Δεν ήθελε και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για περαιτέρω μπαχαλοποίηση των Πανεπιστημίων θα είχαν τα θλιβερά αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών (13.5.2015), όταν χουλιγκάνοι με καδρόνια και ρόπαλα επιτέθηκαν και έσπασαν τα κεφάλια φοιτητών. Ηθελε καθαρό από ιδεοληψίες μυαλό, που δυστυχώς είναι σε ανεπάρκεια στο υπουργείο Παιδείας. Ο κ. Τάσος Κουράκης ζει στη δεκαετία του ’80 –τότε που ήταν της μόδας η αλογοουρά και οι «μεγάλοι φοιτητικοί αγώνες»– και ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς ακόμη πιο πίσω· τότε που κυριαρχούσαν η κιμωλία και ο μαυροπίνακας. Επόμενο είναι να νομοθετούν με βάση τις παραστάσεις που έχουν, και να ζούμε τα αποτελέσματα των ιδεοληψιών τους.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «σε 11 πόλεις και σε περισσότερους από 40 φοιτητικούς συλλόγους σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια. Πιο συγκεκριμένα, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Λάρισα και Φλώρινα οι φοιτητές έγιναν στόχος βίαιων επιθέσεων από ομάδες 20-30, κατά περίπτωση, ροπαλοφόρων. Τα πρώτα επεισόδια ξεκίνησαν στο ΑΠΘ, ενώ ακολούθησαν τα επεισόδια στην Αθήνα. Χαρακτηριστικά, κουκουλοφόροι με ρόπαλα επιτέθηκαν σε φοιτητές στο Γεωπονικό, Οικονομικό και στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, με αποτέλεσμα τέσσερις να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, ένας εξ αυτών σοβαρά, ο οποίος κατόπιν έδωσε κατάθεση στον εισαγγελέα. Επίσης, στο Οικονομικό Παν. Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) ομάδα αντεξουσιαστών επιτέθηκε σε φοιτητές με αποτέλεσμα να διακοπεί οριστικά η διαδικασία» (Καθημερινή 14.5.2015).
Εν τω μεταξύ, την ίδια μέρα, η «Καθημερινή» δημοσίευε ένα άρθρο για το μεγάλο πρόβλημα φοιτητικής κατοικίας που έχουν οι ξένοι φοιτητές στο Λονδίνο. «Μέσα στο 2015 έχουν συναφθεί συμφωνίες για φοιτητικά καταλύματα που ανέρχονται στα 3,5 δισ. στερλίνες (4,8 δισ. ευρώ)… Η Βρετανία διαθέτει 1,8 εκατ. αλλοδαπούς και ημεδαπούς φοιτητές, αλλά σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, υπάρχουν μόνο 525.000 φοιτητικές κλίνες. Αυτά μπορεί να είναι ενοικιαζόμενα δωμάτια, ένας συνδυασμός αυτού που μπορούσαν να προσφέρουν τα πανεπιστήμια και αυτού που ενοικιάζει ο ιδιωτικός τομέας, είτε απευθείας στους φοιτητές είτε μέσω συμφωνίας με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Τα ενοίκια αυξάνονται διαρκώς κατά 3% έως 4% ετησίως, ενώ η πληρότητα των καταλυμάτων κυμαίνεται από 97% έως 99%» (Καθημερινή 14.5.2015)
Οι ιδεοληψίες κοστίζουν
Ας σκεφθούμε λίγο πόσα λεφτά χάνει η χώρα λόγω ιδεοληψιών των κυβερνώντων, συνδικαλιστών ακαδημαϊκών συντεχνιών και άλλων οπισθοδρομικών. Εχουμε πόλεις σαν την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, την Πάτρα με πλούσια πολιτιστική παράδοση, θαυμάσιο καιρό, έντονη νυχτερινή ζωή (μετράει αυτό για τους φοιτητές) και χιλιάδες ανοίκιαστα καταλύματα τα οποία ρημάζουν, ενώ οι ιδιοκτήτες τους πληρώνουν ΕΝΦΙΑ. Ποιος σπουδαστής κλασικών επιστημών δεν θα ήθελε, για παράδειγμα, να περάσει ένα εξάμηνο στην Αθήνα για να διδαχθεί ελληνική φιλοσοφία στην Ακαδημία Πλάτωνος, στην Πνύκα, στο Λύκειο του Αριστοτέλη στην Αρχαία Αγορά; Στην Ακαδημία Πλάτωνος, μάλιστα, ο Δήμος Αθηναίων επενδύει για να δημιουργήσει ένα ψηφιακό μουσείο το οποίο, «θα μπορεί να είναι πυρήνας όχι μόνο για ξεναγήσεις αλλά και για εκπαιδευτικά προγράμματα με τα σχολεία της Ακαδημίας Πλάτωνος και άλλων συνοικιών. Η γειτονιά μοιάζει παραμελημένη, αλλά οι δυνατότητες είναι μεγάλες» (Καθημερινή 13.5.2015).
Σ’ αυτές τις πόλεις, τα δημόσια πανεπιστήμια δεν μπορούν να προσελκύσουν ξένους φοιτητές λόγω της γραφειοκρατικής τους εξάρτησης από το υπουργείο Παιδείας, εξάρτηση που η αντιμεταρρύθμιση Μπαλτά-Κουράκη την κάνει μεγαλύτερη. Κάποιοι πρυτάνεις μπορεί να θέλουν, αλλά η γραφειοκρατία τούς δημιουργεί πολλάκις ανυπέρβλητα εμπόδια. Μη κρατικά (ελληνικά και ξένα) ΑΕΙ δεν μπορούν να ιδρυθούν, διότι ολόκληρο το πανεπιστημιακό και πολιτικό κατεστημένο (από τον Ευάγγελο Βενιζέλο μέχρι τον Τάσο Κουράκη) αντέδρασε το 2006 και δεν πέρασε η αλλαγή του άρθρου 16, που θα απελευθέρωνε και τα δημόσια πανεπιστήμια από τα δεσμά του εκάστοτε υπουργού. Ακόμη και τα πανταχόθεν κυνηγημένα (ελληνικά και ξένα) κολέγια που φέρνουν ξένους φοιτητές περνούν τα μύρια όσα. Φοιτητική βίζα στην Ελλάδα δεν εκδίδεται, παρά μόνο τουριστικές (90 ημερών) και άδειες παραμονής. Ενώ τα κολέγια έχουν κάνει όλες τις γραφειοκρατικές προετοιμασίες για να δεχθούν ξένους φοιτητές (π.χ. έχουν συνάψει συμφωνίες με ξένα ΑΕΙ ώστε οι φοιτητές να περνούν τα μαθήματά τους εδώ), η ιδιωτική πρωτοβουλία τους δεν περνά ατιμώρητη. Οσοι θέλουν να σπουδάζουν ένα εξάμηνο στην Ελλάδα υποχρεούνται, όπως οι Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί κ.λπ. μετανάστες, να περάσουν από τη διαδικασία έκδοσης άδειας παραμονής. Χάνουν απίστευτο χρόνο να καταθέσουν απίθανα χαρτιά στην Περιφέρεια, παίρνουν ένα έγγραφο (προσωρινής διαμονής) κι επειδή η ελληνική γραφειοκρατία πάει με τον αραμπά, η τελική άδεια παραμονής τους εκδίδεται αφού αυτοί έχουν τελειώσει το εξάμηνο κι έχουν γυρίσει στην πατρίδα τους. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα αν ένα ξένος καθηγητής θα ήθελε να διδάξει εδώ, αφού μαζί με την άδεια παραμονής πρέπει να περάσει και τον σκόπελο του ΔΟΑΤΑΠ, διότι για να κάνει ένα μάθημα, π.χ. ο Νόαμ Τσόμσκι, θα πρέπει να είναι σίγουρο το ελληνικό κράτος ότι όλα τα τα πτυχία του είναι… ισότιμα με εκείνα των ελληνικών πανεπιστημίων.
Μπορούμε να φανταστούμε, λοιπόν, τα πρωτογενή αλλά και τα δευτερογενή οφέλη που θα υπήρχαν για την οικονομία, αν απελευθερωνόταν η αγορά Παιδείας στην Ελλάδα. Δεν είναι μόνο τα δίδακτρα που θα πλήρωναν (σκληρό συνάλλαγμα για τη χώρα) οι ξένοι φοιτητές. Η κτηματαγορά θα άρχιζε να κινείται για να βρεθούν φοιτητικά καταλύματα. Οι επιχειρήσεις οικοδομής επίσης, αφού πολλά από τα διαμερίσματα που σήμερα ρημάζουν χρειάζονται ανακαίνιση. Η βιομηχανία της διασκέδασης δεν θα ανακυκλώνει μόνο εγχώριο χρήμα, αλλά και φοιτητικό συνάλλαγμα. Τα δημόσια ΑΕΙ θα αναγκαζόταν να γίνουν καλύτερα, αφού θα απευθύνονταν στην παγκόσμια αγορά για να προσελκύσουν ξένους φοιτητές. Οι χιλιάδες διδάκτορες θα έβρισκαν μια διέξοδο απασχόλησης, αφού τα νέα αγγλόφωνα τμήματα –δημοσίων και μη κρατικών ΑΕΙ– θα χρειάζονταν και νέο προσωπικό. Η τουριστική περίοδος στην Ελλάδα, από τετράμηνη, θα γινόταν δωδεκάμηνη με όλα τα ευεργετικά αποτελέσματα.
Παρωχημένες αντιλήψεις
Γιατί δεν γίνεται, όταν το Λονδίνο έχει έσοδα (μόνο από τη φοιτητική στέγαση) 4,8 δισ. ευρώ; Διότι οι Ελληνες ψηφίζουν κόμματα με παρωχημένες αντιλήψεις (και τα οποία υπόσχονται ότι μ’ ένα μαγικό διαπραγματευτικό τρόπο θα φέρουν δανεικά στη χώρα), τα οποία αναθέτουν τα υπουργεία σε ανθρώπους παρωχημένων αντιλήψεων (όπως είναι ο κ. Μπαλτάς και ο κ. Κουράκης) και τα οποία φοβούνται ότι αν καθαρίσουν την κουρελαρία στα ΑΕΙ και πατάξουν τους χουλιγκάνους με τα καδρόνια, θα… παραβιαστεί το ακαδημαϊκό άσυλο. Ετσι, ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι δεν «τα φάγαμε μαζί», ευθυνόμαστε όλοι μαζί για το γεγονός ότι υπουργός Παιδείας είναι ένας εραστής του μαυροπίνακα (φαντάζεστε να έρχονται ξένοι φοιτητές σε αίθουσες χωρίς επιδιασκόπια και προτζέκτορες;) κι ένας άλλος τύπος που πιστεύει ότι το χτίσιμο των πρυτάνεων από «επαναστατημένα», είναι δημοκρατικό τους δικαίωμα. Οι ιδεοληψίες έχουν κόστος και η ελληνική κοινωνία, που έχει πολλές, αναγκαστικά θα έχει μεγαλύτερο…