Οι δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις, η Κεντροδεξιά και η Κεντροαριστερά, οι οποίες αποτελούν τις πιο ισχυρές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που ευαγγελίζονται και την πλήρη ενοποίηση της Ευρώπης, θα είναι οι κυρίαρχοι των ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου. Οι δύο μεγαλύτεροι πολιτικοί σχηματισμοί, το Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλδημοκράτες, θα κερδίσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εδρών του νέου Ευρωκοινοβουλίου και θα είναι πλαισιωμένοι από τις δυνάμεις των Πράσινων και των Φιλελευθέρων, οι οποίοι επίσης πιστεύουν στην ιδέα και το όραμα της ενωμένης Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά, αυξημένα ποσοστά θα εμφανίσουν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, κυρίως η άκρα Δεξιά και η λαϊκίστικη Αριστερά.
Η εικόνα αυτή, εφόσον επιβεβαιωθεί από τις κάλπες, μπορεί να δείχνει από τη μια ότι η Ευρώπη θα εξακολουθεί να δουλεύει πάνω στον κεντρικό στόχο της ενοποίησης, πράγμα που συνιστά και τη μόνη βιώσιμη προοπτική των οικονομιών της Γηραιάς Ηπείρου μέσα στο άκρως ανταγωνιστικό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, δημιουργεί όμως, από την άλλη πλευρά, υποχρεώσεις πολύ σημαντικές και επείγουσες στις φιλοευρωπαϊκές ηγεσίες, στα κέντρα που διαμορφώνουν την πορεία των εξελίξεων. Η άνοδος των αντιευρωπαϊκών κομμάτων θα είναι λάθος εάν υποτιμηθεί και δεν εκληφθεί ως μήνυμα αντίδρασης απέναντι στις πολιτικές λιτότητας που έπληξαν τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ή δεν ερμηνευτεί ως διαφωνία και για τον τρόπο που εκλαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον των λαών της Ευρώπης, δηλαδή σε αποκλειστικά διακυβερνητικό επίπεδο και με γνώμονα τα συμφέροντα των πλέον εύρωστων μελών. Οι πολιτικές ηγεσίες, που πιστεύουν στην ένωση της Ευρώπης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν σε όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες, φορείς παραγωγικούς και κοινωνικές ομάδες, γιατί είναι αναγκαία η ενοποίηση -οικονομική και πολιτική- για το μέλλον της ηπείρου μας και πως πρέπει να την πραγματοποιήσουμε τηρώντας κατά το δυνατόν τους στοιχειώδεις όρους ισοτιμίας για τους εταίρους. Κανένας δεν εκχωρεί εξουσίες και δικαιώματα, εάν πρώτα δεν έχει κατανοήσει ποια είναι τα οφέλη που θα αποκομίσει, ποιο συμφέρον έχει από τη συνένωση των δυνάμεων και τη διαμόρφωση νέων υπερεθνικών κέντρων που λαμβάνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του. Η αίσθηση του πολιτικού ελέγχου είναι πάντα μία κρίσιμη παράμετρος για τη λειτουργία της δημοκρατίας, πολύ περισσότερο σε εγχειρήματα τέτοιου μεγέθους.
Οι ηγεσίες θα πρέπει να παραμερίσουν τις εθνικές επιδιώξεις που πολλές φορές εξυπηρετούν κομματικά ή τοπικά συμφέροντα και να βάλουν σε προτεραιότητα τη διαμόρφωση πανευρωπαϊκών στόχων, που θα αποβλέπουν στην ανάδειξη της Ευρώπης σε γεωπολιτική δύναμη, προς όφελος όλων των μελών-κρατών, μικρότερων και μεγαλύτερων, του Βορρά ή του Νότου. Το κοινό όφελος αποτελεί καθήκον, εάν θέλουμε να επιτύχει η ένωση της Ευρώπης κι αυτό θα πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να διασφαλίσεις τη συμμετοχή και τη συναίνεση. Η έξαρση του εθνικισμού ή του λαϊκισμού δεν μπορεί να αναχαιτιστεί εάν οι κοινωνίες παραμείνουν έξω από το παιχνίδι της ενημέρωσης και των αποφάσεων.