Είναι τα εγκαίνια για τα οποία θα μιλάει η Αθήνα αυτό το καλοκαίρι ώς τις 13 Σεπτεμβρίου, που η Υδρα του Π. Τέτση και η «αποθέωση του Τοπίου» της θαλασσινής Ελλάδας εγγράφεται πλέον ως το καλλιτεχνικό γεγονός που πρωτοπαρουσίασε στο ολόφωτο μέγαρό του το Ιδρυμα Βασίλη & Μαρίνας Θεοχαράκη με τη ζωγραφική δουλειά τεσσάρων ετών (2010-2014) του Π. Τέτση. Κατέβηκε «ο Θεός του Ολύμπου» Π. Τέτσης και μαζί με τον Βασίλη Θεοχαράκη υποδέχθηκαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο σε μια άλλη αποστολή του, απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων.
Είναι τα εγκαίνια που τα κύματα του κόσμου –φιλότεχνοι, συλλέκτες, ζωγράφοι, καλλιτέχνες, Ακαδημαϊκοί, φίλοι με την πρόσκληση στο χέρι– πέρασαν την πόρτα της Βασιλίσσης Σοφίας και Μέρλιν και βρέθηκαν στην Υδρα του Παναγιώτη Τέτση, σε ένα εικαστικό πανόραμα, με τους στίχους των ποιητών «να πλέκουν δοξαστικό και τραχύ ύμνο», όπως γράφει η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα για τον γενέθλιο τόπο του Παναγιώτη Τέτση. 27 πίνακες μνημειακοί σε μέγεθος ιστορούν μια «θεόκτιστη» νησιωτική Ελλάδα, ανάμεσά τους μια «Σαντορίνη». Βράχια, ακτές στο φως και το σκότος των τεσσάρων εποχών, λουσμένα στη σιωπή της δημιουργίας από το χέρι του Π. Τέτση που ατενίζει το πέλαγος, κοιτάζει την ψυχή του, και η Υδρα του, και όχι μόνον αυτή, προβάλλει αποκαλυπτική, μιας Ελλάδας, μιας πατρίδας που η θάλασσά της εκφράζει τη γαλήνη και το αντάριασμα ανθρώπων και τοπίου. Κι αυτά τα κύματα του κόσμου δεν έπαψαν να έρχονται ώς αργά το βράδυ της 6ης Μαΐου 2015, και να στέκονται με δέος, τιθασεμένα μπροστά στο θάμβος που ξεχύνεται από κάθε πίνακα, με την υπογραφή Π. Τέτση. Κι έφευγαν, παίρνοντας μαζί τους εντυπώσεις συγκλονιστικές για μια τέχνη που μιλάει στον νου και στην καρδιά και που λειτουργεί ως ανάταση και εξάγνιση μαζί. Οσα και αν έχουν ήδη γραφεί, ο καθένας θα μπορέσει να συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που δίνει φτερά στη ζωγραφική του Τέτση, που μας κάνει και πάλι περήφανους, που είναι δικά μας, ελληνικά πέρα ώς πέρα, και τα άγρια βράχια και το ουράνιο τόξο σαν αρχίζει να διαγράφεται μετά την καταιγίδα, σύνορο μεταξύ βραχότοπου ηρωικού και ουρανού. Ως τις 13 Σεπτεμβρίου σε καθημερινές ώρες λειτουργίας, η έκθεση είναι εκεί και μας περιμένει, αντίδωρο του ταλέντου και της γενναιοδωρίας του Παναγιώτη Τέτση.
Η μάχη της αφιέρωσης
Ο Παναγιώτης Τέτσης είναι γεννημένος πρωταγωνιστής και ήταν εκεί, ψηλός, εφηβικός, με γλυκό χαμόγελο, ροζ πουκάμισο και παπιγιόν, για να χαρεί κι αυτός, μαζί με τον κόσμο, τα εγκαίνια αυτής της στιβαρής ζωγραφικής δουλειάς του που κράτησε τέσσερα χρόνια και έφερε εικαστικό μήνυμα που θα μείνει για πάντα… Το πήραν, μαζί με τις εντυπώσεις τους, οι επισκέπτες της έκθεσης των εγκαινίων, κι έφυγαν κρατώντας στο ύψος της καρδιάς τον συνοδευτικό Κατάλογο με τα 27 ζωγραφικά έργα, μεγάλων διαστάσεων κι αυτά, όπως και το εύρος του μηνύματος. Δεν θα το αποκρυπτογραφήσουμε, αυτό είναι δουλειά τού κάθε φιλότεχνου που στέκεται μπροστά στους πίνακες με την υπογραφή Π. Τέτση…
Μάχη έγινε, ηρωική και χαμογελαστή, γι’ αυτή την υπογραφή, για μια αφιέρωση από τον ζωγράφο στη σελίδα «Επιμένω να ζωγραφίζω». Στον 5ο όροφο, όπου τα έργα του Σπύρου Παπαλουκά, σε διαρκή έκθεση –ο Βασίλης Θεοχαράκης κρατά τις υποσχέσεις του πάντα– βρήκαν καταφύγιο οι δυο τους, όταν ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα των ομιλιών. Αφού έσφιξαν αμέτρητα χέρια, πήραν συγχαρητήρια κι ευχαριστίες, ανέβηκαν για να τα πουν, οι δυο τους, να ξαποστάσουν από τόση επιτυχία! Αλλά το ποτάμι του κόσμου έχει τρόπους και τους βρήκε! «Μια αφιέρωση, κύριε Τέτση!». «Για μένα!». «Για το παιδί μου!». «Για τον άνδρα μου». Και του έδιναν το στυλό τους, μαζί με τον δικό τους κατάλογο, για να τους γράψει.
– «Γίνεται εγώ, ο ζωγράφος, να υπογράφω με στυλό!» έβγαλε, γελαστά, άγρια φωνή ο Τέτσης. Εψαξε τις τσέπες του, ξετρύπωσε ένα τόσο δα μολυβάκι, και άρχισε να ρωτά: «Πώς σε λένε;». «Ειρήνη». «Χρόνια Πολλά, γιόρταζες», απαντούσε εκείνος και έγραφε την αφιέρωση «στην Ειρήνη που γιόρταζε», και υπέγραφε με τα μαγικά δάχτυλά του «Π. Τέτσης». «Για τον Κωνσταντίνο, τον ψηλέα», «για τον Μπάμπη και τη γυναίκα του Μπάμπη», «Για τη μαθήτριά μου στην ΑΣΚΤ» όλο και αφιέρωνε, λέγοντας και χωρατά, πίνοντας γουλιά-γουλιά ουίσκι με πάγο και την ευτυχία της ολοκλήρωσης μιας τιτάνιας ζωγραφικής δουλειάς, δίπλα στον Βασίλη Θεοχαράκη, στη Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, στον Αγγελο Δεληβορριά, στους δημοσιογράφους που τον είχαν ανακαλύψει και κυκλώσει. «Πόσοι Πρόεδροι Δημοκρατίας έχουν εγκαινιάσει εκθέσεις σας;», τον ρώτησαν. «Δύο! Ο Κωστής Στεφανόπουλος, που είναι φίλος μου, και τώρα, σήμερα, ο Προκόπης Παυλόπουλος». Και για να δώσει τέλος στις ερωτήσεις, ο Π. Τέτσης κάλεσε «άλλος για αφιέρωση;».
ΤΗΛΕΦΟΣ