Κύριε διευθυντά
Θυμάμαι είχα επισκεφθεί το 1981 το τότε Λένινγκραντ στη μακρινή Ρωσία (τότε ΕΣΣΔ). Μου έκανε τεράστια εντύπωση ότι ο ξεναγός μας στα θερινά ανάκτορα του τσάρου αλλά και στο Ερμιτάζ μας είχε πει επί λέξει: «Αυτά που βλέπετε και θαυμάζετε είχαν ισοπεδωθεί στον πόλεμο από τους βομβαρδισμούς των ναζί, αλλά στη συνέχεια το τότε σοβιετικό κράτος τα ξανάφτιαξε ψηφίδα ψηφίδα ως είχαν!». Ευκαιρία λοιπόν και εδώ, μιας και τα ιστορικά κτίρια του κέντρου της Αθήνας ισοπεδώθηκαν όχι από τα στούκας αλλά από τις μπουλντόζες της αντιπαροχής, να σκεφτούν πάμπλουτοι Ελληνες, εφοπλιστές και όποιοι άλλοι φραγκάτοι, να αγοράσουν τα σημερινά εκτρώματα, να τα γκρεμίσουν και στη θέση τους να ξαναφτιάξουν τα παλιά με δική τους αποκλειστική εκμετάλλευση κατόπιν. Π.χ. ως μουσεία ή γκαλερί τέχνης. Οπως έκανε το Ιδρυμα Νιάρχου στο Δέλτα Φαλήρου. Για φαντασθείτε την πλατεία Συντάγματος π.χ. γυρνώντας τον χρόνο έναν αιώνα πίσω, με φωταγωγημένα τα ιστορικά κτίρια! Σε τι θα διέφερε από τη μαγική Γκραν Πλας των Βρυξελλών, για παράδειγμα; Ονειρο θερινής νυκτός; Νομίζω πως όχι.
Σπυρος Γιακουμακης