλογα κόστη παραγωγής που παρουσιάζει η εταιρεία, καθώς το υπουργείο δεν έχει αρμοδιότητα να ορίσει εμπορικές τιμές στη ΔΕΗ, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί τύποις και ουσιαστικά να αμφισβητήσει τα στοιχεία που παρουσιάζει η ΔΕΗ.
Την ίδια στιγμή, πάντως, που όλοι ζητούν να υπάρξει προσέγγιση και λύση σε αυτό το ακανθώδες πρόβλημα, δυστυχώς υπάρχουν κάποιες φωνές που υποσκάπτουν κάθε προσπάθεια λύσης. Είναι οι ίδιες φωνές που σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να εμφανίσουν τη βιομηχανία ως αντίπαλο και όχι ως εταίρο της ΔΕΗ. Είναι οι ίδιες φωνές που παροτρύνουν τη διοίκηση της ΔΕΗ να αρνηθεί κάθε συμμετοχή σε διαπραγματεύσεις και εισηγούνται τη διακοπή ηλεκτροδότησης εργοστασίων.
Μήπως η ελληνική βιομηχανία είναι το θύμα του πολέμου κυβέρνησης – συνδικαλιστών για την ιδιωτικοποίηση ΑΔΜΗΕ – ΔΕΗ;
Οταν ύστερα από σχεδόν 1 δισ. ευρώ περικοπές μισθών, επιδομάτων και πολλών άλλων δαπανών, η ίδια η ΔΕΗ ανακοινώνει ότι το κόστος της βασικής της παραγωγής, δηλαδή της λιγνιτικής, ανέρχεται σε 59 ευρώ ανά MWh για τους καλύτερους πελάτες, είναι σαν να λέει σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο για τη ΔΕΗ, τη μικρή ΔΕΗ ή τις μονάδες της, ότι το κόστος της είναι δομικά υψηλό. Οτι στην ουσία «αγοράζει» μια εταιρεία που δεν μπορεί να ανταγωνιστεί καμία αντίστοιχη ευρωπαϊκή εταιρεία.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον ΑΔΜΗΕ, γιατί το κλείσιμο των μεγάλων βιομηχανιών ακυρώνει αυτόματα την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, ο οποίος χάνει οποιαδήποτε αξία χωρίς τα «βασικά φορτία» αυτών των πελατών. Είναι προφανές ότι για το ισχυρό σύστημα που λειτουργεί στα… πέριξ και εντός της διοίκησης της ΔΕΗ, ο στόχος δεν είναι μόνο η βιομηχανία. Το βαθύ κράτος της ΔΕΗ αντιδρά σθεναρά στην ιδιωτικοποίηση της εταιρείας. Ακόμα και αν το κόστος αυτής της… αντίδρασης είναι οι περισσότερες από 700.000 θέσεις εργασίας που παράγει η ελληνική βιομηχανία. Εν τέλει, εκείνο που διακυβεύεται είναι η ίδια η έξοδος της χώρας από την ύφεση, για την επίτευξη της οποίας η διατήρηση και ενίσχυση του βιομηχανικού ιστού μέσω της μείωσης του ενεργειακού κόστους –και όχι μόνο– αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση.
* Ο κ. Αντώνης Κοντολέων είναι μέλος Δ.Σ. της Ενωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας.