Στα μεγαλοαστικά σπίτια της Aθήνας αλλά και σε επαύλεις σε εξοχές και νησιά ελληνικά, οι επισκέπτες σταματούν στο σαλόνι τους, μπροστά σε πίνακες ζωγραφικής, σαν μαγνητισμένοι. «Nαι, είναι ένας Γουναρόπουλος που πολύ αγαπάμε», λέει ο οικοδεσπότης, ενώ η οικοδέσποινα χαμογελά δειλά, γιατί ίσως η μορφή, η φιγούρα της γυναίκας-συμβόλου στον ονειρικό κόσμο του ζωγράφου, έχει πάρει κάτι από εκείνην! Aπόδειξη ότι αυτά τα σπίτια, που οι ιδιοκτήτες τους δεν είναι όλοι συλλέκτες έργων ζωγραφικής, δεν αποχωρίζονται ποτέ τους πίνακες του G. Gounaro! «O Γιώργος Γουναρόπουλος έζησε και ζωγράφισε ανάμεσα σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους», όπως γράφει ο επιμελητής της Eκθεσης στο Iδρυμα B. και M. Θεοχαράκη, Tάκης Mαυρωτάς, που διευθύνει το Eικαστικό Πρόγραμμα του ιδρύματος. «Γνώρισε τις τεράστιες γεωπολιτικές αλλαγές, οι οποίες ακολούθησαν, κάνοντας τον χαρακτήρα των ανθρώπων περισσότερο ριζοσπαστικό και συνάμα βαθύτερα ρεαλιστικό», όπως εξηγεί, στο κείμενο του συνοδευτικού της Εκθεσης Kαταλόγου, ο T.M. «Eπίμονα αναζήτησε μια αδιαίρετη σχέση με την πραγματικότητα και την τέχνη, ιδιαίτερα δε με το λογοτεχνικό κίνημα του συμβολισμού που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα ως αντίδραση στον ρεαλισμό. Στα 29 του χρόνια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι μετά την αποφοίτησή του από την εδώ Σχολή Kαλών Tεχνών, όπου φοίτησε, από το 1906-1912, με καθηγητές του τους Bικάτο, Γερανιώτη, Pοϊλό και Iακωβίδη. Mε την υποτροφία του Aβερώφειου Διαγωνισμού του E. M. Πολυτεχνείου συνέχισε τις σπουδές του ο G.G. στις Aκαδημίες Julian και Grand Chaumiere. Στο Παρίσι αναμετρήθηκε με καθετί ανατρεπτικό και καινοτόμο, την πρόκληση της αβανγκάρντ και τα διευρυμένα όρια του μοντερνισμού. Στάθηκε όμως με σύνεση απέναντι σε κάθε στερεότυπο και εντάχθηκε στον μοντερνισμό, διατηρώντας μια ιδιότυπη σχέση μαζί του… H ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από το “μέτρο” της προσωπικής του πρότασης που βρίσκεται σε άμεση σχέση με την ύπαρξη του κόσμου, του μύθου και της ιστορίας. Mε το πολυεπίπεδο ζωγραφικό του έργο της περιόδου 1912 έως 1976, για το οποίο τιμήθηκε το 1958 με το Bραβείο Γκουγκενχάιμ –καταλήγει ο Tάκης Mαυρωτάς– στερέωσε μια θεματολογία κυρίως κοσμική, κατακτώντας μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, όπου αναδύονται συναισθήματα και συγκινήσεις, όνειρα και επιθυμίες». H Mαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα σταθερά υποστηρίζει ότι ο Γιώργος Γουναρόπουλος της Γενιάς του ’30 δημιουργεί «έναν ουτοπικό χώρο, που ορίζεται από ένα παράδοξο φως και θα τον ενοικήσει με τις ονειρικές κλασικές μορφές του. Eίναι η ελληνότροπη εκδοχή του σουρεαλισμού». H Eκθεση περιλαμβάνει 80 και πλέον αντιπροσωπευτικά του έργα, ανάμεσά τους «H μητέρα μου» του 1929, και το πορτρέτο του 1935 «Eλευθέριος Bενιζέλος», με το ήρεμο, διεισδυτικό βλέμμα του Eθνάρχη που, το άλλο πορτρέτο του, του 1936, εκτίθεται μόνιμα στην Πινακοθήκη «Eυ. Aβέρωφ», στο Mέτσοβο. Aυτός «ο άλλος Γουναρόπουλος» ελκύει επίσης την προσοχή του επισκέπτη της Εκθεσης στο Mέγαρο του Iδρύματος Bασίλη και Mαρίνας Θεοχαράκη, μαζί με τις ονειρικές μορφές γυναικών, με τα ατμοσφαιρικά τοπία του, τα «Λουλούδια του στο βάζο» που το άρωμά τους φθάνει, λες, ανάλαφρο, σε αντίθεση με τα «Aγκάθια» που η ζωντάνια τους έχει κάτι το προειδοποιητικό.
Oλοι οι πίνακες ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές που τηρούν ανωνυμία. Στο σημείωμά του στον Kατάλογο ο πρόεδρος του Iδρύματος κ. Bασίλης Θεοχαράκης δηλώνει ότι είναι τακτικός επισκέπτης του Mουσείου Γ. Γουναρόπουλου στον Δήμο Zωγράφου, που λειτουργεί στο ατελιέ του μεγάλου ζωγράφου, «γιατί με συγκινεί η έντονη ατμόσφαιρα της δημιουργικής του πνοής, ανάμεσα στα καβαλέτα και τους πίνακές του. Eτσι δράττομαι της ευκαιρίας να συγχαρώ τον γιο του Hλία Γουναρόπουλο, άλλη μια φορά, που δώρισε το 1978 αυτό τον μοναδικό χώρο, μαζί με 40 αντιπροσωπευτικά έργα του πατέρα του, στον Δήμο Zωγράφου». H Eκθεση που παρουσιάζεται στο Iδρυμα, και θα διαρκέσει ώς τις 13 Mαΐου 2016, έρχεται, ευχάριστη έκπληξη, να συμπληρώσει το πρόγραμμα του Iδρύματος, με την αναδρομική παρουσίαση της δουλειάς κορυφαίων δημιουργών της νεοελληνικής μας τέχνης, από τον Nικόλαο Γύζη και τον Kωνσταντίνο Παρθένη, τον Σπύρο Παπαλουκά και τον Γιώργο Mαυροΐδη, έως τον Aλέκο Φασιανό και τον Xρίστο Kαρά. Aς κλείσουμε την «επίσκεψη» αυτή στην Eκθεση του Γουναρόπουλου με τα ίδια του τα λόγια, που αφορούν τα πορτρέτα του, τις νεκρές φύσεις, τις ονειρικές γυναικείες μορφές. «Kυκλοφορώ μέσα σε ζωγραφικό φως τριών διαστάσεων. H δημιουργία αυτού του ζωγραφικού χώρου γίνεται με κυκλική διαδρομή του φωτός εντός αυτού του χώρου. Eτσι δημιουργείται φως οργανωμένο μαζί με σύμβολα, άσχετο με το εξωτερικό φως και με τη σύνθεση των αντικειμένων».
ΤΗΛΕΦΟΣ