Κύριε διευθυντά
Σε πρόσφατη επιστολή μας περιγράφαμε τους αγώνες μιας 25ετίας για τη δημιουργία Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας στο Ελληνικό. Επ’ αυτού, καλούσαμε τον επώνυμο πολίτη αυτής της χώρας, Ανδρέα Δρυμιώτη, να στηρίξει αυτή την προσπάθεια, αυτό το όραμα.
Είναι γνωστό πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν διαθέτει Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας, παρά τη μεγάλη ιστορία που έχουμε καταγράψει ως χώρα στις εμπορικές αερομεταφορές για 90 χρόνια περίπου.
Ο κ. Δρυμιώτης, στην απάντησή του, σημειώνει πως «επί 17 χρόνια, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τα τρία ιστορικά αεροσκάφη». Του θυμίζουμε ότι ανελλιπώς εκδηλώνουμε το ενδιαφέρον μας και μάλιστα το 2003 τα συγκεκριμένα αεροσκάφη και άλλα αγοράστηκαν από το ΠΟΛΚΕΟΑ (Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων Πολιτικής Αεροπορίας) ως μη πλόιμα, με χρήματα των εργαζομένων και φίλων της εταιρείας.
Ως προς την πρόθεση που μας αποδίδει με πολιτικές προεκτάσεις, την απορρίπτουμε και την επιστρέφουμε διότι δεν μας αφορά και σημειώνουμε πως το αίτημά μας για τον χαρακτηρισμό των αεροσκαφών, αλλά και των κτιριακών εγκαταστάσεων, είναι διαδικασία πολλών ετών.
Πιο συγκεκριμένα, το αίτημά μας για τον χαρακτηρισμό κατατέθηκε τον Μάρτιο του 2016. Είναι προφανές λοιπόν πως τις συνεδριάσεις των επιστημονικών οργάνων τις καθορίζει το υπουργείο Πολιτισμού.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Καλώς χαρακτηρίστηκαν από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων; Εμείς πιστεύουμε πως αυτή η ιστορική απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού, μαζί με άλλες πολλές, αφενός συμβάλλουν στη διάσωση της ιστορίας της Πολιτικής Αεροπορίας και αφετέρου αποτελούν σημαντικό παράγοντα στην προσέλκυση επισκεπτών.
Μας αδικείτε κ. Δρυμιώτη με την προσέγγισή σας, όταν υπονοείτε πως παρεμποδίσαμε την επένδυση, επικαλούμενος δασαρχεία κ.λπ. Η δική μας πρωτοβουλία επ’ ουδενί εμποδίζει την επένδυση του project του Ελληνικού.
Οσον αφορά το επιχείρημά σας ότι με παρόμοια αεροσκάφη «είναι γεμάτα τα νεκροταφεία αεροσκαφών»: Εμείς τα έχουμε, είναι εδώ και αύριο θα αποτελούν εκθέματα του Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας στο Ελληνικό και θα προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες. Τι ακριβώς προτείνετε;
Τα νεκροταφεία αεροσκαφών δεν διαθέτουν το αεροσκάφος του Αριστοτέλη Ωνάση. Εμείς το αγοράσαμε για να το σώσουμε.
Τέλος, θα επιθυμούσαμε μια άμεση επαφή μαζί σας, διότι στην προσπάθειά μας αυτή επιδιώκουμε να χτίζουμε συμμάχους και όχι αντιπαραθέσεις.
Για το ΠΟΛΚΕΟΑ
Βασιλης Τσατσαραγκος
Πρόεδρος Δ.Σ.
Απάντηση
Η επιστολή μου δίνει τη δυνατότητα να θίξω και άλλα θέματα σχετικά με τα «διατηρητέα» in situ αεροσκάφη. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του προέδρου, «ανελλιπώς εκδηλώνουμε το ενδιαφέρον μας και μάλιστα, το 2003, τα συγκεκριμένα αεροσκάφη και άλλα, αγοράστηκαν από το ΠΟΛΚΕΟΑ ως μη πλόιμα, με χρήματα των εργαζομένων και φίλων στην εταιρεία». Εδώ προκύπτουν σημαντικά ερωτήματα:
1) Τι έγιναν τα υπόλοιπα «άλλα» αεροπλάνα που αγοράστηκαν; Πού βρίσκονται; Δεν αρκούν αυτά για το Μουσείο; Μήπως περιλάμβαναν και του ιδίου τύπου Mount Parnassus, το οποίο πωλήθηκε το 2005 (από ποιον και πόσα) και μετατράπηκε σε κατοικία στις ΗΠΑ;
2) Αφού λοιπόν ήθελαν να προστατεύσουν τα σκάφη γιατί τα άφησαν να κανιβαλισθούν;
3) Τι απέγιναν όλες οι μηχανές οι οποίες έχουν αφαιρεθεί από τα τρία σκάφη;
4) Μήπως επωλήθησαν και από ποιον;
Εχει δίκαιο ο πρόεδρος όταν λέει ότι «μουσείο πολιτικής αεροπορίας χωρίς αεροπλάνα δεν γίνεται». Βεβαίως, αλλά αεροπλάνα χωρίς μηχανές με σκουριασμένα και διαλυμένα φτερά δεν είναι αεροπλάνα. Είναι κουφάρια, γι’ αυτό και εξακολουθώ να επιμένω ότι είναι όψιμο το ενδιαφέρον.
Η αναφορά στο «αεροσκάφος του Αριστοτέλη Ωνάση» είναι για λαϊκή κατανάλωση. Ενα από τα «διατηρητέα», το Boeing 747-200 «Olympic Eagle», αγοράστηκε μαζί με άλλα μεταχειρισμένα από τη Singapore Airlines το 1984, εννέα χρόνια μετά τον θάνατο του Ωνάση το 1975. Τι σχέση είχε η Ολυμπιακή του Ωνάση, η οποία κρατικοποιήθηκε το 1975, την οποίαν κατέστρεψαν οι εργαζόμενοι με τις αλλεπάλληλες απεργίες και ειδικότερα την απεργία των 35 ημερών (Δεκέμβριος 1977 – Ιανουάριος 1978), κατά τις ημέρες των εορτών, ώστε να πονάει περισσότερο. Επειδή δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου και γνωρίζω πολύ καλά πόσο μας στοίχισε και πόσο μας ταλαιπώρησε η λειτουργία της κρατικής Ολυμπιακής, θεωρώ ότι αρκετά πλήρωσαν οι φορολογούμενοι τους εργαζομένους της, οι οποίοι το 1981 ήταν μόλις 3.500 και το 1985 έγιναν 9.859, εκ των οποίων οι 900 ήταν στο εξωτερικό. Για να έχουν οι αναγνώστες ένα μέτρο σύγκρισης, η Aegean έχει σήμερα λιγότερους από 3.000 εργαζόμενους και εξυπηρέτησε 14 εκατομμύρια επιβάτες. Αρκετά μας κόστισε η Ολυμπιακή και ακόμα θα μας στοιχίζει για πολλά χρόνια λόγω των ιδιαίτερα υψηλών συντάξεων, τουλάχιστον ας γλιτώσουμε τα υπόλοιπα έξοδα από πολιτιστικές ανησυχίες με διαλυμένα αεροσκάφη.
Για να καταλήγουμε. Αμα τα βρούνε με τη Lamda Development, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Αρκεί να μην υπάρξουν εμπόδια και καθυστέρηση στην έναρξη του έργου. Το Ελληνικό αποτελεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως Ελληνικού κράτους. Η 18χρονη καθυστέρηση με τις ιδεοληψίες των αριστερών και άλλων «δημοκρατικών» δυνάμεων, στέρησε από τον ελληνικό λαό πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ και δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Ανδρεας Δρυμιωτης Σύμβουλος Επιχειρήσεων