Ταλαιπωρία σεβάσμιων λουομένων
Κύριε διευθυντά
Για χρόνια περνάω τα καλοκαίρια μου στο χωριό Θέρμα της Ικαρίας, συνδυάζοντας ησυχία και ιαματικά λουτρά, που όντως αποδεικνύονται ευεργετικά. Ο κακοπαθημένος κόσμος – συνήθως υπέργηροι συνταξιούχοι με σοβαρά προβλήματα υγείας (και βαλαντίου) έρχονται με θυσίες να παραμείνουν ιδίοις εξόδοις για τη θεραπεία τους, αφού τα ασφαλιστικά ταμεία πλέον δεν συνεισφέρουν στα –έστω– βασικά έξοδα. Το κάθε λουτρό κοστίζει μόνο 4,50 ευρώ και με τα γύρω καφενεδάκια και τους δύο φούρνους βολεύεται το φαγητό. Για στέγη, καταλήγουν στα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ο στόχος αυτής της επιστολής είναι η σκανδαλώδης άρνηση – μάλλον πλήρης αδιαφορία (από τα σχετικά υπουργεία και Αρχές) να υπάρξουν δρομολόγια από και προς το αεροδρόμιο. Μόνη λύση, τα ταξί, που χρεώνουν 20 ευρώ την κάθε μεταφορά. Αβάσταχτο για το περιορισμένο βαλάντιο των λουομένων. Να συνυπάρξουν με άλλους ενδιαφερομένους και να μοιραστούν την κούρσα δεν φαίνεται να είναι εφικτό, σπαρμένοι όπως είναι στα διάφορα σημεία του χωριού. Εναλλακτική λύση θα ήταν το πλοίο της γραμμής, αλλά ανέφικτο για τους ανήμπορους, με την ταλαιπωρία που συμπεριλαμβάνει (ορθοστασία, σκάλες, πολλές ώρες κ. λπ.). Διερωτώμαι εάν αυτή η ανεπίτρεπτη κατάσταση πραγμάτων με την έλλειψη λεωφορείων από τα Θέρμα στο αεροδρόμιο θα φτάσει μέχρι τον υπουργό Πάνο Καμμένο, του οποίου η σύζυγος έλκει την καταγωγή από Ικαρία, πληροφορούμαι, ώστε να δοθεί μια λύση, έστω για την περίοδο Ιουνίου έως τέλη Σεπτεμβρίου και να ανασάνουν λίγο οι πολυπαθείς επισκέπτες που δεν έρχονται για να αλλάξουν τον αέρα τους, αλλά για να ανακουφιστούν.
Μαιρη Αγαθοκλη, Βρυξέλλες
Η ανάπλαση και τα μπάζα
Κύριε δευθυντά
Η Περιφέρεια Αττικής πρoσφάτως ανέθεσε μέγα έργο με τον ωραιοποιημένο τίτλο «Ανάπλαση Φαληρικού Ορμου» – με εξόφθαλμη σπατάλη χρημάτων και ουσιαστικό κόστος πέραν των δυνατοτήτων της. Από την ανάγνωση της αναλυτικής περιγραφής του έργου αυτού (όπως ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας Αττικής: – ως ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ -σελίδες 186) προκύπτουν τα ακόλουθα προκλητικά και εξωπραγματικά σημεία:
Α.: Η υπερυψωμένη Ποσειδώνος μετατίθεται (καλώς κατ’ αρχάς) προς τη θάλασσα, αλλά στη νέα της θέση θα περνά διαμέσου δύο τεχνικών σκεπαστών τούνελ(!) μήκους 300 μέτρων μέσα στην μπαζωμένη γη του Μοσχάτου και αντιστοίχως των Τζιτζιφιών – με αποτέλεσμα: τη δημιουργία νέου υψηλού χωμάτινου φράγματος, την αποκοπή της θέας προς τη θάλασσα, τον δραστικό περιορισμό του αερισμού της πόλης από τη θάλασσα, και την επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος. Παράλληλα οι τεράστιες ποσότητες μπάζων από τις νέες συνολικές εκσκαφές (150.000 κυβικα μετρα!) δεν απομακρύνονται, αλλά μεταφέρονται σε τρεις σωρούς προς την πλευρά της θάλασσας – ολοκληρώνοντας έτσι την αποκοπή της θέας και του αερισμού του Μοσχάτου και των Τζιτζιφιών. Ηδη το 1/3 της παραλίας του Μοσχάτου «φιλοξενεί» μπάζα ύψους 10 μέτρων(!) από τη δεκαετία του 1990 και για τα οποία δεν υπήρξε ποτέ οιαδήποτε μέριμνα απομάκρυνσής τους.
Το παρανοϊκής και πιθανότατα εξωχώριας αρχιτεκτονικής αντίληψης έργο κατασκευής τούνελ στην Παραλιακή της Αθήνας(!) και μάλιστα μέσα στην μπαζωμένη γη(!), πέραν του υπέρμετρου κόστους και του σαφούς νομικού κωλύματος (ΣτΕ – αποκοπή θέας/αερισμού), ευρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με την υπόλοιπη Παραλιακή –όπου η πρόσβαση προς τη θάλασσα γίνεται σε ανοικτές ισόπεδες διαβάσεις, ομοίως δε σε πλήρη δυσαρμονία με τις ακολουθούμενες παγκοσμίως πρακτικές.
Β.: Στο ίδιο έργο, πέραν της μετατόπισης της Παραλιακής, προβλέπεται πλήθος ογκωδών και άκρως δαπανηρών χωματουργικών / «αντιπλημμυρικών έργων» (κατά μεγάλο βαθμό αμφισβητούμενης ή μηδενικής χρησιμότητος), χωρίς να αντιμετωπίζεται το πρωταρχικής ανάγκης έργο της διευθέτησης της στένωσης του Κηφισού και της στένωσης του Ιλισού στις εκβολές τους, και οι οποίες έχουν προκαλέσει όλες τις μέχρι σήμερα πλημμύρες στο Μοσχάτο και στις Τζιτζιφιές.
Ευγενιος Μπαγανης, Διπλ. μηχ. ΕΜΠ, κάτοικος παραλίας Μοσχάτου
Νόμιμον μεν, μη ηθικόν δε
Κύριε διευθυντά
Διάβασα με προσοχή την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κ. Σερ. Κωνσταντινίδη (Οικον. «Καθημερινή» 15/7) σχετική με το πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης και ταυτότητος του κτιρίου, με την οποία ουδείς λογικός μπορεί να διαφωνήσει. Η σχετική διάταξη ψηφίστηκε από τους βουλευτές όλων των κομμάτων. Η παρέμβασή μου σκοπεί στο να θίξει την, εν μέσω κρίσης, προκλητική αναλγησία των βουλευτών αυτών, αλλά και την έλλειψη στοιχειώδους ευθιξίας των συναδέλφων μου μηχανικών που, ενώ είναι επίσημα γνωστό ότι όλα τα κτίσματα, νόμιμα ή αυθαίρετα, στερούνται μελέτης ενεργειακής απόδοσης, με εξαίρεση τα των προσφάτων ετών, δέχθηκαν ασμένως τη νόμιμη μεν αλλά σαφέστατα μη ηθική διάταξη για την έκδοση και μάλιστα από δύο μηχανικούς του σχετικού πιστοποιητικού, προκειμένου να προσποριστούν έσοδο εις βάρος εκατομμυρίων πτωχών ιδιοκτητών που αγωνιούν ακόμα και για την εξασφάλιση των διατροφικών τους καθημερινών αναγκών. Προς τι όλη αυτή η ταλαιπωρία συγκέντρωσης δικαιολογητικών από ηλικιωμένους και ανήμπορους ιδιοκτήτες για κάτι που είναι ήδη επισήμως γνωστό; Δεν θα αρκούσε μια υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη ότι το ακίνητό του στερείται μελέτης ενεργειακής απόδοσης; Λύση απλή χωρίς ταλαιπωρίες και το σπουδαιότερο ανέξοδη; Γιατί λοιπόν τόση διαδικασία, για να πουν αυτό το ίδιο με «πιστοποιητικό», όχι ένας αλλά δύο μηχανικοί; Η απάντηση βρίσκεται στο «τι κάνει νιάου, νιάου στα κεραμίδια». Υστερα, όλα τα στοιχεία υπάρχουν στις κατά τόπους πολεοδομίες, στους δήμους και αλλαχού. Γιατί το κράτος δεν τα παίρνει από εκεί; Πταίουν οι πολίτες για το μπάχαλο των κρατικών υπηρεσιών; Παντελώς παράλογη η ρύθμιση. Θλιβερή η διαπίστωση ότι ακόμα και μέσα στον λεγόμενο Ναό της Δημοκρατίας κυριαρχούν οι συντεχνίες, με τις όποιες οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται «καπέλο» και η ηλεκτρονική ταυτότητα του κτιρίου και μάλιστα βιντεοσκοπημένη… που θυμίζει το «όλα τα ‘χε η Μαριορή, ο φερετζές τής έλειπε…». Ελεος. Πού ζουν οι κ. βουλευτές; Χάιδεψαν τα αυτιά των χιλιάδων μηχανικών αλλά ράπισαν τις παρειές εκατομμυρίων ιδιοκτητών. Ψηφοθηρικά, χαμένοι. Το ισοζύγιο είναι σαφώς αρνητικό. Μόνο θλίψη προκάλεσαν. Τίμιο θα ήταν να δικαιολογήσουν την ψήφο τους στις περιφέρειές τους. Απ’ την άλλη, το ΤΕΕ νομίζει ότι με τέτοιες «γενόσημες ασπιρίνες», που στρέφουν εναντίον των μελών του εκατομμύρια ιδιοκτητών, μπορεί ν’ αντιμετωπίσει την κρίση του κλάδου; Αλλού θα έπρεπε να στρέψει την προσοχή του. Η ρύθμιση της κλοπής με νόμο την καθιστά νόμιμη, αλλά προκλητικά μη ηθική. Προτιμότερη η αξιοπρεπής επαιτεία από τη νομιμοποιημένη αγυρτεία…
Παναγιωτης Καρακατσουλης, Ομότ. καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών
Σχολείο, σημαία κι αναμνήσεις
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την ψήφιση του νέου νόμου για την Παιδεία (όλα ψηφίζονται από τους 153 των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!) και την υποβάθμιση της σημασίας της αριστείας με την παράλληλη υποβάθμιση της σημασίας της σημαίας, μου ήρθαν στον νου αναμνήσεις από τα εφηβικά μου χρόνια του γυμνασίου. Τότε λοιπόν στο σχολείο μας (δημόσιο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) και φαντάζομαι και σε όλα τα σχολεία της χώρας υπήρχε μία σημαντική σχολική εορτή με την ονομασία «Εορτή της Σημαίας». Στη Θεσσαλονίκη γιορταζόταν την 27η Οκτωβρίου. Σ’ αυτή, παρουσία όλων των μαθητών του σχολείου δίδονταν τα βραβεία και οι έπαινοι στους αριστούχους μαθητές όλων των τάξεων. Η πιο σημαντική στιγμή, όμως, ήταν όταν διδόταν η σημαία στον αριστούχο μαθητή της τελευταίας τάξεως με πέντε παραστάτες τους αριστούχους μαθητές των άλλων κατώτερων τάξεων. Ηταν μία στιγμή συγκίνησης και περηφάνιας.
Αθανασιος Μπιτσακτσης