Μηνυτήρια αναφορά για σειρά αδικημάτων που σχετίζονται με ενδεχόμενη διαρροή απορρήτων εγγράφων και παραβίαση των μυστικών της Πολιτείας κατά παντός υπευθύνου υπέβαλαν στην Εισαγγελία του Α.Π. οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, στοχεύοντας στον Γιάννη Πανούση. Οι δύο υπουργοί ισχυρίζονται ότι αγνοούν το περιεχόμενο των καταγγελιών του Πανούση, καθώς αυτό διέπεται από το απόρρητο της δικαστικής έρευνας. Τώρα μάλιστα!
Είναι η πρώτη φορά σε τόσο υψηλό επίπεδο που αναζητούνται ευθύνες για διαρροές απορρήτων εγγράφων. Υπάρχουν όμως κι άλλες διαρροές και αφορούν στο στάδιο της ανάκρισης, όπου οι διαρροές των ανακριτικού υλικού αποτελούν πλέον μόνιμη κατάσταση. Πριν ακόμη περατωθεί η ανάκριση και η δικογραφία φθάσει στον κατηγορούμενο έχει ήδη δημοσιευθεί –σε αποσπάσματα– στο διαδίκτυο…
Είναι προφανές ότι είτε κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες, τυφλοπόντικες, διαθέτουν το προφητικό χάρισμα, είτε υπάρχει ομφάλιος λώρος μεταξύ Εκτελεστικής Εξουσίας και Δικαιοσύνης, είτε ενεργούν κατά την εικαζόμενη βούληση.
Δεν είναι λίγοι οι διασυρθέντες και οι εξοντωθέντες κοινωνικά, οικονομικά ή και πολιτικά με αυτήν την πρακτική. Για την κοινωνία η ενοχή τους είναι αυταπόδεικτη. Περισσεύει άλλωστε κι ο φθόνος. Η όποια κυβέρνηση επιτυγχάνει την εξόντωση του αντιπάλου πριν η Δικαιοσύνη αποφανθεί οριστικά. Είναι κάτι που εθιμικά σήμερα επικρατεί. Εδώ είναι Ελλάδα! Δεν υπάρχουν κανόνες! Ομως πόσο υπερήφανοι είναι οι υπεύθυνοι της διαρροής και κατ’ επέκταση ο θεσμός που υπηρετούν; Κάποτε μετά από πιέσεις διατάσσονταν προκαταρκτική εξέταση. Εστω κι αν αυτή όδευε στο αρχείο.
Ο μεγάλος φόβος κάθε ευυπόληπτου πολίτη είναι ο πιθανός διασυρμός χωρίς δυνατότητα αποκατάστασης της τιμής του.
«Οπου κάτσει η μπίλια», όπως μου έλεγε ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός. Ιδιαίτερα όταν λειτουργεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ των εξουσιών και η μία ελέγχει την άλλη με τους γνωστούς τρόπους. Με προαγωγές ιδίως στους ανώτατους βαθμούς και τοποθετήσεις μετά την αναχώρησή τους από την ενεργό υπηρεσία σε θέσεις εξουσίας. Οι καλοί, οι θεωρούμενοι βολικοί, ασφαλώς προτιμούνται. Το χρέος όμως δεν ξεπληρώνεται εύκολα, γι’ αυτό και η πληροφόρηση είναι στοιχειώδης ανταπόδοση. Πόσω μάλλον όταν μπορούν να βοηθήσουν και στα περαιτέρω. Θα μπορούσε λοιπόν η δικαστική εξουσία να ελέγξει πειθαρχικά όσους κακοποιούν με αυτό τον τρόπο την έννοια της απονομής της Δικαιοσύνης και καταδικάζουν πρόωρα τον όποιον πολίτη οι πράξεις και παραλείψεις του έφεραν ενώπιον του φυσικού του δικαστή και αντ’ αυτού αποφάνθηκαν άλλοι αναρμόδιοι, κακόπιστοι.
Τα τελευταία χρόνια αυτό το είδος της αγαστής αλλά όχι αγαθής συνεργασίας των δύο εξουσιών ή μάλλον γνωστών συνδικαλιστών και παρατρεχάμενων με τις πολιτικές ηγεσίες έχει λάβει καθεστωτικό σχεδόν χαρακτήρα. Ο τρόπος προαγωγών είναι ενδεικτικός και η συχνότητα παραμονής σε πολιτικούς χώρους ενισχύει διάφορους σχεδιασμούς για το μέλλον το δικό του και κατ’ επέκταση του τρόπου που θα λειτουργεί η Δικαιοσύνη.
Στο μυαλό πάντοτε των πολιτικών ιθυνόντων είναι η μη ενόχληση του πολιτικού τους χώρου, γι’ αυτό και παρατηρείται προσφορά κυβερνητικών αξιωμάτων σε αφελείς, και μη, δικαστικούς. Οι πρώτοι είναι αναλώσιμοι. Χρησιμοποιούνται για να προσδώσουν κύρος στην κυβέρνηση αλλά και προσβάσεις, όταν στην αρχή δεν τις έχουν αποκτήσει.
Η δεύτερη κατηγορία αξιοποιείται σε πιο σταθερή κατάσταση, ιδίως αν γνωρίζει και τα δικαστικά τερτίπια.
Υπάρχουν όμως οι άτεγκτοι δικαστές, η πλειοψηφία, οι οποίοι γενναιοφρόνως σκέπτονται και αποφασίζουν κατά τον νόμο και τη συνείδησή τους, όσον κι αν δεν έχουν τύχη για τα υψηλότατα αξιώματα, όχι μόνο δικαστικά. Εξακολουθούν να μένουν πιστοί στον όρκο τους και στην επαγγελματική τους αξιοπρέπεια. Δεν τους εγγίζουν όλοι αυτοί οι πειρασμοί, παρά μόνον η προσήλωση και η ορθή απονομή της Δικαιοσύνης, η αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου στην κοινωνία, το οποίο έχει πληγεί.
Δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις. Απλώς γνωρίζουν ότι «εν Δικαιοσύνη συλλήβδην πάσα αρετή εστί».
*Ο κ. Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.
