Απέχω, ένα ρήμα για… δυνατούς γνώστες

Κύριε διευθυντά
Εγραψα και άλλοτε στην «Καθημερινή» για την επιλογή του παρατατικού «απείχε» στη θέση του ορθού αορίστου «απέσχε» – που, σημειωτέον, το… κοκκινίζει σεμνώς και αιδημόνως ο ορθογράφος του Η/Υ, επειδή με βάση τη δημοτικιστική μας «ορθότητα», η οποία ανθεί και λουλουδίζει παράλληλα με την επικρατούσα πολιτική και πολιτισμική, είναι καθαρευουσιάνικο και άρα απορριπτέο μετά βδελυγμίας! Αλλά ο παρατατικός γι’ αυτό λέγεται παρατατικός. Επειδή σημαίνει το παρατεινόμενο, το συμβαίνον διαρκώς. Ενώ ο αόριστος σημαίνει το άπαξ συμβάν.
Οταν λοιπόν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος δεν έκανε μια φορά κάτι, δεν λέμε ούτε γράφουμε ότι απείχε – σαν να το έκανε συνεχώς, ενώ θέλουμε να πούμε ότι το έκανε μια συγκεκριμένη φορά. Λέμε ή γράφουμε ότι απέσχε (άπαξ). Κι αν το ξανακάνει, πάλι άπαξ, ξαναλέμε το ίδιο. Μόνο αν θέλουμε να πούμε ότι το έκανε διαρκώς επί ορισμένο ή αόριστο χρονικό διάστημα, γράφουμε ή λέμε «απείχε», που είναι εξίσου καθαρευουσιάνικο, αλλά η «ορθότητα» ευδόκησε να το ανεχθεί.
Δεν ελπίζω ότι οι μονίμως απέχοντες από τη χρήση του «απέσχε» θα απόσχουν τώρα από τη χρήση του παρατατικού για τη δήλωση του αορίστου. Μόνο στο πεδίο του δικαίου η επανάληψη της παρανομίας δεν τη νομιμοποιεί. Στο γλωσσικό πεδίο, το λάθος επαναλαμβανόμενο καθιερώνεται και δημιουργεί… γλωσσικό δίκαιο.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη