Κύριε διευθυντά
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η Ελλάδα υφίσταται εξοντωτική επίθεση από την Τουρκία με το πιο αποτελεσματικό όπλο, την εισροή μεταναστών. Πιστεύω επίσης ότι η κυβέρνηση δεν αντιδρά επαρκώς για να αντιμετωπίσει την εισβολή. Θα προσπαθήσω να πω με λίγα λόγια τα στοιχεία που τεκμηριώνουν αυτή τη θέση.
Αυτό που ενοχλεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η υποκρισία και ο φόβος να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η Τουρκία είναι η κατ’ εξοχήν χώρα που δημιούργησε και συντηρεί το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Εχει όλη την αποτρεπτική ισχύ για να εμποδίσει την «αποθήκευση ψυχών» στα εδάφη της και δεν το κάνει.
Αντίθετα, αποθηκεύει ανθρώπους ως πολεμοφόδια. Επιπλέον, με τις στρατιωτικές της εξορμήσεις στη Συρία δημιουργεί νέα κύματα προσφύγων. Τουρκία, Ρωσία και ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για την καταστροφή της Συρίας και για τον λόγο αυτό, θα έπρεπε να εγκαλούνται καθημερινώς. Αυτοί δημιούργησαν τους πρόσφυγες, αυτοί θα έπρεπε και να τους περιθάλψουν. Η Ελλάδα δεν έχει καμία ευθύνη και θα έπρεπε μεγαλόφωνα να αποποιηθεί κάθε ευθύνη.
Αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα μόνο από ανθρωπιστικής απόψεως, και πάλι η κυβέρνηση είναι υπόλογος. Παίρνω σαν παράδειγμα την εντυπωσιακή ταχύτητα με την οποία οι Κινέζοι έστησαν ένα νοσοκομείο χιλίων κλινών σε λίγες μέρες. Εμείς πόσα χρόνια χρειαζόμαστε για να κτίσουμε ένα κέντρο υποδοχής μεταναστών και να οργανώσουμε τον ταχύ επαναπατρισμό τους; Και μη μου πείτε ότι το καθεστώς της Κίνας είναι ανελεύθερο. Απλά η κυβέρνησή τους είναι αποφασιστική και αποτελεσματική. Τέτοια κυβέρνηση θέλουμε και εμείς. Αποφασιστική και αποτελεσματική.
Βέβαια, κάθε κυβέρνηση αντανακλά τον λαό της. Αυτός ο λαός που εκμαυλίζεται καθημερινά από τη χειρότερη τηλεόραση όλων των εποχών, με τις χειρότερες εκπομπές, τα ριάλιτι και τα σίριαλ της συμφοράς, προτιμά την ηρεμία του καναπέ, έστω και αν εισέρχεται αργά αλλά σταθερά σε καθεστώς κατάθλιψης και απραξίας. Κάθε μέρα θα έπρεπε να είμαστε στους δρόμους και να ζητάμε την προστασία αυτής της χώρας που δεν τη χρωστάμε σε κανέναν. Πώς να διαδηλώσουμε όμως μαζικά για τα δίκαιά μας όταν είμαστε διαιρεμένοι; Οταν το να είσαι πατριώτης θεωρείται μομφή και το να το παίζεις αριστερός φτιάχνει μία περίτεχνη δικαιολογία απραξίας; Ας μας διδάξει, λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση πώς να γίνουμε ξανά πατριώτες και να αφήσουμε για πάντα την υποκρισία της απραξίας.
Δεν θα ήθελα να ξύσω πληγές. Ομως δεν μπορώ να μη θυμίσω ότι την παραμονή της καταστροφής της Σμύρνης, οι Σμυρναίοι ανέμελοι γλεντούσαν στα θέατρα και στις ταβέρνες. Θα μάθουμε ποτέ από την ιστορία; Η ιστορία επαναλαμβάνεται και με περισσότερη κάθε φορά σκληράδα!
Παναγιωτης Λιανος
Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών