Κύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ δι’ ολίγων στους προέδρους γενικά, αλλά ειδικότερα στους προέδρους των πολιτιστικών, πατριωτικών και άλλων σωματείων, μικρότερου ή μεγαλύτερου φάσματος. Δεν αρνούμαι τα ειλικρινή κίνητρα για προσφορά εθελοντικής εργασίας. Aναγνωρίζω ανιδιοτέλεια, ζήλο, αγάπη και προσήλωση στους σκοπούς, που περιλαμβάνονται στα οικεία καταστατικά.
Εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι η προσκόλληση, μερικών προέδρων, στην προεδρική καρέκλα, επί πολλές θητείες. Ποτέ δεν αναρωτιούνται εάν και κάποιος άλλος φιλοδοξεί να πάρει το «τιμόνι» και να τα δώσει όλα. Εάν και κάποιος άλλος μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω, κάτι ξεχασμένο. Να διορθώσει κάτι κακοκαμωμένο.
Θεωρούν τον εαυτό τους αναντικατάστατο!
Στο τέλος, αυτή η εμμονή τους, να παραμένουν στη θέση του προέδρου, επί πολλές θητείες, τους καθιστά κουραστικούς, αντιπαθείς, απωθητικούς. Το κακό παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις με την πάροδο του αδυσώπητου χρόνου της φθοράς. Αυτοί οι πρόεδροι δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι δεν είναι ισόβιο το προεδριλίκι.
Φοβούνται κάθε ανανέωση. Τρέμουν στην ιδέα της απώλειας της καρέκλας και της σφραγίδας! Στο τέλος κουράζουν τόσο τον κόσμο, ώστε στις γενικές συνελεύσεις να μην πατάει άνθρωπος. Επανεκλέγονται με τους… απόντες και συνεχίζουν την επόμενη θητεία και την επόμενη, έως ότου «ταξιδέψουν» με τη σφραγίδα στην τσέπη, καταλαβαίνετε για πού. Προ καιρού, σε νεκροταφείο της Αθήνας, κατά την εκταφή, ανάμεσα στα οστά του μακαρίτη, βρέθηκε η σφραγίδα συλλόγου που είχε ξεχαστεί στο επίσημο κουστούμι με το οποίο «ταξίδεψε» ο Πρόεδρος. Ηταν περίπτωση ισοβίου προέδρου, που δεν θέλησε να περάσει με άλλη ιδιότητα τον Αχέροντα!
Υπάρχουν περιπτώσεις, που τα μέλη έχουν βαρεθεί και δεν εκδηλώνουν ενεργό ενδιαφέρον για τα κοινά, κυρίως εξαιτίας αυτών των προέδρων. Οι τελευταίοι και τότε δεν κινούν ούτε το δαχτυλάκι τους, για να παραδώσουν, έστω πιεστικά ή παρακλητικά σε κάποιον άλλον τη σφραγίδα. Παγώνουν κάθε δραστηριότητα και ρίχνουν σε… χειμερία νάρκη τον σύλλογο. Προτιμούν αυτή την τακτική, παρά να ξεφορτωθούν τη σφραγίδα. Είναι οι γνωστές περιπτώσεις των εν «υπνώσει» συλλόγων και των πασχόντων από την πλησιόχωρο προς τις ψυχικές νόσους, την «προεδρίτιδα»!…
Μιχαλης Ι. Μιχαλακοπουλος