Κύριε διευθυντά
Δύο λέξεις που μακροημερεύουν στην τρέχουσα ειδησεογραφία των καναλιών και των λοιπών ΜΜΕ «προκαλούν» με την ικανότητά τους να κρύβουν το αποκρουστικό νόημά τους υπό το προσωπείο τους, που δίνει την παραπλανητική εντύπωση ακόμη και τρυφερότητας. Πρόκειται για τις λέξεις «παιδόφιλος» και «μπαχαλάκηδες». Υπάρχουν και άλλες, ωστόσο περιορίζομαι σε αυτές τις δύο. Η πρώτη νομίζω ότι προέκυψε ως ιατρικός ορισμός για την πιο απεχθή και επικίνδυνη διαστροφή. Και είναι προφανές ότι το δεύτερο συνθετικό «φίλος» ουδόλως ανταποκρίνεται στην αναγκαιότητα ο ορισμός να περιέχει το στοιχείο της απόλυτης αποδοκιμασίας και καταδίκης, ώστε να λειτουργεί εποικοδομητικά για την κοινωνία. Η δεύτερη λέξη, ως γλωσσοπλαστικό δημιούργημα μιας εποχής που έβλεπε με κάποια συμπάθεια τη γενική αμφισβήτηση και τις αόριστες ανατρεπτικές τάσεις, εκφράζει ακριβώς με τον υποκοριστικό της χαρακτήρα αυτήν την ασαφή συμπάθεια και όχι τη σημερινή κοινωνική επιθυμία της κανονικότητας. Φυσικά, είναι δύσκολο να εκριζωθούν λέξεις που έχουν εδραιωθεί στην κοινή χρήση, αλλά καλό είναι να ξέρουμε τουλάχιστον ποια συγκεκριμένη αλλοίωση ελλοχεύει σε αυτά που λέμε ή γράφουμε.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη