Ενα μάθημα που διαρκεί 13 χρόνια

Ενα μάθημα που διαρκεί 13 χρόνια

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Α​​​​γαπητοί Ελληνες φίλοι. Κερδίσατε! Πετύχατε με λαμπρότητα στον δύσκολο στόχο της διοργάνωσης των Αγώνων. Ενα θερμό ευχαριστώ στη Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, που καθοδήγησε με ενθουσιασμό και εξαιρετική ικανότητα και χάρισμα την Αθήνα. Ευχαριστώ και τις ελληνικές αρχές που μεταμόρφωσαν την Αθήνα και οικοδόμησαν μια εκπληκτική πολεοδομική και αθλητική κληρονομιά. Ευχαριστώ όσους υποστήριξαν τους Αγώνες και περισσότερο τους καταπληκτικούς εθελοντές με τις ικανότητες και την ευγένειά τους (…). Ευχαριστούμε, Αθήνα. Ευχαριστούμε, Ελλάδα».

Πριν από ακριβώς 13 χρόνια: ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ζακ Ρογκ κηρύσσει το τέλος των 28ων Ολυμπιακών Αγώνων. Το ημερολόγιο έδειχνε 29 Αυγούστου του 2004.

Εχει σημασία να θυμόμαστε εκείνη την ημέρα όχι για να γεμίζουμε τον τρύπιο κουβά της «νοσταλγίας» ή την «εθνικής υπερηφάνειας», αλλά για να μαθαίνουμε από αυτά που πήγαν καλά αλλά και από αυτά που δεν πήγαν καθόλου καλά.

Γιατί αυτή είναι η ιστορία του 2004: μια σειρά από μικρούς θριάμβους και καταστροφές. Αλλά αν για τους Αγώνες της Αθήνας έχουν ειπωθεί περίπου τα πάντα, οφείλουμε να υπενθυμίζουμε όσα μας πήγαν μπροστά. Μια χώρα σε διαρκή αυτοκαταστροφικό οίστρο πετυχαίνει τελικά ένα μικρό θαύμα: την ύστατη, κυριολεκτικά, ώρα συσπειρώνεται γύρω από έναν εθνικό στόχο, επιταχύνει στα τελευταία χιλιόμετρα της κούρσας, βγάζει τον καλύτερό της εαυτό. Για να δείξει στο μεγαλύτερο διεθνές ακροατήριο που θα μπορούσε να ελπίζει ότι μπορεί να διοργανώσει το σημαντικότερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.

Κι αν η Ελλάδα είχε καταφέρει να αναβαπτίσει τη διεθνή της εικόνα, χρειάστηκαν λίγα μόλις χρόνια για να τα καταστρέψει όλα. Η πλήρης, σχεδόν, εγκατάλειψη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων μέχρι, ακόμα, και σήμερα αποδείχθηκε το πιο σκληρό μάθημα απ’ όλα. Σήμερα οι Αγώνες της Αθήνας διδάσκονται ως αντι-παράδειγμα ολυμπιακής αξιοποίησης, ο διεθνής Τύπος είναι αμείλικτος και δικαίως. Αυτό δεν μας άξιζε, δεν άξιζε στους χιλιάδες αφοσιωμένους επαγγελματίες του 2004, στους χιλιάδες εθελοντές των Αγώνων που έβαλαν πλάτες με τη δουλειά και το χαμόγελό τους.

Σίγουρα, αυτή η χώρα αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει τον εαυτό της, το όνομά της, αυτό που είναι και σημαίνει για τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είναι κάποια «κατάρα» που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, πρέπει να δούμε τι πάει στραβά, να δουλέψουμε και να το αλλάξουμε.

Ποτέ δεν είναι αργά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή