Μα, ελλιμενισμός στο Αννόβερο; Ελεος

Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να συγχαρώ την «Καθημερινή» για το επίπεδο των επιστολογράφων τους οποίους φιλοξενείτε, ιδίως όταν πρόκειται για ιστορικά ή γλωσσικά θέματα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον «καθ’ ύλην αρμόδιον» κ. Στέφο της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων, αλλά και σε άλλους, πολλών άλλων επαγγελμάτων. Μόνο που φοβάμαι ότι δεν διορθώνεται τίποτα. Προσωπικά, με αυτά τα «μαργαριτάρια» που ακούω από το ραδιόφωνο και κυρίως από την τηλεόραση κινδυνεύω να ξεχάσω και τα λίγα γράμματα που ξέρω. Τι «μετά Χριστού», τι «περιθάλπτω», τι «ευφράδεια λόγου» (λες και υπάρχει ευφράδεια ποδιών(!) ας πούμε), τι «Οκτώμβριος», τι «…το jet της Βενεζουέλας δεν έκανε τίποτε. Πρόκειται περί μιας αβλαβής διέλευσης».  Κυρίως από την ΕΡΤ. «

Τώρα κατευθυνόμαστε προς την Εθνική Οδός», έλεγε με το στόμα γεμάτο ένας δαιμόνιος ρεπόρτερ κι όχι άπαξ, αλλά κατά συρροήν. Αλλος αναρωτιόταν αν ήταν δεξιοί ή αριστεροί ο Οθων κι ο Καποδίστριας, κ.λπ. Και καλά, δεν είναι μόνο άγλωσσοι κι ανιστόρητοι, αλλά και αγεωγράφητοι. Προ ημερών είδαμε πραγματικά συγκλονιστικές εικόνες από μια ηρωική επιχείρηση της πορτογαλικής πολεμικής αεροπορίας που μετέφερε έναν Ελληνα καπετάνιο, ο οποίος ασθένησε αιφνιδίως, υπό συνθήκες θυέλλης 12 Bf.

Κι ακούμε την εκφωνήτρια: «Το πλοίο όμως συνέχισε κανονικά την πορεία του προς τον προορισμό του, ο οποίος ήταν το λιμάνι του Αννοβέρου(!)». Παίρνω τηλέφωνο την ΕΡΤ, το σηκώνει ένας νεαρός, του λέω ποιος είμαι και ότι παίρνω για να ενημερώσει τους συντάκτες τού Δελτίου Ειδήσεων ότι το Αννόβερο (της Κάτω Σαξονίας) δεν έχει θάλασσα. Δεν μίλαγε. Με ακούσατε; ρωτάω. Ε, ναι. Και τι θέλετε; Θέλω να μου πείτε τρόπο να μη σας πληρώνω, κύριέ μου! Γιατί κοιτάζω τον λογαριασμό μου της ΔΕΗ και βλέπω ότι εγώ σε πληρώνω, φίλε. Εκών άκων. Φυσικά το Δελτίο Ειδήσεων επανελήφθη χωρίς καμία διόρθωση. Θάλασσα στο Αννόβερο, λοιπόν.  Καλά να πάθουμε.

Ντινος Μελαχρις, Συνταξιούχος, Αγιος Κωνσταντίνος, Αγρίνιο

Πολυσχιδής προσωπικότητα ο γιος ξυλουργού Κλοντ-Σαρλ, γνωστός σε όλους με το «σκέτο» Φοριέλ. Φιλόλογος, ιστορικός, μεταφραστής, «ολίγον» πολιτικός, ιδανικός και άξιος εραστής της Ελλάδας, αποθησαύρισε δημοτικά τραγούδια εκδίδοντάς τα στο Παρίσι. Πηγές του; Ξενιτεμένοι Ελληνες που του έγραφαν ή τα υπαγόρευαν, ο ίδιος έστηνε με σεβασμό αυτί στα γλέντια και στον πόνο τους, ενώ άντλησε υλικό και από τη συλλογή του Αδαμάντιου Κοραή. Την εμπειρία φίλου του Φοριέλ παραθέτει ο επιστολογράφος της «Κ». Σε χωριό της Μακεδονίας ο βοηθός του φούρναρη βγάζει από τον κόρφο του ένα βιβλιαράκι, σαν να ’πιανε ευαγγέλιο, ρωτώντας τους επισκέπτες αν ξέρουν γράμματα. Το παιδί, πρώτο μπόι, ρουφούσε τα λόγια που του διάβαζαν, έβαλε τα κλάματα από συγκίνηση και έπαρση ψυχής ακούγοντας άλλη μια φορά τον «Θούριο». Κάθε φορά που ξένος έμπαινε στον φούρνο ο παραγιός αγωνιούσε αν αυτός ήξερε να διαβάζει, πανέτοιμος να σχεδιάσει με τον νου νέα μελλοντικά του ανδραγαθήματα. Επάνω, «Η δολοφονία του Ρήγα από τους δεσμώτες του στον πύργο Νεμπόισα» του Βελιγραδίου, έργο του λαϊκού ζωγράφου Λεωνίδα Τσαλαμπαμπούνη (συλλογή Νίκου Γρηγοράκη).