Οπλα και… καλή καρδιά

2' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η γλυκύτατη κυρία που έχει το καφέ-εστιατόριο απέναντι από την εκκλησία της μικρής κοινότητας του Σάδερλαντ Σπρινγκς μιλούσε απευθείας σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο από τον τόπο της τελευταίας τραγωδίας: «Είδα έναν άνδρα που κρατούσε ένα όπλο, ένα ντουφέκι, να τριγυρίζει στην εκκλησία. Αλλά ξέρετε, δεν το βρήκα παράξενο… είμαστε country people». Αλλιώς, άνθρωποι της υπαίθρου. Με τη ζεστή τους φιλοξενία και τις μικρές τους κοινότητες και τα καουμπόικα καπέλα και τα όπλα στα αυτοκίνητα και τις Κυριακές στην εκκλησία.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έσπευσε να δηλώσει ότι «η κατάσταση δεν έχει να κάνει με τα όπλα», αλλά ότι ο συγκεκριμένος δράστης ήταν προφανώς «ανισόρροπος». Οπως δήλωσε, «η ψυχική υγεία είναι ένα ζήτημα στις ΗΠΑ, όπως σε όλον τον κόσμο». Ακόμη κι έτσι, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος με βίαιο ιστορικό είχε πρόσβαση σε όπλα, με τα οποία σκότωσε τουλάχιστον 26 ανθρώπους, δίνει επιχειρήματα σε όσους υποστηρίζουν την αυστηροποίηση των συστήματος ελέγχου και την επέκτασή του σε όλους όσοι αγοράζουν όπλα. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται και ο τέως πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος το πάλεψε αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη της Γερουσίας ούτε μετά τη σοκαριστική, μαζική δολοφονία 20 μικρών παιδιών στο σχολείο Σάντι Χουκ.

Ο κ. Τραμπ, από την πλευρά του, δεν εμφάνισε καμία ένδειξη ότι σκέπτεται να αυστηροποιήσει το σύστημα ελέγχου – άλλωστε μία από τις πρώτες του κινήσεις στην προεδρία ήταν να ανατρέψει σχετική εκτελεστική απόφαση του προκατόχου του. Οπως δήλωσε, αν το σύστημα ήταν πιο αυστηρό, τότε ο πολίτης που πυροβόλησε και σταμάτησε τον δράστη πιθανώς να μην ήταν εκεί. Αυτό το επιχείρημα είναι το ίδιο με του πανίσχυρου λόμπι των όπλων, ότι «το μόνο που μπορεί να σταματήσει έναν κακό με ένα όπλο είναι ένας καλός με ένα όπλο». Αλλά πόσο διαφέρει αυτό το σκεπτικό από την Αγρια Δύση που απεικονίζουν τα καουμπόικα έργα και πώς συμβιβάζεται με ένα σύγχρονο, ισχυρό κράτος;

Σε έναν Ευρωπαίο μπορεί να φαίνεται τρομακτικό και παράλογο, αλλά η οπλοκατοχή είναι κατοχυρωμένη στο Σύνταγμα των ΗΠΑ, ένα από τα δέκα δικαιώματα των πολιτών που ψηφίσθηκαν το 1791. Η λεγόμενη Δεύτερη Τροποποίηση τους δίνει το δικαίωμα να φέρουν όπλα, ένα δικαίωμα που ήταν συνυφασμένο με την οργάνωση της ασφάλειας και της άμυνας των πολιτειών από εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους και με το δικαίωμα των πολιτών στην αυτοάμυνα. Οποιαδήποτε σκέψη κατάργησής του θεωρείται πολιτικά αδύνατη σε ένα κράτος που βασίζει ακόμη και σήμερα τη συνοχή του σε ένα Σύνταγμα παρωχημένο. Γι’ αυτό και η ερμηνεία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει τόση σημασία που τα δύο κόμματα μάχονται για τις έδρες μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών δικαστικών. Οι πιο πρόσφατες αποφάσεις του έχουν επιβεβαιώσει το δικαίωμα στην οπλοκατοχή.

Οι Αμερικανοί πολίτες έχουν τα περισσότερα όπλα στον κόσμο, καθώς στα 270 εκατομμύρια που ανέρχονταν το 2007, αναλογούσαν 90 όπλα για κάθε 100 ανθρώπους. Κάθε χρόνο, πάνω από 30.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στις ΗΠΑ από περιστατικά ένοπλης βίας. Αλλά δεν ισχύει το επιχείρημα του «καλού πιστολέρο»: σύμφωνα με τα στοιχεία του FBI, ούτε 1% των ανθρωποκτονιών δεν χαρακτηρίζεται αυτοάμυνα. Ούτε το ποσοστό τους είναι υψηλότερο στις περιοχές με τα λιγότερα όπλα: σύμφωνα με τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, στα σπίτια, στις πόλεις, τις πολιτείες και τις περιοχές που υπάρχουν τα περισσότερα όπλα, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες θανάτων από πυροβόλα όπλα. Στο Σάδερλαντ Σπρινγκς, οι άνθρωποι δεν κλειδώνουν τις πόρτες των σπιτιών τους. Αλλά ο κίνδυνος βρίσκεται μέσα σε αυτά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή