Η Αθήνα έχει κατακλυστεί αυτές τις μέρες από τουρίστες. Από τους προοδευτικούς Αμερικανούς που συχνάζουν στα Εξάρχεια για να πάρουν μια γεύση «μιζέριας» (γκράφιτι, σκουπίδια και αναρχία) μέχρι το Κολωνάκι όπου εκστασιασμένοι Αυστριακοί τρέχουν πίσω από Ντάτσουν με Ρομά που πουλάνε καρπούζια για να απαθανατίσουν την «κινηματογραφική» σκηνή, η βαριά βιομηχανία της χώρας μοιάζει με το συντομότερο ανέκδοτο.
Το ηλεκτρονικό εισιτήριο στα μουσεία μόλις λειτούργησε, τα ωράρια των αρχαιολογικών χώρων παραμένουν βαλκανικά και άβολα, οι τιμές είναι δυσανάλογα υψηλές με τις υπηρεσίες, εκδηλώσεις διακόπτονται από επεισόδια. Στο Μοναστηράκι βουτάνε πορτοφόλια επιτήδειοι, οι μπάρες ανοιγοκλείνουν με ραθυμία, οι υπάλληλοι στο μετρό μιλούν ελάχιστα αγγλικά. Ολο το κέντρο έχει μετατραπεί σε ένα αχανές Airbnb, πολυκατοικίες «ξεβράζουν» ξένους με βαλίτσες, τσουλάνε τα ροδάκια τους στους λόφους της πόλης και ο μονότονος ήχος υπενθυμίζει την εισβολή.
Το real estate γνωρίζει, λέει, τρελές δόξες. Ερχονται Κινέζοι επενδυτές, Τούρκοι διωγμένοι από τον Ερντογάν και Αραβες που δεν έχουν τι να κάνουν τα λεφτά τους κι αγοράζουν δεκάδες ακίνητα. Ακόμη κι η παραγνωρισμένη μέχρι πρότινος Κυψέλη θεωρείται πλέον Ελντοράντο. Μπόνους, μια βίζα.
Η ευφορία είναι διάχυτη, καινούργια μαγαζιά ανοίγουν, ανακαινίζονται ιστορικά κτίρια στην Ομόνοια, μπουτίκ ξενοδοχεία παντού και αλυσίδες μεγάλες επελαύνουν στη Συγγρού και στη ριβιέρα. Ο πληθυσμός παρασύρεται λίγο, γιατί λιγοστεύουν τα κλειστά μαγαζιά κι οι προθήκες οι αραχνιασμένες. Είναι όμως αυτή αληθινή ανάπτυξη; Εχει κάποια επίπτωση στο αληθινό εισόδημα των Ελλήνων πέρα από την αύξηση της εποχικής εργασίας και ένα χαρτζιλίκι για όσους μπορούν να διαθέσουν τα σπίτια τους προς ενοικίαση; Κι είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη αυτή η στρατηγική στον τομέα του τουρισμού; Το βίντεο που συνόδευσε το ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου για τη Σαντορίνη δείχνει τις συνέπειες της απουσίας υποδομών και συγκροτημένης πολιτικής. Συνωστισμός στα στενάκια, σπριντ για τη σωστή πόζα στην καλντέρα, εξουθενωμένοι ντόπιοι που προσπαθούν να επιβιώσουν σε αυτό το πανάκριβο σκηνικό για γάμους Ασιατών. Ανάλογη φαίνεται ότι είναι η κατάσταση και στη Μύκονο, παρόλο που και τα δύο αυτά νησιά έχουν μακρά παράδοση τουριστικής ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή ελάχιστοι είναι οι Ελληνες που αντέχουν πλέον να κάνουν πολυήμερες διακοπές, ακόμη και στα νησιά της άγονης γραμμής.
Απροσπέλαστα τα νησιά – αβίωτη η πρωτεύουσα. Τον Αύγουστο προτείνω να κλειστούμε όλοι στα σπίτια μας με ανεμιστήρες, να τρώμε καρπούζια αγορασμένα από Ντάτσουν και να διαβάζουμε τουριστικούς οδηγούς.