Ο Ν. Ρωμανός και οι καταλήψεις

Ο Ν. Ρωμανός και οι καταλήψεις

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στη ζωή, ανήκει αναμφισβήτητα στον Νίκο Ρωμανό και τους λοιπούς νέους κρατούμενους που απόκτησαν τη φοιτητική ιδιότητα. Αν η ανεπάρκεια της σχετικής νομοθεσίας δεν τους επιτρέπει να το ασκήσουν, χρέος της Πολιτείας είναι να την αναθεωρήσει το ταχύτερο δυνατό. Ομως, ο μέγας θόρυβος και η κινητοποίηση που δίκαια ογκώθηκε, συνδέεται αναπόσπαστα με την άλλη όψη του νομίσματος: τις καταλήψεις των ΑΕΙ, τη βίαιη παρεμπόδιση της διδασκαλίας, την αυταρχική και αυθαίρετη επιβολή μειοψηφιών στον μέγιστο όγκο των φοιτητών.

Τι θέλει η σιωπηρή πλειοψηφία που αποσύρεται μπροστά στην ωμή βία των ολίγων; Ακριβώς ό,τι και ο Νίκος Ρωμανός: ανοικτές θύρες στα ΑΕΙ, δικαίωμα στη μόρφωση, δυνατότητα να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, αναγνώριση στη διαφορά γνώμης.

Θα ήταν ευχής έργο αν όσοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και παράγοντες της δημόσιας ζωής ευαισθητοποιήθηκαν –και δικαίως, το τονίζω και πάλι!- για την υπόθεση του Νίκου, έδειχναν την ίδια ευαισθησία και για τα χιλιάδες παιδιά που αγωνίστηκαν, προσπάθησαν, ξενύχτησαν και κατέκτησαν μια θέση ελπίδας που αμέσως είδαν να φυλλορροεί. Δεν δικαιούνται και αυτοί οι νέοι το ίδιο ενδιαφέρον και την ίδια προοπτική; Το σύστημα που ο Νίκος Ρωμανός πολέμησε αποδεικνύεται μονόπλευρο και με κροκοδείλια δάκρυα συγκινείται για τον έναν αλλά περιέργως αδιαφορεί για τους πολλούς. Αλλά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος, από τον οποίο προέρχεται τόσο η υποστήριξη του Νίκου όσο και οι κινητοποιήσεις των καταλήψεων, εμφανίζεται βαθύτατα αντιφατικός. Οποιος διεκδικεί το δικαίωμα του Νίκου στη μόρφωση, δεν μπορεί να το αρνείται στα χιλιάδες θύματα των καταλήψεων. Υποστήριξη του ενός και σιωπή ως προς τους άλλους είναι υποκρισία, υποκρύπτει σκοπιμότητες και στερείται ηθικής νομιμοποίησης.

Το είχα τονίσει και από παλιά: οι καταλήψεις είναι έκφραση ακραίου ολοκληρωτισμού, είναι βία που παράγει βία και δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα τάγματα εφόδου των ναζί που έκαιγαν τα βιβλία των αντιφρονούντων. Μόνο που τώρα αντί για βιβλία καίγεται το μέλλον των νέων και μαζί το μέλλον του δημόσιου Πανεπιστημίου. Καλύτερη προπαγάνδα υπέρ της ιδιωτικής ανώτατης παιδείας δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Μια πρόταση, λοιπόν: με την ευκαιρία της αναθεώρησης του Συντάγματος, να προστεθεί διάταξη που να απαγορεύει ρητά τη βίαιη παρεμπόδιση διεξαγωγής διδασκαλίας στα ΑΕΙ. Είναι ο μόνος ίσως τρόπος να αναδειχθεί η διογκωμένη αγανάκτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας και η δύναμη της κοινωνικής συνείδησης που υποστηρίζει το αίτημα: ανοιχτά Πανεπιστήμια για όλους – και για τον Ρωμανό!

* Ο κ. Xρίστος Χ. Μυλωνόπουλος είναι καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή