Οι ευχές, ναι, είναι ακόμη δωρεάν. Την «Καλημέρα», πολλοί την έχουμε κόψει από καιρό αλλά σήμερα, πρώτη Ιουνίου, Ιουστίνου μάρτυρος, Ευελπίστου, Χαρίτωνος και Πύρρου οσίου, θα την πούμε την «Καλημέρα», ευελπιστώντας σε ένα καλό καλοκαίρι για τον μάρτυρα λαό, που οι θυσίες του μοιάζουν με πύρρειο νίκη! «Ακεφιές, πρωί πρωί» θα πει ο αναγνώστης, αλλά μετά όταν έρθει η ώρα του καφέ και του τσιγάρου, θα θυμηθεί τον ΦΠΑ, τον φόρο προστιθέμενης αξίας, που από 23% αυξάνεται στο 24% και έχει αντίχτυπο σε ό,τι κάνει την ημέρα, και τη νύχτα, του καθενός λίγο καλύτερη, ας πούμε υποφερτή.
Ο καφές, το τσιγάρο (αυτό για λόγους υγείας καλύτερα να κοπεί εντελώς), τα καύσιμα, το αλκοόλ, ώς και η διανυκτέρευση στα ξενοδοχεία και «τα τραπεζάκια έξω», η ταβερνούλα, επιβαρύνονται σημαντικά, «γι’ αυτό πίνετε νεράκι κι όχι καφέ», συστήνουν οι αρμόδιοι, μετά παρρησίας μάλιστα!
Η αύξηση στη διανυκτέρευση στα ξενοδοχεία προβλημάτισε αναγνώστη που ρώτησε: «Ξέρετε κανέναν που πάει σε ξενοδοχείο το απόγευμα ή το πρωί και φεύγει χωρίς διανυκτέρευση;». «Ναι, ξέρω», του απάντησα, «αλλά αυτού του είδους η διαμονή εκεί δεν επιβαρύνεται ακόμη…». Ο άνθρωπος γέλασε, «να ’στε καλά, μου φτιάξατε τη μέρα μου», είπε και το έκλεισε. Τη νύχτα του όμως; Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, κανένα προς το καλύτερο, ακόμη κι αυτή η πρωτομηνιά του Ιουνίου, που μας βάζει πλέον στο καλοκαίρι, εποχή διακοπών, με τα μπάνια του λαού σεβαστά ανέκαθεν και από τους πολιτικούς μας, ως κεκτημένο δικαίωμα των εργαζομένων και των οικογενειών, φέτος δεν γίνεται καν συζήτηση. Γιατί η ακρίβεια τρομάζει, όχι μόνον τους ανέργους αλλά και τους φορολογούμενους μισθωτούς και άλλες κατηγορίες εργαζομένων, ακόμη και τις επώνυμες επιχειρήσεις που ταλαντεύονται μεταξύ συνέχειας και «λουκέτου». Ακόμη και τα άνθη του κάκτου, που με τον ζεστό, καλοκαιρινό καιρό, πρωί πρωί, άνοιξαν σαν αστέρια, καλωσορίζοντας τον μήνα Ιούνιο, ώς το μεσημέρι είχαν τρομάξει από τα τόσα αγκάθια και έκλεισαν, παραλείποντας τη διανυκτέρευση. Καλό μήνα, ας ευελπιστούμε ότι κάτι καλό θα μας βγάλει από το τέλμα των προσδοκιών και των λαθών, που όλοι κάναμε, κι όλοι πληρώνουμε…
Δεύτερη ανάγνωση της συνταρακτικής αποκάλυψης της «Κ»
«Απροστάτευτη η πολιτιστική μας κληρονομιά», το άρθρο της δημοσιογράφου Μαργαρίτας Πουρνάρα, χθες, στην «Κ», με πρωτοσέλιδες φωτογραφίες και ολόκληρη την τρίτη σελίδα να καταγράφει τα ανήκουστα συμβάντα στην καρδιά της Αθήνας, με τους δράστες άγνωστους, ασύλληπτους και ανενόχλητους, ώστε όσες ορειχάλκινες κεφαλές δεν πρόλαβαν να κόψουν με τροχό –«Βοήθεια! Δεν ακούει κανείς;»– από το μάρμαρο του βάθρου στο Πάρκο Λογοτεχνίας, στον χώρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, τη νύχτα της 25ης Μαΐου, επέστρεψαν την επόμενη νύχτα της 26ης Μαΐου και πήραν την τελευταία κεφαλή, του Παντελή Χορν, έργο Πραξιτέλη Τζανουλίνου.
Σε κάποιο χυτήριο της Αττικής οι κεφαλές από ορείχαλκο –το μέταλλο έχει υπολογίσιμη αξία!– έλιωσαν ήδη και μένουν οι φωτογραφίες να θυμίζουν ότι υπήρχε εποχή που η Ελλάδα τιμούσε τους λογοτέχνες, τους ποιητές, τους ανθρώπους των γραμμάτων, τον Γιώργο Θεοτοκά, τον Κώστα Ουράνη, τον Κωστή Μπαστιά, τον Παντελή Χορν, και υπήρχε αστυνομία που να περιφρουρεί έναν τέτοιο συμβολικό χώρο!
Το άρθρο της Μαργαρίτας Πουρνάρα και εκείνο του Νίκου Βατόπουλου «Μια πόλη παραδομένη σε κυκλώματα, χωρίς καμία ανάληψη ευθύνης» κατέδειξαν σε τι χέρια βρίσκεται πλέον ο πολιτισμός μας – αφύλαχτος, αφρούρητος, χρήσιμος μόνο ως προς το υλικό που ήταν κατασκευασμένες οι κεφαλές στις προτομές! Χωρίς κανέναν σεβασμό για τους δημιουργούς έργου πνευματικού και για τους καλλιτέχνες που τα φιλοτέχνησαν! Εάν μπορούσε να μιλήσει ο Νίκος Καζαντζάκης, έργο του Σμυρναίου γλύπτη Απάρτη, του οποίου οι ορειχάλκινη κεφαλή είχε αποκοπεί το 2013 από τον ίδιο χώρο, θα επέμενε στο γνωστό εκείνο «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος». Ο κύκλος των ανθρώπων που τιμούν τον πολιτισμό, τις τέχνες, τα γράμματα, τους λογοτέχνες και το έργο τους και που έμειναν μπροστά στην αποκάλυψη εμβρόντητοι και μοναχικοί, προτιμούν να θυμούνται και να κρίνουν. Ολοι ελπίζουμε, φοβόμαστε και πολύ μάλιστα για το πού πάμε. Οσο για την ελευθερία, αυτή είναι από υλικό άφθαρτο…
ΤΗΛΕΦΟΣ