Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τις μακρότατες συζητήσεις στην ελληνική Βουλή, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία, για τη σημασία, τον σκοπό και την τήρηση του πανεπιστημιακού ασύλου, θα σας αναφέρω ένα πρόσφατο περιστατικό: Πριν από καιρό, ευρισκόμενος στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, θέλησα να επισκεφθώ για λίγο και τους χώρους του εκεί πανεπιστημίου, όπου τη 10ετία του ’60 έκανα ένα μέρος των σπουδών μου. Θέλησα λοιπόν να ξαναδώ, στο παλιό πια κτίριο, τους χώρους των παραδόσεων, το φοιτητικό εστιατόριο (mensa), τη βιβλιοθήκη της σχολής κ.λπ.
Πριν μπω στο κτίριο με σταμάτησε κάποιος ευγενής κύριος και με ρώτησε τι επιθυμούσα. Του εξήγησα τους λόγους της επίσκεψής μου, με κοίταξε για λίγο με συμπάθεια (είμαι ήδη 84 ετών και δεν μοιάζω με τρομοκράτη), μου ζήτησε την ταυτότητά μου, μου κάρφωσε στο στήθος μια καρτούλα «ελευθέρας» και με άφησε να περάσω μέσα.
Στους χώρους επικρατούσε απαστράπτουσα καθαριότητα, απόλυτη ησυχία και γαλήνη. Πουθενά αφίσες, σκουπίδια, μπουκάλια, καφέδες και άλλα παρόμοια. Μερικοί φοιτητές κυκλοφορούσαν αθόρυβα σαν σκιές στους διαδρόμους και όλα έδειχναν ότι εκεί μέσα κάτι σοβαρό επιτελείται. Ούτε μπαχαλάκηδες, ούτε λαθρομετανάστες, ούτε ναρκωτικά, λαθραία τσιγάρα, ρόπαλα, μολότοφ και άλλα σχετικά. Να ένας χώρος για ένα πραγματικό άσυλο, σκέφθηκα.
Γιατί πανεπιστημιακό άσυλο είναι μία από τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, που αναφέρεται στην προστασία της επιστημονικής έρευνας και στη διακίνηση των ιδεών μέσα σε αυτά τα ακαδημαϊκά ιδρύματα, ιδίως σε περιόδους αντιδημοκρατικών καθεστώτων.
Αυτά γράφουν τα πιο έγκριτα λεξικά.
Γιωργος Α. Κουρμουσης
Βρισκόμαστε στο 1286. Δεσπόζουσες φαμίλιες στα φραγκοκρατούμενα νησιά του Αιγαίου από τη μία των Γκίζη και από την άλλη των Σανούδων. Ενας γαϊδαράκος αριστοκρατικής καταγωγής (φωτογραφία αρχείου) έπεσε θύμα απαγωγής, βρέθηκε ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά διχόνοιας ισχυρών θνητών πρωταγωνιστώντας σε ένα, ιστορικά τεκμηριωμένο, πολεμικό επεισόδιο δίποδων για την τιμή ενός τετράποδου. Η συγκλονιστική ιστορία τιτλοφορείται «Η αρπαγή του όνου από πειρατές»· χύθηκε αίμα γι’ αυτόν. Η απαξιωτική, υβριστική χρήση του ονόματος του γαϊδάρου από άνθρωπο προς άνθρωπο είναι ανίερη. Ο Θεάνθρωπος ευλόγησε με ύψιστο συμβολισμό την αρετή της ταπεινότητας, εισερχόμενος στα Ιεροσόλυμα και στην οδό του μαρτυρίου Του «επί πώλου όνου».